Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Wyjątkowa książka. Krótka, konkretna, z mocnym przekazem. W niektórych momentach podczas czytania bolało mnie serce, a w innych byłam smutna, ale dumna, że w tak ciężkich warunkach można zachować pełne człowieczeństwo. Polecam każdemu, kto chce zapoznać się z różnymi obliczami miłości.

Wyjątkowa książka. Krótka, konkretna, z mocnym przekazem. W niektórych momentach podczas czytania bolało mnie serce, a w innych byłam smutna, ale dumna, że w tak ciężkich warunkach można zachować pełne człowieczeństwo. Polecam każdemu, kto chce zapoznać się z różnymi obliczami miłości.

Według mnie jest to interesująca książka. Mimo że nie udało mi się dostrzec głębszego dna w niektórych opowiadań, to ogólnie większość była ciekawie napisana i skłaniała do refleksji, dotyczących natury człowieka i jego życia. Polecam :)

Według mnie jest to interesująca książka. Mimo że nie udało mi się dostrzec głębszego dna w niektórych opowiadań, to ogólnie większość była ciekawie napisana i skłaniała do refleksji, dotyczących natury człowieka i jego życia. Polecam :)

Książka może być. Moim zdaniem jest lekko płytka, a porady w niej zawarte są oczywiste dla osób, które o siebie dbają nie tylko w Francji, ale w każdym kraju.

Książka może być. Moim zdaniem jest lekko płytka, a porady w niej zawarte są oczywiste dla osób, które o siebie dbają nie tylko w Francji, ale w każdym kraju.

Bardzo ciekawa książka. Dla mnie okazała się lustrem z nieco dziwną oprawą.

Bardzo ciekawa książka. Dla mnie okazała się lustrem z nieco dziwną oprawą.

Cudowna książka. Ciekawie napisana. Nie mogłam się od niej oderwać. Porusza problem miłości do dziecka, przebaczenia i ponoszenia konsekwencji za swoje decyzje. Uczy też tego, że ludzie nie są jednowymiarowi oraz, że nie ma osób, którzy mają w sobie tylko dobro albo tylko zło.

Cudowna książka. Ciekawie napisana. Nie mogłam się od niej oderwać. Porusza problem miłości do dziecka, przebaczenia i ponoszenia konsekwencji za swoje decyzje. Uczy też tego, że ludzie nie są jednowymiarowi oraz, że nie ma osób, którzy mają w sobie tylko dobro albo tylko zło.

Książka zaczynała się fajnie, ale zakończenie wszystko zniszczyło i popsuło cały efekt. Z tego powodu uważam, że jest bardzo słaba i nieciekawa. Dodatkowo główna bohaterka nie grzeszy rozumem, co przeczy jej wysokim ocenom. Zachowuje się bezsensownie. Jednak to chyba jest wada każdej zakochanej nastolatki. Moja ocena 3/10

Książka zaczynała się fajnie, ale zakończenie wszystko zniszczyło i popsuło cały efekt. Z tego powodu uważam, że jest bardzo słaba i nieciekawa. Dodatkowo główna bohaterka nie grzeszy rozumem, co przeczy jej wysokim ocenom. Zachowuje się bezsensownie. Jednak to chyba jest wada każdej zakochanej nastolatki. Moja ocena 3/10

Piękna książka. Osobiście najbardziej dał mi do myślenia przykład Hatsumomo. Wspaniale zostały ukazane jej poczynania. Piękna, ciesząca się dużą popularnością i bogactwem, dążąca po trupach do celu, a zarazem bezduszna. Jednak co się wzbiło w górę musi też z niej zejść. I to świetnie sprawdziło się w tym przypadku. Mameha i Sayuri zniszczyły ją jej własną bronią. A jeśli chodzi o resztę fabuły jest również wspaniała. Opowiada o niegasnącej nadziei, miłości i pięknie. Jest w niej pełno humoru oraz jest bardzo zasobna w fakty i szczegóły historyczne. Wiele się dowiedziałam o Japonii w czasie I Wojny Światowej oraz o życiu gejsz. Można powiedzieć, że nabrałam do nich szacunku. Zrozumiałam, że możliwe, iż Polacy mają niedokładną wiedzę o gejszach, a mianowicie gejsza= prostytutka. Nie do końca jest to prawda o czym się przekonałam. Myślę, że każdy z tej pięknej książki wyciągnie wnioski dla siebie. Z tego też względu polecam ją każdemu.

Piękna książka. Osobiście najbardziej dał mi do myślenia przykład Hatsumomo. Wspaniale zostały ukazane jej poczynania. Piękna, ciesząca się dużą popularnością i bogactwem, dążąca po trupach do celu, a zarazem bezduszna. Jednak co się wzbiło w górę musi też z niej zejść. I to świetnie sprawdziło się w tym przypadku. Mameha i Sayuri zniszczyły ją jej własną bronią. A jeśli...

Piękna książka. Wspaniale ukazuje przemianę wewnętrzną głównego bohatera, który z człowieka niedoceniającego tego co ma, po wielu błędach i nauczkach, które dało mu życia zaczyna dostrzegać wartość miłości, rodziny oraz szczęścia wynikającego z samego faktu życia. Moja ocena 6/10.

Piękna książka. Wspaniale ukazuje przemianę wewnętrzną głównego bohatera, który z człowieka niedoceniającego tego co ma, po wielu błędach i nauczkach, które dało mu życia zaczyna dostrzegać wartość miłości, rodziny oraz szczęścia wynikającego z samego faktu życia. Moja ocena 6/10.

Uważam, że książka "Miłość nad rozlewiskiem" jest całkiem dobra. Pokazuje, iż w życiu każdego człowieka radość miesza się ze smutkiem, bólem, odrzuceniem. Pokazuje również, że nie ma przeszkód, których nie da się pokonać. Tak wię głowa do góry, kochani! Ogólnie tytuł dobry na długie wieczory. Moja ocena 6/10.

Uważam, że książka "Miłość nad rozlewiskiem" jest całkiem dobra. Pokazuje, iż w życiu każdego człowieka radość miesza się ze smutkiem, bólem, odrzuceniem. Pokazuje również, że nie ma przeszkód, których nie da się pokonać. Tak wię głowa do góry, kochani! Ogólnie tytuł dobry na długie wieczory. Moja ocena 6/10.

Książka jest ok. Jej treść skupia się na problemie jakim jest chęć akceptacji. Główna bohaterka bardzo chce wejść w grono szkolnej elity. Książka ukazuje jak łatwo jest zostać wykluczonym i znienawidzonym przez otoczenie. Plusem jest to, że "Gra o Juliana" nie jest skomplikowana w odbiorze i w zasadzie bardzo szybko się ją czyta. Polecam osobom, które lubią typowe młodzieżówki.

Książka jest ok. Jej treść skupia się na problemie jakim jest chęć akceptacji. Główna bohaterka bardzo chce wejść w grono szkolnej elity. Książka ukazuje jak łatwo jest zostać wykluczonym i znienawidzonym przez otoczenie. Plusem jest to, że "Gra o Juliana" nie jest skomplikowana w odbiorze i w zasadzie bardzo szybko się ją czyta. Polecam osobom, które lubią typowe...

Świetna książka. Aż ciężko uwierzyć, że coś takiego może się komuś przytrafić, a co dopiero kobiecie przed czterdziestką, z dobrego domu, lubianą i wykształconą. W niezwykły sposób zostało przedstawione jak jeden człowiek jest w stanie zniszczyć w dosłowie kilka chwil czyjeś życie. Książka uczy wielu rzeczy, po pierwsze : nie żeń się z nikim po zaledwie 3 miesiącach znajomości ( myślę, że Maria Jose sama była sobie winna, dorosła kobieta nie powinna postępować tak lekkomyślnie), po drugie : nie należy ufać nikomu z powodu "pięknych oczu". To tyle. Książka warta przeczytania. Gorąco polecam. MisaMisa

Świetna książka. Aż ciężko uwierzyć, że coś takiego może się komuś przytrafić, a co dopiero kobiecie przed czterdziestką, z dobrego domu, lubianą i wykształconą. W niezwykły sposób zostało przedstawione jak jeden człowiek jest w stanie zniszczyć w dosłowie kilka chwil czyjeś życie. Książka uczy wielu rzeczy, po pierwsze : nie żeń się z nikim po zaledwie 3 miesiącach...

Świetna książka ! Skłania do przemyśleń i pokazuje, że należy się cieszyć tym co się ma. W końcu zawsze ktoś inny może marzyć o tym co dla nas jest normalnością. Czytając książkę " Tylko nie mów mamie" czytelnik doświadcza różnych emocji, od radości z sukcesów głównej bohaterki, których dzięki nieprzeciętnej inteligencji oraz ogromnej pracowitości nie brakuje, aż po gniew wywołany obojętnością matki na krzywdy swojego dziecka. Gorąco polecam, ale tylko osobom o silnych nerwach.

Świetna książka ! Skłania do przemyśleń i pokazuje, że należy się cieszyć tym co się ma. W końcu zawsze ktoś inny może marzyć o tym co dla nas jest normalnością. Czytając książkę " Tylko nie mów mamie" czytelnik doświadcza różnych emocji, od radości z sukcesów głównej bohaterki, których dzięki nieprzeciętnej inteligencji oraz ogromnej pracowitości nie brakuje, aż po gniew...

Książka jest ciekawie napisana. Czytamy naprzemienne wydarzenia z przed odnalezienia Mii oraz po. Informacje nam ukazane są porcjowane, co tylko potęguje naszą ciekawość. Dodatkowym plusem jest wyjątkowe, nieprzewidywalne zakończenie.

Książka jest ciekawie napisana. Czytamy naprzemienne wydarzenia z przed odnalezienia Mii oraz po. Informacje nam ukazane są porcjowane, co tylko potęguje naszą ciekawość. Dodatkowym plusem jest wyjątkowe, nieprzewidywalne zakończenie.

Książka ta ma wiele pozytywnych opinii, no cóż... mnie osobiście "Córka Czarownic" bardzo znudziła. Akcja rozgrywa się powoli, bardzo powoli. Zgadzam się z tym, że książka uczy wielu cennych rzeczy, zwłaszcza cierpliwości. Polecam ją osobom wytrwałym.

Książka ta ma wiele pozytywnych opinii, no cóż... mnie osobiście "Córka Czarownic" bardzo znudziła. Akcja rozgrywa się powoli, bardzo powoli. Zgadzam się z tym, że książka uczy wielu cennych rzeczy, zwłaszcza cierpliwości. Polecam ją osobom wytrwałym.

Książka jest ok. Mimo, iż temat gadoidów, które opanowały świat jest mocno oklepany, to jednak sceny akcji są umiejętnie przedstawione. Humor, mimo, że rzadko się pojawia jest naprawdę dobry i potrafi rozbawić. Pod koniec książka zaczyna się robić monotonna, ale warto ją przeczytać.

Książka jest ok. Mimo, iż temat gadoidów, które opanowały świat jest mocno oklepany, to jednak sceny akcji są umiejętnie przedstawione. Humor, mimo, że rzadko się pojawia jest naprawdę dobry i potrafi rozbawić. Pod koniec książka zaczyna się robić monotonna, ale warto ją przeczytać.

Książka pokazuje, że tak naprawdę niczego nie możemy być pewni oraz, że to co uznajemy za fakty może być jedynie tworem wyobraźni wykreowanym przez świat, w którym żyjemy. Tytułowy bohater jest osobą, która nie wierzy w system rzeczy oraz nie popiera poglądów charakteryzujących rzeczywistość przedstawioną w książce. Mimo tego, żeby zapewnić sobie bezpieczeństwo zachowuje się jak każdy przeciętny obywatel społeczeństwa. W pewnym momencie swojego życia poznaje Julię, kobietę, z którą rozpoczyna romans. Oboje są buntownikami zasłaniającymi się za maskami przykładnych obywateli. Zdają sobie sprawę, że ich dni są policzone, ale pomimo tego dalej brną przed siebie łamiąc prawo. Dowiadują się o grupie zwanej "Braterstwem" i zostają jego członkami. Prawda jest jednak taka, iż zdrada przygodzi do nich z nieoczekiwanej strony, a Partia od samego początku wiedziała o ich poczynaniach i postawiła na tej dwójce krzyżyk.

Książka pokazuje, że tak naprawdę niczego nie możemy być pewni oraz, że to co uznajemy za fakty może być jedynie tworem wyobraźni wykreowanym przez świat, w którym żyjemy. Tytułowy bohater jest osobą, która nie wierzy w system rzeczy oraz nie popiera poglądów charakteryzujących rzeczywistość przedstawioną w książce. Mimo tego, żeby zapewnić sobie bezpieczeństwo zachowuje...

Książka jest przeciętna i nudna. Nudna? To nie jest dobre określenie, jako, iż zdarzenia w niej przedstawione są niezwykle dramatyczne i skłaniające do przemyśleń. Skoro fabuła jest świetna to co czyni książkę przeciętną? Odpowiedź: Jest naprawdę bardzo, bardzo fatalnie napisana. Nawet nagła śmierć jakiegoś narkomana nie zaskakuje przez te opisy. Pomijając to jest coś co mnie zaintrygowało, a dokładniej jest to zachowanie rodziców głównej bohaterki. Są to ludzie, którzy nie potrafią okazać swej jedynej córce miłości. Gdy dowiadują się o problemach z narkotykami "zamiatają sprawę pod dywan" co potęguje stany depresyjne ich jedynaczki. To wszystko co mogę napisać nie zdradzając fabuły. Moja ocena 5/10

Książka jest przeciętna i nudna. Nudna? To nie jest dobre określenie, jako, iż zdarzenia w niej przedstawione są niezwykle dramatyczne i skłaniające do przemyśleń. Skoro fabuła jest świetna to co czyni książkę przeciętną? Odpowiedź: Jest naprawdę bardzo, bardzo fatalnie napisana. Nawet nagła śmierć jakiegoś narkomana nie zaskakuje przez te opisy. Pomijając to jest coś co...

Na początku myślałam, że "Historynka" i " Ania z Zielonego Wzgórza" są swoimi lustrzanymi odbiciami. Pomyliłam się i bardzo dobrze, bo jestem mile zaskoczona. Główne bohaterki są do siebie podobne, to fakt. Ale Sara w przeciwieństwie do Ani wręcz kipi pewnością siebie, opanowaniem i gracją. Książkę bardzo przyjemnie się czyta. Siadając na fotelu wyobrażałam sobie, że razem z całą ekipą słuchamy opowieści Historynki i przeżywamy wspólne przygody. I to jest ten czar, który tkwi w każdej powieści pani Montgomery. Dla fanów tej autorki lektura obowiązkowa.

Na początku myślałam, że "Historynka" i " Ania z Zielonego Wzgórza" są swoimi lustrzanymi odbiciami. Pomyliłam się i bardzo dobrze, bo jestem mile zaskoczona. Główne bohaterki są do siebie podobne, to fakt. Ale Sara w przeciwieństwie do Ani wręcz kipi pewnością siebie, opanowaniem i gracją. Książkę bardzo przyjemnie się czyta. Siadając na fotelu wyobrażałam sobie, że razem...

Bardzo dobra książka. Początek niestety nie zachęca, ale w połowie fabuła się rozwija i zostaje wykorzystany potencjał jaki można by wykrzesać z romansu narkomana i kobiety cierpiącej na psychozę dwubiegunową. "Łąka nadziei" przekazuje piękny przykład na to, że każdy z nas tak naprawdę jest wyjątkowo kruchy. Każdy może się stoczyć pod wpływem zbyt silnych i dramatycznych przeżyć, ale nie wszyscy potrafią wyjść z dna i rozpocząć życie od nowa. Osobiście bardzo nie podobały mi się wątki okultyzmu i spirytyzmu, ale wynika to z moich przekonań więc inni nie muszą podzielać mojej opinii w tej kwestii. Bardzo spodobały mi się opowiadania o przeszłości głównego bohatera -Oskara. Były one bardzo ciekawe, a zarazem dziwiły swoim okrucieństwem. Pokazano, że ludzie mają dobre cechy, ale pod wpływem otoczenia zaczynają postrzegać je jako wady i sprytnie się z nimi kamuflują przez co wychodzą na ( potocznie mówiąc) łajdaków. Książka spełniła moje oczekiwania. Moja ocena 7/10

Bardzo dobra książka. Początek niestety nie zachęca, ale w połowie fabuła się rozwija i zostaje wykorzystany potencjał jaki można by wykrzesać z romansu narkomana i kobiety cierpiącej na psychozę dwubiegunową. "Łąka nadziei" przekazuje piękny przykład na to, że każdy z nas tak naprawdę jest wyjątkowo kruchy. Każdy może się stoczyć pod wpływem zbyt silnych i dramatycznych...

Książka ta pisana jest pięknymi słowami, ale to jedyna zaleta jaką ona posiada. "Romeo i Julia" jest dziełem wyjątkowo płytkim. "Wielka miłość" Romea, którą ten przejawia na początku to pewnej dziewczyny znika w parę godzin i jego uwielbienie idzie w kierunku nowo poznanej piękności- Julii, która tę miłość odwzajemnia. Główni bohaterzy są sobą zauroczeni- i jak to z zauroczeniem bywa całkowicie tracą dla siebie rozum popełniając coraz to głupsze rzeczy, które kosztują życie innych ludzi. No ale cóż, skoro Julia i Romeo są niegodni uwagi, starałam się dostrzec coś ciekawego w postaciach pobocznych i... tu też bardzo się zawiodłam, albowiem są oni nudni, przewidywalni i stereotypowi. Jedyną postacią, która była w miarę ok. był Brat Wawrzyniec, ponieważ to właśnie on wpadł na genialny pomysł, który kosztował życie głównych bohaterów. Niestety bardzo się zawiodłam. Moja ocena 4/10

Książka ta pisana jest pięknymi słowami, ale to jedyna zaleta jaką ona posiada. "Romeo i Julia" jest dziełem wyjątkowo płytkim. "Wielka miłość" Romea, którą ten przejawia na początku to pewnej dziewczyny znika w parę godzin i jego uwielbienie idzie w kierunku nowo poznanej piękności- Julii, która tę miłość odwzajemnia. Główni bohaterzy są sobą zauroczeni- i jak to z...