Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Co prawda czytałam dawno (i planuję powrócić do tej lektury), ale pamiętam że spodobało mi się. I szkoda, że tylko tyle...

Co prawda czytałam dawno (i planuję powrócić do tej lektury), ale pamiętam że spodobało mi się. I szkoda, że tylko tyle...

Niezła obyczajowa powieść, kórej jednym z głównych przekazów jest fakt, że nie ma kłamstwa idealnego i prędzej czy później, wyjdzie na jaw - tyle, że pod różną postacią.

Niezła obyczajowa powieść, kórej jednym z głównych przekazów jest fakt, że nie ma kłamstwa idealnego i prędzej czy później, wyjdzie na jaw - tyle, że pod różną postacią.

Autor opisuje w niej własne przeżycia, jako osoba uzależniona od narkotyków i alkoholu, która, gdyby nie została w porę odesłana do ośrodka odwykowego, z pewnością już dawno sięgnęłaby dna, bez możliwości odbicia się. Skosztował marihuany w wieku czternastu lat, od tamtej pory w jego życiu było mało chwil trzeźwości. naprawdę polecam tą książkę. Co prawda, to prawda, jest bardzo gruba (ponad pięćset stron, jednak pisana dużą czcionką, coś mniej więcej taką, jaką napisany został Zmierzch), jednak warta lektury.

Autor opisuje w niej własne przeżycia, jako osoba uzależniona od narkotyków i alkoholu, która, gdyby nie została w porę odesłana do ośrodka odwykowego, z pewnością już dawno sięgnęłaby dna, bez możliwości odbicia się. Skosztował marihuany w wieku czternastu lat, od tamtej pory w jego życiu było mało chwil trzeźwości. naprawdę polecam tą książkę. Co prawda, to prawda, jest...

Od razu widać, że został napisany w okresie romantyzmu. Świadczą o tym dokładne, piękne opisy pryzyrody, jej urzeczywistnienie, oraz postacie (zwłaszcza Jacek Soplica, persona zasługująca na tytuł najlepszego bohatera romantycznego).

Od razu widać, że został napisany w okresie romantyzmu. Świadczą o tym dokładne, piękne opisy pryzyrody, jej urzeczywistnienie, oraz postacie (zwłaszcza Jacek Soplica, persona zasługująca na tytuł najlepszego bohatera romantycznego).

Bardzo znana, na dodatek bardzo dobra tragedia o miłości.

Bardzo znana, na dodatek bardzo dobra tragedia o miłości.

Zawsze bardzo chętnie powracam do tej powieści. Sledzenie przygód Stasia i Nel za każdym razem wydaje mnie się fascynujące.

Zawsze bardzo chętnie powracam do tej powieści. Sledzenie przygód Stasia i Nel za każdym razem wydaje mnie się fascynujące.

Dobry pomysł, niestety, słabo poprowadzony. Meyer nie ma dostatecznego warsztatu.

Dobry pomysł, niestety, słabo poprowadzony. Meyer nie ma dostatecznego warsztatu.

Książka z gatunku tych, które są genialne w swej prostocie i dziecinnej, acz najlepszej madrości.

Książka z gatunku tych, które są genialne w swej prostocie i dziecinnej, acz najlepszej madrości.

Zbyt dużo rozpisywania się, przez co powieść miejscami naprawdę mnie męczyła. Jednak całokształt udany. Najbardziej spodobała mi się historia dwóch skłóconych kobiet, które pozabijały się nawzajem. Opis ich rozpruwających się wnętrzności był po prostu mistrzowski.

Zbyt dużo rozpisywania się, przez co powieść miejscami naprawdę mnie męczyła. Jednak całokształt udany. Najbardziej spodobała mi się historia dwóch skłóconych kobiet, które pozabijały się nawzajem. Opis ich rozpruwających się wnętrzności był po prostu mistrzowski.

to co mnie się spodobało najbardziej w tym opowiadaniu, jest klimatem - typowo więziennym, jednak na swój sposób ciepłym. Bardzo polubiłam głównego bohatera oraz tego, który podjął funkcję narratora.

to co mnie się spodobało najbardziej w tym opowiadaniu, jest klimatem - typowo więziennym, jednak na swój sposób ciepłym. Bardzo polubiłam głównego bohatera oraz tego, który podjął funkcję narratora.