Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To moja druga książka Kazuo Ishiguro i jest tylko lepiej. Bardzo podoba mi się jego pełen subtelności styl. U Kazuo dużo dzieje się gdzieś pomiędzy słowami. Czytamy książkę w formie trochę jakby pamiętnika - język jest dostosowany do różnych momentów z życia dziewczyny, głównej bohaterki i narratorki. Ale pod tym wszystkim przedostaje się przez strony książki raczej gorzka refleksja autora na temat współczesnego świata wraz z bezgwzględnymi regułami, którymi coraz bardziej kieruje się ludzkość w celu osiągnięcia coraz pełniejszego samorozwoju.

Książkę czytałam w oryginale, czasem zaglądajc do wersji polskiej w celu sprawdzenia trudniejszych zdań i niestety zauważyłam bardzo duże obniżenie jakości tłumaczenia względem oryginału. Wręcz nie wiem, czy gdybym przeczytała tylko tłumaczenie, oceniłabym książkę tak samo wysoko.

To moja druga książka Kazuo Ishiguro i jest tylko lepiej. Bardzo podoba mi się jego pełen subtelności styl. U Kazuo dużo dzieje się gdzieś pomiędzy słowami. Czytamy książkę w formie trochę jakby pamiętnika - język jest dostosowany do różnych momentów z życia dziewczyny, głównej bohaterki i narratorki. Ale pod tym wszystkim przedostaje się przez strony książki raczej gorzka...

Świetnie się to czyta, jak przygodową powieść.

Świetnie się to czyta, jak przygodową powieść.

Chciałabym dostać tą książkę jako dziecko

Chciałabym dostać tą książkę jako dziecko

Książka w formie krótkich rozmów z "członkami PIS" podpisanymi jako "minister", "bywalec nowogrodzkiej", "ziobrysta" itp.
Rozmówcy wypowiadają niepochlebne opinie o parti i jej przywódcach z prezesem na czele, a uwiarygodnić ich ma członkostwo w partii. Czytelnik ma odnieść wrażenie, że skoro informacje pochodzą z wewnątrz, to są prawdziwe i, co za tym idzie, wiarygodne. Tylko, że brak informacji kto się wypowiada odbiera powagę książce.
Nie jestem wyborczynią pis, ale fakt, że członkowie partii nadają jeden na drugiego nie jest niczym nowym i nie przekonuje mnie o wiarygodnosci ich wypowiedzi. Myślę również, że istnieje duże prawdopodobieństwo, że prezes doskonale wiedział, co znajdzie się w tej książce zanim ona powstała.

Podsumowując książka nic nowego nie wniosła.

Książka w formie krótkich rozmów z "członkami PIS" podpisanymi jako "minister", "bywalec nowogrodzkiej", "ziobrysta" itp.
Rozmówcy wypowiadają niepochlebne opinie o parti i jej przywódcach z prezesem na czele, a uwiarygodnić ich ma członkostwo w partii. Czytelnik ma odnieść wrażenie, że skoro informacje pochodzą z wewnątrz, to są prawdziwe i, co za tym idzie, wiarygodne....

Czułam się jak na herbatce z prezydentem. Polecam ;)

Czułam się jak na herbatce z prezydentem. Polecam ;)