Ojej… co tu się wydarzyło… Poezja Rae Armantrout nie jest łatwa i nie ewokuje w prosty sposób, nie jest to też liryka konfesyjna; ale jest to poezja na miarę naszych czasów, jest w niej technologiczny szum i przebłyski radości, abstrakcja pojęć i czułość dotykalnych przedmiotów. Dowiedzieć się tego można, czytając Rae Armantrout w oryginale. Wystawiam niską ocenę, bo uważam, że tłumaczenie nie oddaje sprawiedliwości tej poezji, bardzo szkoda zmarnowanego potencjału, coś tu po prostu nie działa, jak powinno.

Ojej… co tu się wydarzyło… Poezja Rae Armantrout nie jest łatwa i nie ewokuje w prosty sposób, nie jest to też liryka konfesyjna; ale jest to poezja na miarę naszych czasów, jest w niej technologiczny szum i przebłyski radości, abstrakcja pojęć i czułość dotykalnych przedmiotów. Dowiedzieć się tego można, czytając Rae Armantrout w oryginale. Wystawiam niską ocenę, bo...

Sama nie wiem, spodziewałam się wiele, a nie podpadło mi to pod gust. Może miałam zbyt wysokie oczekiwania? W każdym razie przeczytałam szybko, ale nie poczułem tego czegoś, co zawsze czuje przy dobrej poezji.

Sama nie wiem, spodziewałam się wiele, a nie podpadło mi to pod gust. Może miałam zbyt wysokie oczekiwania? W każdym razie przeczytałam szybko, ale nie poczułem tego czegoś, co zawsze czuje przy dobrej poezji.