Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Trudno oprzeć się wrażeniu, że "Krucza góra" to przedwczesny i chybiony debiut. Poszczególne wiersze to proste, często strywializowane obserwacje codzienności. Autorka przywołuje dobrze jej znane miejsca i zdarzenia, nie potrafi jednak poddać ich głębszej refleksji, poszukać ciekawszego ujęcia poruszanych tematów. Momentami czyta się to jak wpisy do pamiętniczka nastolatki, chociaż autorka jest już dojrzałą kobietą.

Gdzieś tam pojawiają się nawiązania do Pabla Nerudy czy tytuł ukradziony z Pavla Oty, ale zupełnie nic z tego nie wynika, autorka nie potrafi w żaden sposób nawiązać do twórczości wyżej wymienionych, nie mówiąc już o próbie wejścia z nimi w dialog.

PROZA
POSIEKANA
ENTERAMI
W
PRZYPADKOWYCH
MIEJSCACH
TO
NIE
WIERSZ!

Trudno oprzeć się wrażeniu, że "Krucza góra" to przedwczesny i chybiony debiut. Poszczególne wiersze to proste, często strywializowane obserwacje codzienności. Autorka przywołuje dobrze jej znane miejsca i zdarzenia, nie potrafi jednak poddać ich głębszej refleksji, poszukać ciekawszego ujęcia poruszanych tematów. Momentami czyta się to jak wpisy do pamiętniczka nastolatki,...