Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Absolutnie najlepsza antologia klasycznych, dwudziestowiecznych opowiadań SF. Must have dla każdego miłośnika SF. Do większości z zamieszczonych tu opowiadań wracałem wielokrotnie w ciągu minionego dziesięciolecia. Redakcja i komentarz Orsona Carda dopełnia całości i zachęca do dalszego zgłębiania twórczości mistrzów.

Absolutnie najlepsza antologia klasycznych, dwudziestowiecznych opowiadań SF. Must have dla każdego miłośnika SF. Do większości z zamieszczonych tu opowiadań wracałem wielokrotnie w ciągu minionego dziesięciolecia. Redakcja i komentarz Orsona Carda dopełnia całości i zachęca do dalszego zgłębiania twórczości mistrzów.

Genialna książka! Błyskotliwość i intelekt autora przebija się w każdym akapicie. Niezależnie czy chodzi o psychologię postaci, opis świata przedstawionego (tak fascynującego i innego niż nasz, a jednocześnie tak podobnego) czy odkrywanie coraz to nowych łamigłówek, jakie przygotował dla nas Huberath.

Za kluczowe osiągnięcie pisarza uważam stworzenie prostej, lekko humorystycznej historii, która jednocześnie wykazuje się niezwykłą głębią. Na czytelnika od pierwszych stron czekają zagadki do rozwiązania, a tajemnice i "dziwność" kryją się niemal w każdym rozdziale (których jest tu trochę ponad setka). Wreszcie, szkatułkowa kompozycja utworu, za którą odpowiada samo "gniazdo światów", w udany sposób podsuwa nam rozwiązania, prowadząc do przewrotnego i oryginalnego końca tej powieści. Potrafię sobie wyobrazić, jaki ogrom pracy kosztowała Huberatha konstrukcja tak rozbudowanego - a przy tym spójnego - utworu.

Gdzieś czytałem, że "Gniazdo Światów" można śmiało postawić obok Solaris i traktować jako kultowe dzieło polskiej SF. W zupełności zgadzam się z tą opinią: możliwe, że GŚ jest nieco słabsze pod względami literacko-artystycznymi od klasycznej powieści Lema, ale z pewnością jest to pozycja obowiązkowa - nie tylko dla fanów literatury science fiction.

Genialna książka! Błyskotliwość i intelekt autora przebija się w każdym akapicie. Niezależnie czy chodzi o psychologię postaci, opis świata przedstawionego (tak fascynującego i innego niż nasz, a jednocześnie tak podobnego) czy odkrywanie coraz to nowych łamigłówek, jakie przygotował dla nas Huberath.

Za kluczowe osiągnięcie pisarza uważam stworzenie prostej, lekko...

Z książkami doskonałymi mam taki problem, że nie wiem co napisać pod tymi dziesięcioma gwiazdkami.

W przypadku Márqueza jednak po raz kolejny utwierdziłem się w przekonaniu, że prawdziwie wybitne pióro poznaje się w pisaniu uniwersalnym. A w tej powieści takie jest niemal wszystko. Nieważne czy mowa o miłości niepokonanej jak śmiertelna choroba, nienawiści do bakłażanu, czy wielotygodniowej kłótni o brak mydła: tutaj jest to proste, prawdziwe i nieugięte, niemniej niż grawitacja i matematyczne aksjomaty.

Z książkami doskonałymi mam taki problem, że nie wiem co napisać pod tymi dziesięcioma gwiazdkami.

W przypadku Márqueza jednak po raz kolejny utwierdziłem się w przekonaniu, że prawdziwie wybitne pióro poznaje się w pisaniu uniwersalnym. A w tej powieści takie jest niemal wszystko. Nieważne czy mowa o miłości niepokonanej jak śmiertelna choroba, nienawiści do bakłażanu,...

Ciekawa wizja niedalekiej przyszłości. Realistyczny, wiarygodnie nakreślony świat i bohaterowie. Ale przede wszystkim - emocjonująca, mroczna opowieść, trzymająca w napięciu do ostatniej strony. Styl pisania autora, prostota i piękno budowanych przez niego zdań, scen, rozdziałów nie pozwalają się oderwać od lektury. Dla mnie 10/10.

Ciekawa wizja niedalekiej przyszłości. Realistyczny, wiarygodnie nakreślony świat i bohaterowie. Ale przede wszystkim - emocjonująca, mroczna opowieść, trzymająca w napięciu do ostatniej strony. Styl pisania autora, prostota i piękno budowanych przez niego zdań, scen, rozdziałów nie pozwalają się oderwać od lektury. Dla mnie 10/10.

SF doskonałe. Brak jasnych odpowiedzi, doskonale skonstruowana warstwa naukowo-metafizyczna i nie opuszczające od pierwszych stron, przejmujące poczucie bezsilności, utraty i osamotnienia, to rzeczy, które tygrysy lubią najbardziej.

SF doskonałe. Brak jasnych odpowiedzi, doskonale skonstruowana warstwa naukowo-metafizyczna i nie opuszczające od pierwszych stron, przejmujące poczucie bezsilności, utraty i osamotnienia, to rzeczy, które tygrysy lubią najbardziej.

To tą książką Orbita wywrócił mi zwoje mózgowe na lewą stronę, dając wiarę we współczesną literaturę fantastyczną z pogranicza new-weird i horroru. A przy okazji na stałe wbijając się w mój osobisty top polskich pisarzy.

To tą książką Orbita wywrócił mi zwoje mózgowe na lewą stronę, dając wiarę we współczesną literaturę fantastyczną z pogranicza new-weird i horroru. A przy okazji na stałe wbijając się w mój osobisty top polskich pisarzy.