Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dla takich powieści warto czytać powieści. Dzika, rozbuchana, ekstryczna, figlarna. Zaskakująca. Poruszająca. Uwielbiam jej dowcipność i to że kobiety przezroczyste, czyli stare kobiety, są w niej sprawcze, mądre i takie jakie chcą. Nie ma tu nic upupiająco-babuleńkowego.

Świetna, groteskowa jazda bez trzymanki.

Dla takich powieści warto czytać powieści. Dzika, rozbuchana, ekstryczna, figlarna. Zaskakująca. Poruszająca. Uwielbiam jej dowcipność i to że kobiety przezroczyste, czyli stare kobiety, są w niej sprawcze, mądre i takie jakie chcą. Nie ma tu nic upupiająco-babuleńkowego.

Świetna, groteskowa jazda bez trzymanki.

Ważna i przystępnie napisana dla laików o zmianie pradygmatu, optyki myślenia o "wzroście", "postępie" i świętej krowie PKB. Wszystko to jest istotne i warte dyskusji, ponieważ "postęp" który liczymy pieniędzmi zaburza obraz świata i relacje.

Ale dlaczego to jest tak napisane, że jedną tezę, jedno zdanie autor powtarza pięćset razy? Na początku jest werwa w tym pisaniu, a potem mówienie dokładnie tego samego odrobinę innymi słowami.

Ważna i przystępnie napisana dla laików o zmianie pradygmatu, optyki myślenia o "wzroście", "postępie" i świętej krowie PKB. Wszystko to jest istotne i warte dyskusji, ponieważ "postęp" który liczymy pieniędzmi zaburza obraz świata i relacje.

Ale dlaczego to jest tak napisane, że jedną tezę, jedno zdanie autor powtarza pięćset razy? Na początku jest werwa w tym pisaniu, a...

Olga Drenda pisze ze swadą, humorem, autorsko, ale też na autopilocie. Ogrom materiału mógłby układać się w wyraźniejsze punkty, nawet jeśli pisze się o czymś tak ulotnym jak humor. Czuję niedosyt po lekturze. To raczej wstęp do.

Olga Drenda pisze ze swadą, humorem, autorsko, ale też na autopilocie. Ogrom materiału mógłby układać się w wyraźniejsze punkty, nawet jeśli pisze się o czymś tak ulotnym jak humor. Czuję niedosyt po lekturze. To raczej wstęp do.

Jest coś hipnotycznie pięknego w tej książce. Jest prosta, opowiada prostym językiem o prostych sprawach. Nie ma w niej nic egzaltowanego, mimo że jej bohaterka jest w sytuacji ostatecznej - niepewności, śmiertelności. Jest w niej coś rozdzierającego. Miłość do zwierząt. Brak żalu za życiem "przed", codzienny znój, codzienne toczenie kamienia. To dogłębnie ludzkie. Niemożliwe a jednak możliwe. Piękna, skromna, prosta opowieść. O czym? Nie wiem, o byciu.

Jest coś hipnotycznie pięknego w tej książce. Jest prosta, opowiada prostym językiem o prostych sprawach. Nie ma w niej nic egzaltowanego, mimo że jej bohaterka jest w sytuacji ostatecznej - niepewności, śmiertelności. Jest w niej coś rozdzierającego. Miłość do zwierząt. Brak żalu za życiem "przed", codzienny znój, codzienne toczenie kamienia. To dogłębnie ludzkie....

Zaczyna się dobrze. Zaczyna się jak esej autobiograficzny na miarę "Argonautów" Maggie Nelson, ale niestety nim nie jest. Ważny, trudny temat zmarnowany przez pretensjonalne passusy z odniesień do literatury, źle przetłumaczone lub dobrane (lub obie te rzeczy na raz nie zagrały), niedoredagowane, przesadzone, pompatyczne. Nie wyszła ta książka, a przecież miała wszystko żeby wyjść.

Zaczyna się dobrze. Zaczyna się jak esej autobiograficzny na miarę "Argonautów" Maggie Nelson, ale niestety nim nie jest. Ważny, trudny temat zmarnowany przez pretensjonalne passusy z odniesień do literatury, źle przetłumaczone lub dobrane (lub obie te rzeczy na raz nie zagrały), niedoredagowane, przesadzone, pompatyczne. Nie wyszła ta książka, a przecież miała wszystko...

Tak dobre, społeczne, a jednocześnie fantazyjne, w oparach absurdu, chyba codzienności, chcę czytać. Seria z Kraju i ze Świata jest fantastyczna.

Tak dobre, społeczne, a jednocześnie fantazyjne, w oparach absurdu, chyba codzienności, chcę czytać. Seria z Kraju i ze Świata jest fantastyczna.

Kolejna cegiełka do zmemienia Andrzeja Dudy? Ale też przy tym opis polityki od wewnątrz - niby człowiek wiedzioł, a jednak się łudził.

Kolejna cegiełka do zmemienia Andrzeja Dudy? Ale też przy tym opis polityki od wewnątrz - niby człowiek wiedzioł, a jednak się łudził.

Zaczyna się dość intrygująco, ale tylko dość. A im dalej w las tym gorzej. Książka o jednym z najbardziej przerażających seryjnych morderców w historii jest przeraźliwie NUDNA. Ja wiem, że to nie do końca książka o Zodiaku, tylko obsesji autora na punkcie Zodiaka, ale co udało się zgrabnie ująć w scenariusz filmu Finchera, to w zapisanych setkach stron jest po prostu nieznośne. I bardzo niezajmujące.

Zaczyna się dość intrygująco, ale tylko dość. A im dalej w las tym gorzej. Książka o jednym z najbardziej przerażających seryjnych morderców w historii jest przeraźliwie NUDNA. Ja wiem, że to nie do końca książka o Zodiaku, tylko obsesji autora na punkcie Zodiaka, ale co udało się zgrabnie ująć w scenariusz filmu Finchera, to w zapisanych setkach stron jest po prostu...