Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie przepadam za tego typu książkami. Przeczytałam ją bo chciałam się dowiedzieć dlaczego cieszy się ona tak dużą popularnością. Wiedziałam również, że nie jest to literatura najwyższych lotów. Książka bazuje na stereotypach. On jest przystojny, bogaty, ma dużego i jest typowym macho. Ona jest drobna, filigranowa i niczym się nie wyróżnia. Główna bohaterka 29 letnia Polka Laura Biel wyjeżdża razem ze swoim chłopakiem i przyjaciółmi na Sycylię. Po kłótni z chłopakiem Laura opuszcza hotel. Zostaje porwana przez szefa sycylijskiej mafii Massima. Pięć lat wcześniej Massimo został postrzelony. Gdy był nieprzytomny ujrzał kobietę wyglądająca tak samo jak Laura
Mafiozo daje 365 dni Laurze na to by go pokochała. Oczywiście do niczego jej nie zmusza. Jednak gdyby zdecydowałaby się odejść, on zabije jej rodzinę. Laura jest wystraszona tym co usłyszała. Przechodzi jej nazajutrz,gdy Massimo zabiera ją na zakupy do najdroższych butików. Widzę tu typowy syndrom sztokholmski. Massimo ciągle napastuje seksualnie Laurę. Jej się to podoba no bo jest taki przystojny,ma dużego,ta sukienka od Prady jest taka piękna i szampan Moet ma takie fajne, musujące bąbelki. No właśnie! Laurze wystarczy dać ubranie od projektanta, nalać do kieliszka różowego Moeta i już na wszystko się zgadza. Jak sama twierdzi nie jest alkoholiczką. Jednak codziennie upija się najdroższym szampanem. Na dodatek Laura ma chore serce i nie powinna pić tyle alkoholu. Gdy Laura pod wpływem alkoholu mdleje, Massimo zanosi ją do łóżka i czuwa przy niej i tak jest codziennie. Książka aż roi się od błędów rzeczowych np. że wino było mokre, albo że Laura ma mały biust,a kilka stron dalej czytamy, że ma jednak duży biust. Podczas pobytu naszych bohaterów w Rzymie,nie znajdziemy tam żadnych opisów zabytków i wrażeń z ich pobytu w Wiecznym Mieście. Sceny seksu nie są aż tak bardzo kontrowersyjne i szokujące. Massimo zachowuje się jak typowy macho. Co chce to natychmiast musi mieć. Laurę traktuje przedmiotowo. Tak naprawdę Massimo niczym nie różni się od stereotypowego Seby z blokowiska. Nie rozumiem dlaczegotaki mężczyzna jest przedstawiany jako ideał. A groźby, agresją i traktowanie kobiet jak obiekt seksualny prezentowane jako miłość? I dlaczego kobiety piszą takie książki dla innych kobiet?

Nie przepadam za tego typu książkami. Przeczytałam ją bo chciałam się dowiedzieć dlaczego cieszy się ona tak dużą popularnością. Wiedziałam również, że nie jest to literatura najwyższych lotów. Książka bazuje na stereotypach. On jest przystojny, bogaty, ma dużego i jest typowym macho. Ona jest drobna, filigranowa i niczym się nie wyróżnia. Główna bohaterka 29 letnia Polka...

Spodziewałam się czegoś w stylu "Wojny i pokoju", albo "Przeminęło z wiatrem". A dostałam nudny i cukierkowy romans.Glowni bohaterowie są mdli. Anna to mimoza, która nie potrafi podjąć żadnej decyzji. Jej ukochany Jan zachowuje się jak rycerz i ciągle ratuje Annę z opresji
Historii tyle co kot napłakał. Powieść ta przypomina tani harlequin. Szkoda na nią czasu.

Spodziewałam się czegoś w stylu "Wojny i pokoju", albo "Przeminęło z wiatrem". A dostałam nudny i cukierkowy romans.Glowni bohaterowie są mdli. Anna to mimoza, która nie potrafi podjąć żadnej decyzji. Jej ukochany Jan zachowuje się jak rycerz i ciągle ratuje Annę z opresji
Historii tyle co kot napłakał. Powieść ta przypomina tani harlequin. Szkoda na nią...

Spodziewałam się czegoś na miarę Cherezinskiej. Myślałam, że będą intrygi, kulisy wydarzeń historycznych. A co dostajemy? Opisy kolejnych balów, spotkań wizyt w teatrze, oraz tego w co były ubrane arystokratki. Autorka więcej miejsca poświęca zdrajcom Radziwiłłom, a zbyt mało patriotom. Brakowało mi scen konspiracji i przygotowań do powstania. Rozczarowała mnie ta książka. Zbyt dużo nic nie wnoszących scen salonowych, a za mało polityki. Nie wiem czy przeczytam inne książki tej autorki.

Spodziewałam się czegoś na miarę Cherezinskiej. Myślałam, że będą intrygi, kulisy wydarzeń historycznych. A co dostajemy? Opisy kolejnych balów, spotkań wizyt w teatrze, oraz tego w co były ubrane arystokratki. Autorka więcej miejsca poświęca zdrajcom Radziwiłłom, a zbyt mało patriotom. Brakowało mi scen konspiracji i przygotowań do powstania. Rozczarowała mnie ta książka....

Znakomita! Nie ma mowy o słabszej kontynuacji. Zwroty akcji mrożą krew w żyłach. Fabuła jest przemyślana. Napięcie rośnie stopniowo. Jedyny minus to zakończenie, mogłoby być bardziej dopracowane.

Znakomita! Nie ma mowy o słabszej kontynuacji. Zwroty akcji mrożą krew w żyłach. Fabuła jest przemyślana. Napięcie rośnie stopniowo. Jedyny minus to zakończenie, mogłoby być bardziej dopracowane.

Zapraszam na mój blog : karolinaksiazki.blogspot.com

Zapraszam na mój blog : karolinaksiazki.blogspot.com

Do przeczytania tej książki skłoniła mnie informacja, że jej autorem jest scenarzysta serialu "Downton Abbey ". Bruksela, rok 1815. Tuż przed bitwą pod Waterloo odbywa się bal wydany przez księżna Richmond. Oprócz angielskiej arystokracji w balu uczestniczy James Trenchard wraz z żoną Anną i córką Sophie. Dziewczyna jest zakochana w siostrzencu księżnej, Edmundzie. Arystokracja jest zniesmaczona obecnością kupca na balu. Londyn, rok 1841. Stolica rozkwita pod panowaniem młodej królowej Wiktorii. Rozrasta się dzielnica Belgravia, gdzie arystokracja i nuworyszy stawiają swoje domy. Coraz częściej na salonach arystokracji przyjmowani są nuworysze. Arystokraci wytykali im niskie pochodzenie i brak manier. Wszak gentelmeni nie pracują i nie rozmawiają o pieniądzach. Jednak ze względów taktycznych woleli mieć ich po swojej stronie. Anna Trenchard od lat żyje z sekretem, o którym wie tylko ona i jej mąż. Sekret, który połączy dwie rodziny z dwóch różnych światów.
Powieść ta to istny majstersztyk! Co chwilę mamy zwrot akcji. Aż kipi od namiętności. Książka ta to wspaniały materiał na film lub serial.

Do przeczytania tej książki skłoniła mnie informacja, że jej autorem jest scenarzysta serialu "Downton Abbey ". Bruksela, rok 1815. Tuż przed bitwą pod Waterloo odbywa się bal wydany przez księżna Richmond. Oprócz angielskiej arystokracji w balu uczestniczy James Trenchard wraz z żoną Anną i córką Sophie. Dziewczyna jest zakochana w siostrzencu księżnej, Edmundzie....

Niezwykła, intrygująca, wciągająca i intrygująca saga rodzin Żmijewskich i Szpakowskich. Akcja dzieje się w trzech okresach czasowych : w XVII wieku, XIX wieku i 2016 roku. Szersza recenzja książki na moim blogu : karolinaksiazki.blogspot.com

Niezwykła, intrygująca, wciągająca i intrygująca saga rodzin Żmijewskich i Szpakowskich. Akcja dzieje się w trzech okresach czasowych : w XVII wieku, XIX wieku i 2016 roku. Szersza recenzja książki na moim blogu : karolinaksiazki.blogspot.com

Kordian Orynski zaczyna swoją aplikację w kancelarii adwokackiej Żelazny & Mc Vay. Jego patronka jest Joanna Chylka. Kobieta jest doświadczonym prawnikiem i starym wyjadaczem. Słucha ostrego rocka. Jeździ BMW iks 5. Na drodze często łamie przepisy, ale się tym nie przejmuje. Mieszka w luksusowym apartamencie i ma kanapę za kilka tysięcy złotych. W kontaktach z klientami bywa bezkompromisowa i często przeklina. Lubi jadać w Hard Rock Cafe w Złotych Tarasach. Kordian to świeżak. Do pracy dojeżdża tramwajem. Mieszka w rozpadającej się kamienicy na warszawskim Żoliborzu. Pensja nie pozwala mu na wystawne życie.
Pierwszą sprawą, którą prowadzą Chylka i Orynski jest sprawa Piotra Langera. Mężczyzna jest synem znanego milionera. Oskarżony jest o zabójstwo dwóch osób:chłopaka I dziewczyny. Na jego niekorzyść świadczy fakt, że przez dziesięć dni przebywał zamknięty w swoim mieszkaniu z zwłokami swoich ofiar. Nie przyznaje się do winy. Nie zaprzecza też, że to on zabił. Z obrońcami prowadzi dziwną grę.
Znakomity thriller prawniczy. Gwarantujący emocje:śmiech, przerażenie i wściekłość.

Kordian Orynski zaczyna swoją aplikację w kancelarii adwokackiej Żelazny & Mc Vay. Jego patronka jest Joanna Chylka. Kobieta jest doświadczonym prawnikiem i starym wyjadaczem. Słucha ostrego rocka. Jeździ BMW iks 5. Na drodze często łamie przepisy, ale się tym nie przejmuje. Mieszka w luksusowym apartamencie i ma kanapę za kilka tysięcy złotych. W kontaktach z klientami...

Znana aktorka Nina Frank zostaje odnaleziona martwa w swoim dworku w małej miejscowości nad Bugiem. Sprawę prowadzi profiler policyjny Hubert Meyer. Poznajemy też przeszłość aktorki i jej drogę do sławy. Która wiodła przez łóżka wpływowych mężczyzn. Prawdziwa Nina prowadziła dość rozrywkowe życie. I nie była taka poukładana jak grana przez nią zakonnica. Zresztą Nina to nieprawdziwe imię, to pseudonim.
Świetny kryminał trzymający w napięciu. Autorka podrzuca tropy by za chwilę zmylić czytelnika. Zupełnie nie rozumiem dwóch ostatnich rozdziałów. Moim zdaniem są nie potrzebne i nic nie wnoszą.

Znana aktorka Nina Frank zostaje odnaleziona martwa w swoim dworku w małej miejscowości nad Bugiem. Sprawę prowadzi profiler policyjny Hubert Meyer. Poznajemy też przeszłość aktorki i jej drogę do sławy. Która wiodła przez łóżka wpływowych mężczyzn. Prawdziwa Nina prowadziła dość rozrywkowe życie. I nie była taka poukładana jak grana przez nią zakonnica. Zresztą Nina to...

Kontynuacja " Enklawy ". Podczas corocznego polowania na grindwale w żołądku jednego z nich zostaje znaleziona ludzka czaszka. Na wyspę przybywa komisarz Katrine Ellegaard by poprowadzić śledztwo. Kobieta niechętnie udaje się na wyspę. Ma przykre wspomnienia z nią związane. Mężczyzna, w którym się zakochała - Hall Olsen okazał się być zabójcą nastolatki. Olsen został skazany przez sąd na dożywocie. Mężczyzna złożył odwołanie od wyroku do Sądu Najwyższego. Znakomity i świetnie napisany kryminał. Zdecydowanie lepszy od pierwszej części. Bardziej mroczny i tajemniczy.

Kontynuacja " Enklawy ". Podczas corocznego polowania na grindwale w żołądku jednego z nich zostaje znaleziona ludzka czaszka. Na wyspę przybywa komisarz Katrine Ellegaard by poprowadzić śledztwo. Kobieta niechętnie udaje się na wyspę. Ma przykre wspomnienia z nią związane. Mężczyzna, w którym się zakochała - Hall Olsen okazał się być zabójcą nastolatki. Olsen został...

Miszmasz, bałagan:wątków, postaci. Autorka zachowuje się jak małe dziecko w supermarkecie, które wrzuca do koszyka to co akurat mu się spodoba. Mamy tu : czyscicieli kamienic, uchodźców, nieuczciwego prawnika, fałszerzy dokumentów, bezdomnych, wyłudzenia pieniędzy od starszych ludzi, biednych artystów i handlarzy narkotyków. Udział Saszy w śledztwie jest znikomy. Mogłoby by jej nie być. Co za dużo to nie zdrowo.

Miszmasz, bałagan:wątków, postaci. Autorka zachowuje się jak małe dziecko w supermarkecie, które wrzuca do koszyka to co akurat mu się spodoba. Mamy tu : czyscicieli kamienic, uchodźców, nieuczciwego prawnika, fałszerzy dokumentów, bezdomnych, wyłudzenia pieniędzy od starszych ludzi, biednych artystów i handlarzy narkotyków. Udział Saszy w śledztwie jest znikomy. Mogłoby by...

Alicja przychodzi na świat w marcu 1880 roku. Jest owocem romansu hrabiego Jana Ksiegopolskiego i służącej Natalii. Przed narodzinami Alicji jej matka ucieka się do czarów. Chce sprawić by mężczyzna pokochał ją i ich dziecko, oraz porzucił swoją żonę i związał się z Natalia. Tego samego dnia co Alicja na świat przychodzi prawowity syn Jana i jego żony Elżbiety. Niestety chłopiec żyje tylko miesiąc. Po jego śmierci to Alicja zajmuje jego miejsce. Natalia nie mogąc się pogodzić z odebraniem córki, popełnia samobójstwo. Alicja dorasta w przekonaniu, że jest córką Jana i Elżbiety. Dziewczynka jest ponad wiek dojrzała i uzdolniona. Z łatwością uczy się języków obcych. Uczy się także przedmiotów przeznaczonych wówczas dla chłopców. Jednak jej ojciec i przybrana matka nie potrafią jej pokochać. Ojciec Alicji mając wyrzuty sumienia, że zdradził żonę, kupuje dziewczynce najdroższe sukienki i zabawki. W ten sposób chce też pokazać, że jest dobrym ojcem. Prawdy o sobie Alicja dowiaduje się na seansie spirystycznym u Deotymy.
Autorka świetnie pokazała XIX wieczną polską wieś i ziemianski dworek. Dobrobyt państwa i wyzysk najuboższych. Znakomicie pokazała też relacje pomiędzy Janem i Elżbietą. Mężczyzna jest początkowo zakochany w swojej żonie. Jednak z czasem okazuje się, że Elżbietę interesują tylko stroje i przyjęcia. To też Jan szuka pocieszenia u Natalii.
Oceniając całą serię, pierwszy tom jest najlepszy. Klimatem przypominał powieści takie jak np "Nad Niemnem ", "Noce i dnie". Drugi tom do połowy trzyma poziom. W trzecim autorkę za mocno poniosła wyobraźnia i przesadziła.

Alicja przychodzi na świat w marcu 1880 roku. Jest owocem romansu hrabiego Jana Ksiegopolskiego i służącej Natalii. Przed narodzinami Alicji jej matka ucieka się do czarów. Chce sprawić by mężczyzna pokochał ją i ich dziecko, oraz porzucił swoją żonę i związał się z Natalia. Tego samego dnia co Alicja na świat przychodzi prawowity syn Jana i jego żony Elżbiety. Niestety...

Książka ta, to moje pierwsze spotkanie z autorem I gatunkiem- horrorem religijnym. Samolot lecący z Wrocławia do Tel Awiwu, nie dolecial na miejsce. Ostatni kontakt z maszyną miał miejsce nad Morzem Śródziemnym. Wśród pasażerów była Aneta- narzeczona Filipa. Nie ma dowodów na zamach terrorystyczny. Nie odnaleziono też wraku. Z Filipem zaczynają się dziać dziwne rzeczy. Recytuje po łacinie Pismo Święte i wymiotuje dziwną substancją.
W założeniu powieść ta ma być horrorem religijnym. Jak na horror, to ja osobiście mało się bałam czytając. Za mało w niej emocji i zwrotów akcji. Nie zmusza czytelnika do refleksji nad sprawami wiary w Boga. Zakończenie totalnie mnie rozczarowało. Książka dobra, jednak przereklamowana.

Książka ta, to moje pierwsze spotkanie z autorem I gatunkiem- horrorem religijnym. Samolot lecący z Wrocławia do Tel Awiwu, nie dolecial na miejsce. Ostatni kontakt z maszyną miał miejsce nad Morzem Śródziemnym. Wśród pasażerów była Aneta- narzeczona Filipa. Nie ma dowodów na zamach terrorystyczny. Nie odnaleziono też wraku. Z Filipem zaczynają się dziać dziwne rzeczy....

Powieść ta jest drugą częścią Tajemnic Rutherford Park. Poznajemy w niej dalsze losy bohaterów przedstawionych w pierwszej części. Akcja rozgrywa się w posiadłości Rutherford, Londynie i na polach walk I wojny światowej.
Octavia mimo,że została przy mężu i dzieciach nadal tęskni za swoim kochankiem i w sekrecie otrzymuje od niego listy. John - kochanek Octavii wsiada na pokład Lusitanni. Statek zostaje zbombardowany przez Niemców. Harry Cavendish i lokaje z Rutherford walczą w I wojnie światowej. Louisa podkochuje się w chłopaku z niższej klasy społecznej. Charlotte postanawia zostać sanitariuszka na wojnie. W przeciwieństwie do pierwszej części nie ma tu aż tylu tajemnic. Jedyną tajemnicą jest to czy John przeżył katastrofę Lusitanni. Zostaje to wyjaśnione w finale powieści.
Jeśli spodobała wam się pierwsza część sagi,lub lubicie serial Downton Abbey to ta powieść powinna wam się spodobać.

Powieść ta jest drugą częścią Tajemnic Rutherford Park. Poznajemy w niej dalsze losy bohaterów przedstawionych w pierwszej części. Akcja rozgrywa się w posiadłości Rutherford, Londynie i na polach walk I wojny światowej.
Octavia mimo,że została przy mężu i dzieciach nadal tęskni za swoim kochankiem i w sekrecie otrzymuje od niego listy. John - kochanek Octavii wsiada na...

Jest to drugi tom sagi o rodzinie Winnych. 1 września wybucha II wojna światowa, rodzą się też córki Mani bliźniaczki: Kasia i Basia. Ania wychodzi za mąż. Wraz z mężem przeprowadza się do okupowanej Warszawy. Pomimo gorącego uczucia jakie łączyło Anie i jej męża przed ślubem, ich małżeństwo nie jest szczęśliwe. W 1943 roku tuz przed wybuchem powstania w getcie Ania przygarnia do siebie córkę swojej żydowskiej koleżanki ze studiów. Matka dziewczynki zostaje zabita przez Niemców. Mąż Ani ginie. Ania wraz z małą Ewą wracają do Brwinowa. Mania samotnie wychowuje bliźniaczki, gdyż jej mąż 1 września 1939 zniknął i nie wiadomo co się z nim stało. Wojna kończy się w 1945 roku. Po wojnie zaczyna się nowy ustrój totalitarny - komunizm.Ania poznaje pewnego mężczyznę, zakochuje się w nim i wychodzi za mąż. Umiera babcia Bronia. Z takimi problemami mierzą się Winni. Najpierw wojna i strach o życie własne i bliskich. Potem komunizm,w którym trzeba uważać co się mówi i robi bo ktoś może donieść do władz, a władza za nieposłuszeństwo każe surowo...
Podobnie jak w I tomie jesteśmy świadkami historii z perspektywy zwykłego człowieka. Razem z nim zmagamy się z trudami wojny. Potem widzimy jak próbuje odnaleźć się w ustroju totalitarnym. W przeciwieństwie do I tomu losy fikcyjnych bohaterów nie są już aż tak mocno splecione z losami rzeczywistych postaci.
Wielki plus za opis życia w okupowanej Warszawie i życia w getcie. Jeśli I tom sagi wam się podobał to drugim na pewno się nie rozczarujecie.

Jest to drugi tom sagi o rodzinie Winnych. 1 września wybucha II wojna światowa, rodzą się też córki Mani bliźniaczki: Kasia i Basia. Ania wychodzi za mąż. Wraz z mężem przeprowadza się do okupowanej Warszawy. Pomimo gorącego uczucia jakie łączyło Anie i jej męża przed ślubem, ich małżeństwo nie jest szczęśliwe. W 1943 roku tuz przed wybuchem powstania w getcie Ania...

Do przeczytania tej książki zachęcił mnie napis na okładce: "Dla wszystkich miłośników serialu Downton Abbey". Jest to mój ulubiony serial. Prawdę mówiąc lubię powieści historyczne i seriale o podobnej tematyce. Uwielbiam klimat: dworków szlacheckich, wielkich pałaców, rezydencji i dworów królewskich. A przede wszystkim to co kryje się za fasadą życia w luksusie czyli: skandale, tajemnice, pozamałżeńskie romanse i dzieci, marzenia, miłości, walkę o wpływy i intrygi. W "Tajemnicach Rutherford" odnajdziemy część z tych elementów.
Akcja zaczyna się w Wigilie Bożego Narodzenia 1913 roku w posiadłości Rutherford Park. Pokojówka Emily ukrywa zarówno przed resztą służby jak i państwem swoją ciąże. Nie chce nikomu zdradzić kto jest ojcem dziecka. Mogłoby to okryć rodzinę Cavendishów hańbą. Do Rutherford zjeżdżają się na święta goście. Wieczorem zrozpaczona Emily idzie w stronę rzeki. Wiosną 1914 roku rodzina Cavendishów przenosi się do Londynu, gdzie na dworze królewskim ma zostać zaprezentowana ich najstarsza córka Luisa. Wtedy wychodzi na jaw pewna tajemnica z przeszłości. Luisa zakochuje się w pewnym przystojnym Francuzie... Latem 1914 roku wybucha I wojna światowa. Główną bohaterką powieści jest lady Octavia Cavendish. 20 lat wcześniej poślubiła lorda Williama. Majątek wniesiony w jej posagu pozwolił rozbudować posiadłość Rutherford. Octavia urodziła 3 dzieci- 2 córki i syna- dziedzica tytułu i majątku. Mimo to czuje się jakby była zamknięta w złotej klatce. Widzi jak mąż oddala się od niej. Bałam się, że Octavia będzie znudzoną i wiecznie cierpiącą mimozą. Jednak wcale tak nie było. A jak się później okazało ona też miała coś na sumieniu...
To co łączy "Downton Abbey" i "Tajemnice Rutherford Park" to min.: podobny czas akcji i tu i tu akcja zaczyna się przed I wojną światową, a także losy arystokratycznej rodziny. W "Downton" głównym problemem jest znalezienie dziedzica tytułu i majątku. W Rutherford na pierwszy plan wysuwają się tajemnice i ukryte pragnienia rodziny Cavendishów. W rodzinie Cavendishów nikt nie jest święty, każdy ma jakieś grzeszki. To powoduje, że powieść staje się bardziej intrygująca, a czytelnik jest ciekawy jak to się wszystko skończy. Samo zakończenie nie jest jednoznaczne, mimo że wszystkie tajemnice zostały wyjaśnione. Co myślę o tej książce, czy ją polecam? Polecam ją fanom "Downton Abbey" ze względu na podobne klimaty. A także miłośnikom powieści historycznych i sag rodzinnych. Na pewno się nie zawiodą.

Do przeczytania tej książki zachęcił mnie napis na okładce: "Dla wszystkich miłośników serialu Downton Abbey". Jest to mój ulubiony serial. Prawdę mówiąc lubię powieści historyczne i seriale o podobnej tematyce. Uwielbiam klimat: dworków szlacheckich, wielkich pałaców, rezydencji i dworów królewskich. A przede wszystkim to co kryje się za fasadą życia w luksusie czyli:...

Sagi rodzinne kojarzą mi się z opowieściami o bogatych, szanowanych, rodzinach z wielowiekową tradycją. Są to zazwyczaj rodziny: przemysłowców, bankierów, lub herbowych arystokratów. Rodzina Winnych taka nie jest. Nie są arystokratami czy przemysłowcami. Jest to rodzina średniozamożnego stolarza z podwarszawskiego Brwinowa.
Akcja zaczyna się w czerwcu 1914 r. Katarzyna Winna- żona Stanisława rodzi bliźniaczki: Marię i Annę. O ile poród Mani przebiega bez problemów. To w przypadku Ani występują komplikacje, w wyniku których Katarzyna umiera. Ania zaraz po urodzeniu jest dzieckiem słabym i chorowitym, jej rodzina myśli, że nie długo umrze. Zaraz potem wybucha I wojna światowa. Wojna kończy się po 4 latach. Po wojnie Polska po 123 latach zaborów odzyskuje niepodległość. Dziewczynki dorastają. Ania, która wydawało się, że umrze jako małe dziecko rozwija się prawidłowo. Ma ona pewien dar- wie co się wydarzy w przyszłości jej rodzinie i znajomym. Bliźniaczki chodzą do szkoły mają koleżanki i kolegów. Przeżywają pierwszą miłość. Obie zakochując się w tym samym mężczyźnie. Jednak to Mania wychodzi za niego za mąż. Ania jest wrażliwa i ambitna. Kończy studia i zostaje nauczycielką w miejscowej szkole. Mania spodziewa się dziecka. W tym czasie wybucha II wojna światowa. I tu właśnie kończy się pierwsza część sagi Winnych.
Sięgając po tę książkę bałam się, że bohaterowie będą tendencyjni- jednoznacznie dobrzy lub źli. Jednak, każda z postaci ma swoje wady i zalety,popełnia również błędy. Oprócz rodziny Stanisława Winnego poznajemy też jego: rodziców, braci oraz ich żony i dzieci. Ponadto losy fikcyjnych bohaterów przeplatają się z życiem i dziejami prawdziwych, żyjących wtedy ludzi jak np.: Stanisław Lilpop czy dyplomata Wierusz- Kowalski. A właśnie, strasznie denerwowała mnie córka Wierusz- Kowalskiego Łucja. Głupia, rozpieszczona, samolubna panna, patrząca na ludzi mniej zamożnych z góry. Dołączyła do grona znienawidzonych przeze mnie postaci literackich. Wielki plus za to, że akcja toczy się w Brwinowie i okolicach Pruszkowa i Podkowy- Leśnej. Tak jak główne bohaterki pochodzę z tamtych okolic i mam tam rodzinę. Z całej powieści najbardziej polubiłam Anię. Może to dlatego, że też tak jak ona jestem wrażliwa i romantyczna. A na koniec mam jedno pytanie: Uważam, że saga o Winnych to świetny materiał na serial, co o tym myślicie?

Sagi rodzinne kojarzą mi się z opowieściami o bogatych, szanowanych, rodzinach z wielowiekową tradycją. Są to zazwyczaj rodziny: przemysłowców, bankierów, lub herbowych arystokratów. Rodzina Winnych taka nie jest. Nie są arystokratami czy przemysłowcami. Jest to rodzina średniozamożnego stolarza z podwarszawskiego Brwinowa.
Akcja zaczyna się w czerwcu 1914 r. Katarzyna...

Kiedy dowiedziałam się, że ta książka jest lekturą w liceum myślałam, że to długie i nudne romansidlo i raczej przez nie nie przebrnąć. Jednak kiedy zaczęłam czytać zmieniłam zdanie. Nawet opisy nie były tak nudne. Mistrzowski był opis trybu życia jaki prowadziła arystokracja, świata w jakim żyła panną Izabela oraz jej poglądy o społeczeństwie i małżeństwie. Świetny, przesmiewczy i ironiczny opis. Irytowal mnie Stanisław kiedy zachowywał się jak zakochany nastolatek gotowy na każde wezwanie panny Izabeli. Szkoda mi go było jak stał samotny w padajacym śniegu i obserwował Izabele na balu. Nie dostrzegał, innych kobiet np. Pani Stawskiej zakochanej w nim. Co do Izabeli- nie wiedziała co to znaczy kochać naprawdę. W jej świecie małżeństwa zawierane dla pieniędzy. A o miłości czytało się w powieści lub wierszach. Od początku bawiła się uczuciami Stanisława i cieszyło ją, że ma adoratora gotowego na każde jej skinienie. Szkoda, że Wokulski tak późno zrozumiał jaka jest Izabela i jakich mężczyzn woli. .. Warto tu wspomiec o jeszcze jednym bohaterze. Jest nim Warszawa. Akcja toczy się na jej ulicach, sklepach, pałacach, kamienicach. Widzimy przekrój jej mieszkańców. Od ciągle bawiących się arystokratow. Po kupców jak Wokulski. Widzimy też Żydów, oraz polską biedote z Powisla. Lalka to też obraz polskiego społeczeństwa. Jest ono rozdarte i podzielone. Arystokracja żyje beztrosko, prowadząc hulaszczy tryb życia. Jest to warstwa zamknięta nie dopuszczajaca nikogo z zewnątrz jak Stanisława. Mieszczanie nie lubią gdy ktoś się z nich wyróżnia i aspiruje wyżej jak Wokulski. Biedota żyje w nędzy pracując za grosze. Tylko Żydzi bogaca się i w przeciwieństwie do Polaków pomagają sobie na wzajem. Tak więc w takim społeczeństwie nie ma szans by zrealizować idee pozytywizmu.

Kiedy dowiedziałam się, że ta książka jest lekturą w liceum myślałam, że to długie i nudne romansidlo i raczej przez nie nie przebrnąć. Jednak kiedy zaczęłam czytać zmieniłam zdanie. Nawet opisy nie były tak nudne. Mistrzowski był opis trybu życia jaki prowadziła arystokracja, świata w jakim żyła panną Izabela oraz jej poglądy o społeczeństwie i małżeństwie. Świetny,...

"Nędznicy" to wielowątkowa i obszerna- 4 tomowa powieść. Głównym wątkiem są losy byłego galernika Jeana Valjeana. A także osób, które spotyka na swej drodze. Chociaż można stwierdzić, że tak naprawdę głównym bohaterem są warstwy niższe najbiedniejsze.
Valjean pod wpływem biskupa przechodzi przemianę. Postanawia stać się dobrym i uczciwym człowiekiem. Staje się właścicielem fabryki i merem miasteczka. Jednak przeszłość daje mu o sobie znać w postaci ścigającego go policjanta Javerta. Valjean z powrotem trafia na galery, ale z nich ucieka. Uciekając z galer zabiera ze sobą córkę jednej z pracownic fabryki Fantyny - Kozetę. Odtąd staje się dla niej ojcem. W tym fragmencie najbardziej spodobał mi się opis karczmy i rodziny Thenadierów. Thenadierowie przypominali mi pewne osoby, które miałam w życiu przyjemność spotkać obym więcej ich nie spotkała. Ale wracając do powieści Kozeta i Valjean przebywają w klasztorze, gdzie Kozeta uczy się, a jej ojciec jest ogrodnikiem. I tu znowu zadziwił mnie opis klasztoru i zakonnic. Oraz to jak one dobrowolnie wyrzekły się szczęścia by w klasztorze żyć w samotności i umartwiać się na ciele i duszy. Kozeta też miała zostać zakonnicą, jednak Valjean nie chce dla niej takiego życia. Po wyjściu z klasztoru zamieszkują w Paryżu. Kozeta spotyka ubogiego studenta Mariusza. Zakochują się w sobie. Piękny opis ich spotkań, ani nie słodki, kiczowaty ani nie mdlący. Ale oddający piękno uczucia... Wybucha rewolucja, w której udział bierze Mariusz...
Najbardziej w powieści widoczne były opisy nędzy. Aż dziwiłam się jak w takich warunkach można żyć. Jak już wspominałam głównym bohaterem oprócz Valjeana są warstwy niższe. Są w nich ludzie dobrzy i uczciwi: Valjean, Fantyna, Eponina i jej brat Gavroche. Szkoda mi było Eponiny zakochanej w Mariuszu. Lubiłam ją bardziej niż słodką i mdlącą Kozetę. A także ludzie źli, zepsuci do cna jak małżeństwo Thenadierów. Współczułam Fantynie, która aby zarobić na utrzymanie córki po wyrzuceniu z fabryki została prostytutką. Dziwiło mnie jakie to były okrutne czasy dla samotnych matek. Fantyna nie mogła mieszkać razem z Kozetą. Oddała ją Thenadierom i dawała pieniądze na jej utrzymanie. Z fabryki wyrzucili ją bo jedna z pracownic dowiedziała się, że Fantyna jest panną i ma dziecko. Straszne czasy... Wnerwiały mnie dygresje autora. Czasami były długie i nudne. A czasami się z nimi nie zgadzałam. Inna jest perspektywa kogoś żyjącego w XIX wieku a inna kogoś żyjącego w XXI wieku. Mimo to polecam "Nędzników". Myślę, że każdy wykształcony, kulturalny i oczytany człowiek powinien znać tę powieść.

"Nędznicy" to wielowątkowa i obszerna- 4 tomowa powieść. Głównym wątkiem są losy byłego galernika Jeana Valjeana. A także osób, które spotyka na swej drodze. Chociaż można stwierdzić, że tak naprawdę głównym bohaterem są warstwy niższe najbiedniejsze.
Valjean pod wpływem biskupa przechodzi przemianę. Postanawia stać się dobrym i uczciwym człowiekiem. Staje się właścicielem...

Dwa razy czytałam tę książkę. A dlaczego? Bo chciałam zrozumieć dlaczego główna bohaterka przez cały czas była nieszczęśliwa i cierpiała. Ale niestety nie zrozumiałam. Na początku darzyłam ją pewną sympatią. Ot młoda, nieco naiwna i głupiutka dziewczyna, która myśli, że jej ukochany jest ideałem. Ja też zakochałam się tak jak Julia i tak jak ona się rozczarowałam. Nie mogłam zrozumieć dlaczego nie uciekła z Arturem. Bała się męża, tego co ludzie powiedzą? Znienawidziłam ją jak w rozmowie z księdzem przyznała, że nie kocha swojej córki Heleny, bo z charakteru jest podobna do ojca i męża Julii- Wiktora. Potem Julia staje się znudzoną,cierpiącą mimozą. Kolejne dzieci, traktuje inaczej niż Helenę. Faworyzuje je. Najmłodszą córkę rozpieszcza. Helena w wieku 16 lat ucieka z domu z bandytą. Julia jakby się tym nie przejmuje. W przeciwieństwie do Wiktora. Szuka on Heleny, kiedy ją spotyka chce by wróciła do domu...Julia i Helena spotykają się i wybaczają sobie. Ale jest już za późno na naprawę relacji, Helena umiera. Po śmierci Wiktora Julia zamieszkuje z Moiną- najmłodszą córką. Ale ona jest bardziej zainteresowana sobą niż matką. Dopiero kiedy Julia umiera, Moina rozumie jak ważna była dla niej matka.
Julia żyła w innej rzeczywistości niż my kobiety XXI wieku. Nie musimy tak jak ona żyć w nieudanym małżeństwie. Możemy się rozwieść. Kobiety epoki Balzaca takiej możliwości nie miały.Jednak dalej nie rozumiem Julii. Mogła gdy miała taką możliwość uciec z ukochanym od męża. Nie skorzystała z tego. To chociaż później mogła nie oskarżać każdego o swoje cierpienia i nie wyżywać się na innych- zwłaszcza na Helenie. To jak ją dzieci traktowały gdy dorosły było konsekwencją jej zachowań. Nie okazywała im troski i czułości, więc one odpłaciły jej tym samym.
Na koniec chciałam dodać, że w swoim życiu spotkałam kobiety takie jak Julia- wiecznie cierpiące i niezadowolone i wszystkich o swoje cierpienie obwiniające...

Dwa razy czytałam tę książkę. A dlaczego? Bo chciałam zrozumieć dlaczego główna bohaterka przez cały czas była nieszczęśliwa i cierpiała. Ale niestety nie zrozumiałam. Na początku darzyłam ją pewną sympatią. Ot młoda, nieco naiwna i głupiutka dziewczyna, która myśli, że jej ukochany jest ideałem. Ja też zakochałam się tak jak Julia i tak jak ona się rozczarowałam. Nie...