Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciekawa historia, dobre dialogi kreacja postaci. Dla mnie opisy scen miłosnych za suche, męskie, obdarte, ale czuć w nich autora ;)

Ciekawa historia, dobre dialogi kreacja postaci. Dla mnie opisy scen miłosnych za suche, męskie, obdarte, ale czuć w nich autora ;)

Bardzo fajnie się czyta, ważna pozycja dla każdego, kto chce rozumieć i być zrozumianym.

Bardzo fajnie się czyta, ważna pozycja dla każdego, kto chce rozumieć i być zrozumianym.

Szybka lekka lekturka o stereotypach, przyzwyczajeniach Anglikow. Dla przewietrzenia mózgu polecam, ambitnej analizy nie należy się spodziewać.

Szybka lekka lekturka o stereotypach, przyzwyczajeniach Anglikow. Dla przewietrzenia mózgu polecam, ambitnej analizy nie należy się spodziewać.

Typowa zimową opowieść w klimacie Prachett'a :)

Typowa zimową opowieść w klimacie Prachett'a :)

Naprawdę wciagajacy kryminał. Główna bohaterka trochę irytuje, czasem postacie są wręcz przerysowane, ale fabuła wynagradza niedoskonałości w kreacji bohaterów.

Naprawdę wciagajacy kryminał. Główna bohaterka trochę irytuje, czasem postacie są wręcz przerysowane, ale fabuła wynagradza niedoskonałości w kreacji bohaterów.

Fantastyczna opowieść o romansie z matuszka Rosja. Dokładnie, od pierwszych spojrzeń, po bliższe poznania, poprzez okres zauroczenia i bęk nagle całą ona przed nami że wszystkim swoimi wadami i dziwactwami. Czy po lekturze się zakochasz w Rosji? Nie, nie powinnienes. Jeśli tak, napewno masz coś wspólnego z narratorem i bohaterem głównym ksiazki i ze mną. Polecam zdecydowanie.

Fantastyczna opowieść o romansie z matuszka Rosja. Dokładnie, od pierwszych spojrzeń, po bliższe poznania, poprzez okres zauroczenia i bęk nagle całą ona przed nami że wszystkim swoimi wadami i dziwactwami. Czy po lekturze się zakochasz w Rosji? Nie, nie powinnienes. Jeśli tak, napewno masz coś wspólnego z narratorem i bohaterem głównym ksiazki i ze mną. Polecam zdecydowanie.

Książkę czyta się rewelacyjnie, mity są fascynujące i jakże podobne do znanych nam historii z lekcji religii ;)

Książkę czyta się rewelacyjnie, mity są fascynujące i jakże podobne do znanych nam historii z lekcji religii ;)

Otworzyłam książkę i pierwszy reportaż podniósł mi ciśnienie i naprawdę wkurzył swoją tonacją. Kopińska świetnie dostosowuje sposób pisania, dialogu i kreacji postaci do danej historii. Wszystkie artykuły poruszają za serce i zostawiają ślad w głowie.

Otworzyłam książkę i pierwszy reportaż podniósł mi ciśnienie i naprawdę wkurzył swoją tonacją. Kopińska świetnie dostosowuje sposób pisania, dialogu i kreacji postaci do danej historii. Wszystkie artykuły poruszają za serce i zostawiają ślad w głowie.

Uważam, że to nie jest książka dla osób, które wierzą w couching i inne bajery tego typu. To bardzo dobra pozycja, która udowadnia, że pewne zagadnienia psychologii zostały postawione na bardzo niepewnych gruntach, że czasem za twarzą terapeuty mamy bardziej chorego człowieka niż na kozetce. U osób, które wierzą w oczyszczanie energii i pochopne, na pewno obudzi się bunt, bo Witkowski i na pacjentach nie zostawia suchej nitki. Czyta się rewelacyjnie. mimo wielu faktów i danych.

Uważam, że to nie jest książka dla osób, które wierzą w couching i inne bajery tego typu. To bardzo dobra pozycja, która udowadnia, że pewne zagadnienia psychologii zostały postawione na bardzo niepewnych gruntach, że czasem za twarzą terapeuty mamy bardziej chorego człowieka niż na kozetce. U osób, które wierzą w oczyszczanie energii i pochopne, na pewno obudzi się bunt,...

Pośmiałam się podczas czytania jakiś absurdalnych historyjek, z lekką dozą parodii Polskiej rzeczywistości, ale jak ktoś spyta o czym jest ta książka to tylko wzruszę ramionami. Jakiś absurd, jakas opowieść, a w sumie jest o niczym

Pośmiałam się podczas czytania jakiś absurdalnych historyjek, z lekką dozą parodii Polskiej rzeczywistości, ale jak ktoś spyta o czym jest ta książka to tylko wzruszę ramionami. Jakiś absurd, jakas opowieść, a w sumie jest o niczym

Typowa retoryka Prachettowska, typowy żart i historia w książce na pograniczu science-fiction, jak dla mnie idealna do czytania w pracy, czy w miejscach gdzie nie ma możliwości 100% skupienia. Jednak akurat Prachett potrafi lepiej, bardziej zabawniej i bardziej trafnie opisywać (naszą i jego) rzeczywistość. Mimo tego, że "Ostatni kontynent" to słabsza pozycja w jego bibliografii, czyta się miło, przyjemnie bez znudzenia.

Typowa retoryka Prachettowska, typowy żart i historia w książce na pograniczu science-fiction, jak dla mnie idealna do czytania w pracy, czy w miejscach gdzie nie ma możliwości 100% skupienia. Jednak akurat Prachett potrafi lepiej, bardziej zabawniej i bardziej trafnie opisywać (naszą i jego) rzeczywistość. Mimo tego, że "Ostatni kontynent" to słabsza pozycja w jego...

Ciężko jest, aby Polka poczuła się dobrze i indentyfikowała z bohaterkami tej książki, skoro opowiada ona o sytuacji i społeczeństwie w Ameryce. Różnica kest ogromna, więc ciężko nam pewne kwestie pojąć, inne pewnie dojdą do nas za paręnaście lat. Jeśli mieszkasz w duzym mieście jest wieksza szansa, że książka Ci się spodoba. Natomiast napisana jest lekkim językiem, zawiera wiele cytatów, odniesień do badań, artykułów i statystyk. Myślę, żeto jej najwiekszy plus.

Ciężko jest, aby Polka poczuła się dobrze i indentyfikowała z bohaterkami tej książki, skoro opowiada ona o sytuacji i społeczeństwie w Ameryce. Różnica kest ogromna, więc ciężko nam pewne kwestie pojąć, inne pewnie dojdą do nas za paręnaście lat. Jeśli mieszkasz w duzym mieście jest wieksza szansa, że książka Ci się spodoba. Natomiast napisana jest lekkim językiem, zawiera...

Najlepsza książka jaka czytałam w tym roku
Gorzko-słodka opowieść o zakochiwaniu sie i miłości, podziwie i wstręcie, o całej masie uczuć do jednego kraju i narodu. Meller z żoną bierze nas w tylko pozornie chaotyczną podróż po wspomnieniach, biografoach i Gruzji.

Najlepsza książka jaka czytałam w tym roku
Gorzko-słodka opowieść o zakochiwaniu sie i miłości, podziwie i wstręcie, o całej masie uczuć do jednego kraju i narodu. Meller z żoną bierze nas w tylko pozornie chaotyczną podróż po wspomnieniach, biografoach i Gruzji.

Lekka, absurdalna historia. Czyta sie szybko, nawet wciąga mimo że niektóre sceny i opisy są po prostu obrzydliwe. Osobom, które nie lubią szkalowania pamięci i robienia parodii z historii dotyczącej holocaustu nie polecam.

Lekka, absurdalna historia. Czyta sie szybko, nawet wciąga mimo że niektóre sceny i opisy są po prostu obrzydliwe. Osobom, które nie lubią szkalowania pamięci i robienia parodii z historii dotyczącej holocaustu nie polecam.

Akcja rozpoczyna się powoli i rozkręca z czasem. Mimo, że nie wydaje nam się że historia przedstawiona w książce jest pociągająca to wciągnie was do ostatniej kartki. Kreacje postaci są takie że z łatwością je kochamy i nienawidzimy. Napewno wrócę do tego autora

Akcja rozpoczyna się powoli i rozkręca z czasem. Mimo, że nie wydaje nam się że historia przedstawiona w książce jest pociągająca to wciągnie was do ostatniej kartki. Kreacje postaci są takie że z łatwością je kochamy i nienawidzimy. Napewno wrócę do tego autora

Lubiłam fanpage "Pokolenia Ikea" i zawsze cytaty z tej książki wydawały mi się trafne, inteligentne i ciekawe. Jak miałam okazję usiąść do tej książki, od razu z niej skorzystałam. Okazało się jednak że cytaty które znałam, gdy znalazły się w pełnym wymiarze straciły swój urok, a cała książka to paplanina nieszczęśliwego człowieka. Ksiazka nie wymagająca mózgu, czyta się ją dosłownie na raz, zabijacz czasu nic poza tym.

Lubiłam fanpage "Pokolenia Ikea" i zawsze cytaty z tej książki wydawały mi się trafne, inteligentne i ciekawe. Jak miałam okazję usiąść do tej książki, od razu z niej skorzystałam. Okazało się jednak że cytaty które znałam, gdy znalazły się w pełnym wymiarze straciły swój urok, a cała książka to paplanina nieszczęśliwego człowieka. Ksiazka nie wymagająca mózgu, czyta się ją...