Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trzeci raz zameldowałam się w Magnolii. Cudownie było wrócić do tych świetnie znanych, ale też i mniej znanych ludzi, krajobrazów, fantastycznej atmosfery, która sprawia, że się śmieję,aby za chwilę i łza zakręciła się w oku. Cała "otoczka" Magnolii sprawia, że przenoszę się do innego świata - lepszego, bezpieczniejszego, przesyconego wspaniałymi ludźmi gotowymi pomóc, doradzić, pocieszyć, a jak trzeba ustawić do pionu. Niezmiernie jestem szczęśliwa,mogąc choć na parę dni stać się częścią tego świata i tego szczególnego miejsca. Wielkie ukłony dla p. Gałuszki.

Trzeci raz zameldowałam się w Magnolii. Cudownie było wrócić do tych świetnie znanych, ale też i mniej znanych ludzi, krajobrazów, fantastycznej atmosfery, która sprawia, że się śmieję,aby za chwilę i łza zakręciła się w oku. Cała "otoczka" Magnolii sprawia, że przenoszę się do innego świata - lepszego, bezpieczniejszego, przesyconego wspaniałymi ludźmi gotowymi pomóc,...

"Chemia śmierci" to świetnie napisany thriller, trzymający w napięciu od początku do szalonego końca. Akcja osadzona jest w niewielkim, sennym miasteczku, w którym od pierwszych chwil ma się wrażenie, że coś wisi w powietrzu, a jak już lawina zdarzeń rusza jest nie do zatrzymania. Zwroty akcji, napięcie, powiększający się krąg podejrzanych, świetny klimat, opisy i przemyślenia, do tego męczący upał i wreszcie zaskakujące zakończenie. Czyta się jednym tchem, gorąco polecam!

"Chemia śmierci" to świetnie napisany thriller, trzymający w napięciu od początku do szalonego końca. Akcja osadzona jest w niewielkim, sennym miasteczku, w którym od pierwszych chwil ma się wrażenie, że coś wisi w powietrzu, a jak już lawina zdarzeń rusza jest nie do zatrzymania. Zwroty akcji, napięcie, powiększający się krąg podejrzanych, świetny klimat, opisy i...

Bardzo interesująca i jedna z lepszych części "Lipowa". Ciekawa intryga kryminalna, dobrze zarysowane postaci, wciągające wątki, okraszone ludową legendą, niebanalne tło społeczne i z czego najbardziej się cieszę Daniel-reaktywacja! To wszystko razem i każde z osobna sprawia, że powieść czyta się szybko, bez nudnych "przestojów", wciąż coś nowego się dzieje, jest ciekawie, intrygująco, zaskakująco - jednym słowem bardzo dobrze! Brawo dla autorki za ciągły rozwój i oczywiście serdecznie polecam wielbicielom Lipowa.

Bardzo interesująca i jedna z lepszych części "Lipowa". Ciekawa intryga kryminalna, dobrze zarysowane postaci, wciągające wątki, okraszone ludową legendą, niebanalne tło społeczne i z czego najbardziej się cieszę Daniel-reaktywacja! To wszystko razem i każde z osobna sprawia, że powieść czyta się szybko, bez nudnych "przestojów", wciąż coś nowego się dzieje, jest ciekawie,...

"Dobranoc, Auschwitz" to nie fikcja literacka, napisana przez mniej lub bardziej lotnego autora, którą można jednoznacznie ocenić. To prawdziwe opowieści i wspomnienia, za którymi stoi żywy człowiek, jego historia i jego życie.
Nie mam odwagi ocenić zawartości tej książki, bo to nie ja byłam poddawana eksperymentom medycznym, nie ja dostawałam raz dziennie mętną, wodnistą breję określaną zupą, a do tego "porcję" chleba 2x2 cm szumnie zwaną kromką, nie ja kradłam obierki od ziemniaków, żeby choć na chwilę zapełnić krzyczący z głodu żołądek, nie ja wolałam spać na gołych deskach podłogi, bo w siennikach na pryczach dotkliwie gryzły pchły, wszy i pluskwy, nie ja pracowałam ponad siły i co dzień umierałam ze strachu o swoich najbliższych i siebie, i w końcu nie ja oglądałam wysokie hałdy utworzone z martwych ciał - a to ledwie drobny ułamek obozowej rzeczywistości.
Nie każdy był w stanie znieść ten koszmar, tak jak główni bohaterowie tego reportażu, ludzie z twardym charakterem, jeszcze mocniejszą psychiką, dużym szacunkiem dla ludzi, ale też z ogromnym poczuciem humoru i wolą życia.
Byli i tacy, którzy nie znieśli tej traumy, którzy upadli, wyzbyli się człowieczeństwa, donosili i wkradali się w łaski hitlerowców dla porcji chleba, lub nadziei na kolejny przeżyty dzień.
Ale ich też nie zamierzam oceniać, czy potępiać,mając w głowie obraz tego do czego zdolny jest człowiek, aby przeżyć. Łatwo oceniać z pozycji ciepłego domu, pełnej lodówki i poczucia bezpieczeństwa. Tak myślę, że chyba nie przeżyłabym w tym piekle jednego dnia, a na samą myśl, że mogłabym być w ich położeniu czułam pierwotny strach i lodowate ciarki na plecach, dlatego mam ogromnie dużo wyrozumiałości dla osób , które się poddały i nie dały rady znieść tego brzemienia, mając potem zapewne wyrzuty sumienia, albo zepchnęli te wspomnienia w czarny kąt niepamięci, by móc dalej żyć.
Z ciekawością czytałam również dalsze losy naszych bohaterów,jak wyglądało ich życie po Auschwitz, o założonych , szczęśliwych rodzinach, ale też trudnych relacjach. O tym , że praktycznie do końca życia "żyli" obozem, nieustannie opowiadali o swoich doświadczeniach w wywiadach, na wykładach, lekcjach w szkołach,na corocznych spotkaniach byłych więźniów każdemu kto chciał słuchać. Dla mnie to byłoby jak wieczne rozdrapywanie nigdy nie zabliźnionych ran, ale dla nich to codzienność, konieczność, w trosce o pamięć tamtych dni. Chylę czoło przed Nimi z dumą i podziwem, a książkę polecam jak dopełnienie posiadanej wiedzy o piekle na ziemi.

"Dobranoc, Auschwitz" to nie fikcja literacka, napisana przez mniej lub bardziej lotnego autora, którą można jednoznacznie ocenić. To prawdziwe opowieści i wspomnienia, za którymi stoi żywy człowiek, jego historia i jego życie.
Nie mam odwagi ocenić zawartości tej książki, bo to nie ja byłam poddawana eksperymentom medycznym, nie ja dostawałam raz dziennie mętną, wodnistą...

W mojej opinii "Dom czwarty" to chyba najlepsza część Lipowa. Czyta się świetnie, szybko- czego zasługą są dość krótkie, ale bardzo ciekawe rozdziały. Widać, że p. Puzyńska doskonali i rozwija warsztat pisarski - zdecydowanie miło było sięgnąć po tę książkę. Dodam jeszcze, że dla mnie wątek II Wojny był bardzo wciągający i ciekawy.
Jedną gwiazdkę odjęłam za Daniela. Ja wiem, że w końcu z miśka i synusia mamusi musiał stać się mężczyzną - bo przecież rozwija się wraz z kolejnymi tomami, ale! jak mawia Klementyna, co za dużo to niezdrowo. P. Kasia zrobiła z niego brutala, pijaka, chama i prostaka - a to zdecydowanie zbyt negatywna i daleko idąca przemiana. Nie mniej czekam z niecierpliwością na kolejny tom.

W mojej opinii "Dom czwarty" to chyba najlepsza część Lipowa. Czyta się świetnie, szybko- czego zasługą są dość krótkie, ale bardzo ciekawe rozdziały. Widać, że p. Puzyńska doskonali i rozwija warsztat pisarski - zdecydowanie miło było sięgnąć po tę książkę. Dodam jeszcze, że dla mnie wątek II Wojny był bardzo wciągający i ciekawy.
Jedną gwiazdkę odjęłam za Daniela. Ja...