Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Skarbnica prawd życiowych podanych w przepięknej i zaskakującej formie. Nieprawdopodobne, że sztuka została napisana kilka wieków temu. Mało powiedzieć, że jest wciąż aktualna, akcję chłonie się jak newsa z wieczornych wiadomości - jest trucizna, krew, intryga, bratobójstwo, zdrada, kazirodztwo, zawiedziona miłość i samobójstwo, czyli wszystko to na co czekamy w wiadomościach. A całą akcję spowija jeszcze mgła niedopowiedzeń i brak oczywistych wniosków. Wyborne.

Skarbnica prawd życiowych podanych w przepięknej i zaskakującej formie. Nieprawdopodobne, że sztuka została napisana kilka wieków temu. Mało powiedzieć, że jest wciąż aktualna, akcję chłonie się jak newsa z wieczornych wiadomości - jest trucizna, krew, intryga, bratobójstwo, zdrada, kazirodztwo, zawiedziona miłość i samobójstwo, czyli wszystko to na co czekamy w...

Genialna. Posiada wszystkie cechy arcydzieła.

Genialna. Posiada wszystkie cechy arcydzieła.

Genialna.

Genialna.

Genialna powieść. Trudno się od niej oderwać! Niesamowity klimat, wnikliwa analiza siedemnastowiecznych obyczajów i konwenansów zawarta w historii rodu Nurwojszów. Wspaniała pod względem języka, stylu i wnikliwej znajomości epoki. Wszystko się tu zgadza, wszystko pasuje, wszystko jest zgrabne, każdy temat wnikliwie zgłębiony, a wszystko okraszone dużą dawką humoru. Prawdziwy majstersztyk! Szczerze polecam i chylę czoła przed talentem autorki.

Genialna powieść. Trudno się od niej oderwać! Niesamowity klimat, wnikliwa analiza siedemnastowiecznych obyczajów i konwenansów zawarta w historii rodu Nurwojszów. Wspaniała pod względem języka, stylu i wnikliwej znajomości epoki. Wszystko się tu zgadza, wszystko pasuje, wszystko jest zgrabne, każdy temat wnikliwie zgłębiony, a wszystko okraszone dużą dawką humoru....

Znakomita powieść. Powieść, którą - jak większość powieści Wiesława Myśliwskiego czytać należy z namaszczeniem i pietyzmem, choć od pierwszego zdania chciałoby się ją pochłonąć jednym tchem. Powieść - porównać można do nieśpiesznego nurtu Pilicy w okolicach Warki. To powieść rzeka; szeroka, leniwa, o spokojnym nurcie, ale - o, co to to nie, nie płytka. Jej głębokości nie sposób zmierzyć. To powieść szufladkowa, magiczna; tutaj przeszłość stapia się z przeszłością i przeplata teraźniejszością. Jedna opowieść wtapia się z drugą, jedna z drugiej wynika i z kolejną się zazębia. To dzieło dojrzałe, znakomicie przemyślane, spójne i wciągające. Śledząc na kartach powieści tak niezwykle zwyczajne losy przyszłego profesora historii, odmalowane w barwny i niesłychanie niechronologiczny sposób, okraszony niezwykłymi opowieściami, można się w tym dziele rozsmakować jak w dojrzałym winie. I tylko jeden mam zarzut: kończy się za nagle, jak nieprzewidziany na trasie spływu kajakowego wysoki próg rzeczny, który strąca nas w nicość! Szczerze polecam.

Znakomita powieść. Powieść, którą - jak większość powieści Wiesława Myśliwskiego czytać należy z namaszczeniem i pietyzmem, choć od pierwszego zdania chciałoby się ją pochłonąć jednym tchem. Powieść - porównać można do nieśpiesznego nurtu Pilicy w okolicach Warki. To powieść rzeka; szeroka, leniwa, o spokojnym nurcie, ale - o, co to to nie, nie płytka. Jej głębokości nie...

Hmmm... mam problem z tą książką... Zapowiadała się wyśmienicie, język wprost soczysty, treściwy, intrygująco zapowiadająca się wyprawa....aż tu nagle tempo akcji spadło niemalże do zera, kompletna flauta w oczekiwaniu na wynurzenie się z przestworzy oceanu białego wieloryba, którego ścigać będziemy do ostatnich stron tego przepastnego dzieła. I zapewne przez fakt, że jestem kompletnym laikiem w kwestii rzemiosła wielorybniczego, i przez to że nie są w stanie zainteresować mnie zawiłości i różnice układu kostnego wala błękitnego i kaszalota wraz z ich wnętrznościami, właściwościami i rodzajami olbrotu, którym olbrzymy te są wypełnione i dla których, tak zostały i przetrzebione, i inne ciekawostki z nie tak już powszechnej branży wielorybniczej, pewnie przemierzyłabym morze stronic w szybszym tempie. Mimo wszystko warto było, bo skąd mogłabym się dowiedzieć takich ciekawostek?

Hmmm... mam problem z tą książką... Zapowiadała się wyśmienicie, język wprost soczysty, treściwy, intrygująco zapowiadająca się wyprawa....aż tu nagle tempo akcji spadło niemalże do zera, kompletna flauta w oczekiwaniu na wynurzenie się z przestworzy oceanu białego wieloryba, którego ścigać będziemy do ostatnich stron tego przepastnego dzieła. I zapewne przez fakt, że...

Jeśli chodzi o warsztat pisarski - mistrz Conan Doyle jest niezrównany i na pewno sam mistrz Charles Dickens mógłby prawić mu komplementy. Natomiast jeśli chodzi o warstwę intrygi wydaje mi się, że - przesyceni współczesnymi kryminałami, thrillerami, horrorami zarówno tymi zekranizowanymi jak i książkowymi - możemy metody pracy Sherlocka Holmesa i doktora Watsona uważać za nieco anachroniczne (sic!) przez co akcja nie trzyma nas już w takim napięciu...niestety. Niemniej jednak uważam, że to książka z niepowtarzalną atmosferą, opowiadająca o dwóch dżentelmenach niezrównanych w dążeniu do rozwikłania najdziwniejszych zagadek. Polecam nie tylko miłośnikom kryminałów ale także wielbicielom literatury wiktoriańskiej, szczególnie w długie jesienne wieczory z filiżanką herbatki pod ciepłym kocykiem.

Jeśli chodzi o warsztat pisarski - mistrz Conan Doyle jest niezrównany i na pewno sam mistrz Charles Dickens mógłby prawić mu komplementy. Natomiast jeśli chodzi o warstwę intrygi wydaje mi się, że - przesyceni współczesnymi kryminałami, thrillerami, horrorami zarówno tymi zekranizowanymi jak i książkowymi - możemy metody pracy Sherlocka Holmesa i doktora Watsona uważać za...

Powieść społeczna z morałem; ludzkie losy tak się czasem potrafią splątać, wbrew rozsądkowi i na przekór historii, że ma się wrażenie jakby w tle opowieści słychać było chichot losu. Historia osnuta na tle Rewolucji Francuskiej, uzmysławia nam jak cienka granica dzieli ludzi dobrych od złych, jak łatwo z ciemiężonego stać się ciemiężycielem i katem, jak łatwo wydać na kogoś wyrok śmierci. Są też momenty i bohaterowie zupełnie zaskakujący, jak postać Sidneya Cartona, który wspaniałomyślnie i niespodziewanie oddaje życie za drugiego człowieka (do końca nie wierzyłam, że zostanie zgilotynowany, wręcz czułam, że zostanie cudownie wybawiony z opresji i w ostatniej sekundzie uniknie przykrego losu tysięcy więźniów skazanych na szafot...). Jestem wielbicielką talentu Dickensa, powieść uważam za absolutnie wspaniałą i godną polecania, wielbię zamysł, zgrabnie poprowadzoną, wielowątkową fabułę, talent i niedościgniony warsztat autora - którego osobiście uważam za geniusza pióra i stawiam na piedestale wśród największych pisarzy w dziejach ludzkości - jednak powieści nie mogę ocenić wyżej, gdyż nie było w niej tego "czegoś" co by mi nie pozwoliło się od niej oderwać, albo smakować ją z lubością po kawałeczku... Przepraszam Mistrzu...

Powieść społeczna z morałem; ludzkie losy tak się czasem potrafią splątać, wbrew rozsądkowi i na przekór historii, że ma się wrażenie jakby w tle opowieści słychać było chichot losu. Historia osnuta na tle Rewolucji Francuskiej, uzmysławia nam jak cienka granica dzieli ludzi dobrych od złych, jak łatwo z ciemiężonego stać się ciemiężycielem i katem, jak łatwo wydać na kogoś...