Jan Osiecki

Pierwszy raz tą książkę przeczytałem w 2011 roku. Był to czas kiedy bardzo mocno śledziłem wszelkie informacje na temat katastrofy. Po 10 latach które minęły od tamtych wydarzeń stwierdziłem, że warto ją odświeżyć. Bardzo dobra książka. Jest to jedna z najlepszych pozycji odnoszących się do feralnych wydarzeń z 10 kwietnia 2010. Nie ma tu teorii spiskowych, sztucznej mgły, bomb termobarycznych czy spisku FSB. Jest natomiast solidna dawka argumentów merytorycznych, rzeczowa charakterystyka szeregu czynników mających wpływ na katastrofę oraz szczegółowa rekonstrukcja ostatnich chwil tragicznego lotu. Istotnym argumentem merytorycznym przemawiającym za tą książką (przynajmniej dla mnie) jest fakt, iż jednym z autorów jest człowiek z najdłuższym stażem w pilotażu Tu 154 (co więcej pułkownik Latkowski, egzemplarz tutki, która rozbiła się pod Smoleńskiem, sam do Polski sprowadził). Książka składa się z 3 rozdziałów i każdy z nich jest ze sobą spójnie powiązany. Pierwszy dotyczy głównie 36 specpułku, sytuacji w nim panującej, braków w szkoleniach oraz charakterystyki samej maszyny. W drugim rozdziale autorzy opisują szereg czynników, które przyczyniły się do katastrofy. Trzeci rozdział to transkrypcja rozmów ostatnich minut lotu wraz z komentarzami. Świetnie mi się czytało tą książkę (mimo tego, że dotyczy tak przykrych wydarzeń). Kolejną, po którą sięgnę jest książka o tym samym tytule Siergieja Amielina. Pojawia się w polskiej książce na jednym ze zdjęć (podczas wizyty autorów w Smoleńsku). Polecam. Warto przeczytać.