Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„(…) ale chyba nic nigdy nie jest na zawsze. Ani przyjaźnie, ani miłość, ani szczęście.”

Życie Gabrieli przypominało bajkę. Nieograniczony dostęp do pieniędzy, który pozwalał spełniać marzenia i patrzeć z ufnością na to co przyniesie los. W jednej chwili wszystko obraca się o sto osiemdziesiąt stopni a przysłowiowa „bańka” pęka. Jej ojciec, znany biznesmen trafia do więzienia za nielegalne interesy, matka odchodzi z innym mężczyzną a ukochany łamie jej serce. Zostaje zupełnie sama. Kilka lat później, wynajmuje mieszkanie w Warszawie i z trudem udaje jej się wiązać koniec z końcem. Pewnego dnia dostaje propozycję pracy, która ma szansę odmienić jej złą passę. Propozycja zaprojektowania ogrodu dla bardzo bogatego właściciela wydaje się spełnieniem marzeń, jednak w Gabi budzi sporo wątpliwości, w końcu kto zatrudniłby do tak wymagającej doświadczenia pracy osobę świeżo po studiach? Mimo początkowego sceptycyzmu decyduje się przyjąć propozycję (zaległy czynsz okazał się niezłą motywacją). Wkrótce okazuje się, że właściciel rezydencji wcale nie jest jej tak zupełnie obcy..

Gabriela ma najdziwniejsze hobby o jakim kiedykolwiek słyszałam a mianowicie jest nim malowanie twarzy kamieniom. Ta wrażliwa dziewczyna nadawała im swoisty charakter i nowe życie. Każdy z nich był równie ważny i drogi jej sercu. O ironio to właśnie jeden z kamieni, któremu Gabi przywróciła życie, spłacił swój dług ratując jej.

Heterochromia czyli para zupełnie różnych barw oczu; dwie dusze zamknięte w jednym ciele, jak sam określił je Dawid, czyli drugi bohater powieści. Powieść przedstawiona jest również z jego perspektywy. Aby lepiej poznać zarówno Dawida jak i Gabi autorka serwuje nam retrospekcje z ich udziałem. Początek ich znajomości, dobre i złe chwile a także niewyjaśnioną sytuację, która miała wpływ na wcześniejszą decyzję dziewczyny.

Bardzo lubię styl autorki. Powieść emocjonalna i piękna. Zwieńczeniem jest zakończenie nawiązujące do pasji dziewczyny. Choć kiedy wkradło się słowo „mafia” miałam mieszane uczucia. Historie z nią w tle dotychczas nie przypadły mi do gustu, na szczęście okazało się, że był to tylko poboczny wątek i autorka nie przywiązała do niego szczególnej wagi; przedstawiono tyle, aby zrozumieć samą ideę, jednak były to pobieżne opisy bez zagłębiania się w szczegóły. Mimo kilku niedociągnięć w początkowej fazie książki (delikatna pomyłka imion bohaterów ;)) nie mam się do czego przyczepić. Bardzo polecam :)

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Amare

„(…) ale chyba nic nigdy nie jest na zawsze. Ani przyjaźnie, ani miłość, ani szczęście.”

Życie Gabrieli przypominało bajkę. Nieograniczony dostęp do pieniędzy, który pozwalał spełniać marzenia i patrzeć z ufnością na to co przyniesie los. W jednej chwili wszystko obraca się o sto osiemdziesiąt stopni a przysłowiowa „bańka” pęka. Jej ojciec, znany biznesmen trafia do...

Drugi tom a zarazem finał dylogii historii Natalii, której dawna miłość do Daniela odżywa na nowo. Czuje, że mężczyzna nadaje sens jej życiu i daje nadzieje na lepsze jutro. W końcu jest wolna, wolna od byłego partnera a zarazem oprawcy. Z Danielem u boku wie, że może wszystko. Miłość daje jej siłę by żyć i walczyć o siebie.

Wszystko brzmi jak bajka, jednak czy można tak po prostu uciec od przeszłości?

Przekorny los jednak w zaskakująco szybkim tempie pokazał, że to jeszcze nie koniec tej smutnej historii… Natalia ponownie zostaje wystawiona na próbę. Kobieta zostaje porwana przez Adama a koszmar powraca.. Jest uwięziona, prześladowana i gwałcona. Mężczyzna zmusza ją do ślubu i planuje ich wspólną wyprowadzkę za granicę. Na domiar złego w niebezpieczeństwie jest również jej siostra. Zakończenie to walka o być albo nie być. Ostatnia i jedyna droga ucieczki przed oprawcą..

W związku z tym, że upłynęło sporo czasu od premiery pierwszego tomu „Złudnych nadziei” dużym plusem okazał się wstęp, który jest zarazem fragmentem poprzedniego tomu. Okazał się bardzo pomocny w przypomnieniu sobie momentu w którym uprzednio zakończyła historię autorka. Docenić należy samą inicjatywę autorki: chęć poruszania trudnych tematów jakim jest przemoc zarówno fizyczna jaki psychiczna. W słowach od Autorki znajdują się także informacje i numerami telefonów dla osób dotkniętych problemami podobnymi do tych z którymi mierzy się główna bohaterka. Przedstawienie uczuć z jakimi mierzyła się Natalia: apatia, zobojętnienie i wszechogarniajacy smutek połączony z bezradnością. Mimo dość trudnej tematyki powieść czytało się dobrze i sprawnie. Z czasem jednak zauważyłam, że pewne zachowania bohaterów zaczęły mi przeszkadzać. Myślę, że zbyt wiele czasu i stron zostało poświęconych na użalanie się nad sobą zarówno Natalii jak i Daniela. Odniosłam wrażenie, że czytam jedno i to samo, ale obrane innymi słowami (troszkę jak praca dyplomowa, kiedy brakuje nam odpowiedniej ilości słów do zaliczenia). W zasadzie przez większość powieści niewiele się dzieje a kiedy zbliżamy się do końca sprawa rozwiązuje się w niespełna czterech stronach. Pokładałam w tej powieści naprawdę ogromną nadzieję, ponieważ pierwsza część bardzo mi się podobała, niestety czuję niedosyt, oczekiwałam czegoś więcej. Myślę, że można było spokojnie zakończyć historię już na etapie pierwszego tomu i dodać jeden dodatkowy rozdział. Pomysł na fabułę był ciekawy, ale myślę, że jego potencjał nie został w pełni wykorzystany.

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu WasPos

Drugi tom a zarazem finał dylogii historii Natalii, której dawna miłość do Daniela odżywa na nowo. Czuje, że mężczyzna nadaje sens jej życiu i daje nadzieje na lepsze jutro. W końcu jest wolna, wolna od byłego partnera a zarazem oprawcy. Z Danielem u boku wie, że może wszystko. Miłość daje jej siłę by żyć i walczyć o siebie.

Wszystko brzmi jak bajka, jednak czy można tak...

Pisząc tę recenzję nadal eksploatuję niektóre zadania, których stopień skomplikowania przewyższył moje umiejętności. Pozwoliłam sobie je początkowo pominąć, ale wewnętrzna ciekawość i skrupulatność aby rozwiązać wszystko, sprawia, że prędzej czy później do nich wracam ;) Dawkuję tym samym swoją przyjemność i doceniam zabawę, której ta pozycja mi dostarcza. Gwarantuję, że spędzicie w jej towarzystwie długie godziny.

Jak wcześniej wspomniałam stopień skomplikowania zagadek jest różny: od banalnie prostych po bardzo trudne, którym trzeba poświęcić zdecydowanie więcej czasu i uwagi. Ta różnorodność sprawia, że możemy zaangażować w zabawę także pozostałych domowników.. zwłaszcza do tych hardcorowych.. w końcu co dwie głowy to nie jedna ;)

Z pozoru banalna i mała rzecz a dostarcza tak wiele radości. Jako wielbicielka wszelkiego rodzaju krzyżówek, sudoku, wykreślanek itp. Jestem nią zachwycona. Ta jedna książka zawiera te wszystkie (a nawet o wiele więcej!) łamigłówek. Dużym plusem jest to, że nigdy nie trafimy na tą samą zagadkę dwa razy pod rząd. Np. po sudoku mamy rebus itp. Dla mnie jest to duży atut, ponieważ zbyt duża częstotliwość łamigłówek jednego typu „pod rząd” po prostu mnie nudzi.

Uważam, że jest to także super pomysł na prezent dla łamigłówkowych wielbicieli. Przyznam, że już jedna osoba skorzystała na poleceniu i jest także zadowolona. Planuję sprezentować jeden egzemplarz Babci, która zaraziła mnie tą krzyżówkomanią :)

I choć bardzo lubię, to w tym przypadku naprawdę nie mam się do czego przyczepić. Naprawdę polecam i czekam na kolejne edycje :)

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Publicat.

Pisząc tę recenzję nadal eksploatuję niektóre zadania, których stopień skomplikowania przewyższył moje umiejętności. Pozwoliłam sobie je początkowo pominąć, ale wewnętrzna ciekawość i skrupulatność aby rozwiązać wszystko, sprawia, że prędzej czy później do nich wracam ;) Dawkuję tym samym swoją przyjemność i doceniam zabawę, której ta pozycja mi dostarcza. Gwarantuję, że...

Heinrich Vogel a kiedyś Henryk Ptasznik. Inne nazwisko pozwoliło mu w pewien sposób odciąć od przeszłości, dało nowe życie i otworzyło na świat. Jednak przeszłość lubi powracać a dopada właśnie wtedy kiedy zupełnie się jej nie spodziewamy.

Dwadzieścia lat wcześniej jedno zdarzenie zniszczyło wszystko i zmieniło go bezpowrotnie. Niefortunny wypadek, którego był sprawcą sprawił, że trafił do więzienia. Gdy odpokutował swoją winę zamieszkał na łodzi, którą nazwał Worsa – na cześć jego zmarłej matki, którą darzył wielkim szacunkiem.

Sielanka kończy się kiedy za burtą znajduje pakunek w którym znajduje się ciało kobiety, która blisko współpracowała z jego ojcem o którym Vogel próbował zapomnieć. Wyprzeć się na niego, tak jak on zrobił to lata temu, jakiś czas później okazuje się, że mężczyzna również ginie.

Na statku odwiedza Vogla jeden z „kolegów” z celi. Szantażem stara się wydobyć informację o podejrzanej śmierci jego ojca. Henryk przyparty do muru zabiera nas w podróż w swoją przeszłość. Rozdrapuje rany aby odkryć prawdę i poznać prawdę. W prywatnym śledztwie pomaga mu Iwona Banach. Razem szukają poszlak i tak krok po kroku odkrywają kolejne karty tajemniczej historii. A wszystko sprowadza się do jednego nagrania, który mógłby pogrążyć kilka osób, to on okazuje się kluczem do zrozumienia działań Miszy.

Przyznam, że bardzo polubiłam głównego bohatera. To przykre jak jedna zła decyzja może rzutować na naszej dalszej egzystencji, tak samo smutne jest to, że nie mamy wpływu na postępowanie naszych rodziców, ale za to ich postępowanie może rodzić negatywne konsekwencje dla nas.. Bardzo ucieszyła mnie obecność Iwony Banach w tej powieści. Przyznam, że dwutomowy cykl (Wybrana, Przegrana), który został jej poświęcony wzbudzał we mnie pewien niedosyt. Jej historia była tak smutna, że nie mogłam pogodzić się z brakiem kontynuacji. Każdy zasługuje na choć odrobinę szczęścia, zwłaszcza ta bohaterka :)

Polecam!

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Filia

Heinrich Vogel a kiedyś Henryk Ptasznik. Inne nazwisko pozwoliło mu w pewien sposób odciąć od przeszłości, dało nowe życie i otworzyło na świat. Jednak przeszłość lubi powracać a dopada właśnie wtedy kiedy zupełnie się jej nie spodziewamy.

Dwadzieścia lat wcześniej jedno zdarzenie zniszczyło wszystko i zmieniło go bezpowrotnie. Niefortunny wypadek, którego był sprawcą...

Główna bohaterka Natalia Rogowska jest prawniczką, która spełnia swoje marzenie i wraz z mężem kupuje mieszkanie w starej kamienicy w Krotoszynie. Jest w ostatnich tygodniach ciąży. Ale już pierwszej nocy w nowym miejscu budzi ją przeraźliwy płacz dziecka, którego nie słyszy nikt poza nią. Niepokój potęguje fakt, że w kamienicy nie mieszka żadne dziecko a sytuacja z dnia na dzień się pogarsza: pojawiają się złowrogie sny o starej kobiecie i martwych noworodkach, a gdzieś spod podłogi, dochodzą dźwięki kołysanki. Kobieta obawia się, że traci zmysły i postanawia poszukać pomocy u psychologa. Sama postanawia dowiedzieć się więcej o przeszłości budynku i jego mieszkańcach. Pod domem rosną jak szalone tajemnicze krzewy białych róż, które próbują wedrzeć się do domu. Wkrótce okazuje się, że kobieta walczy nie tylko z jednym wrogiem.

Jest to moje drugie spotkanie z twórczością Pani Jolanty, uważam, że ta powieść jest znacznie lepsza od „Krzyk ciszy” (a dodam, że również bardzo mi się podobała). Czytając wczuwamy się w klimat grozy: stara kamienica, okrutna przeszłość i piętno, które spoczywa na tym miejscu daje o sobie znać. Powieść budzi niepokój, zwłaszcza sama końcówka.. Autorka sprytnie prowadzi historię w taki sposób, że zarówno główna bohaterka, jak i czytelnik popada w wątpliwość co jest prawdą. Pani Joanna łączy ze sobą thriller ze zjawiskami paranormalnymi, przez co wprawia w dreszczyk emocji wywołując (nie raz i nie dwa..) ciarki na ciele. Czytało się dobrze, mimo dość pokręconych koneksji rodzinnych bohaterów. Przyznam, że czytałam skrajne opinie o tej powieści, jednak wszystko sprowadza się do tego, że jest to kwestia gustu, trochę jak z Kingiem – albo się kocha, albo.. niekoniecznie ;)

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Zysk i S-ka

Główna bohaterka Natalia Rogowska jest prawniczką, która spełnia swoje marzenie i wraz z mężem kupuje mieszkanie w starej kamienicy w Krotoszynie. Jest w ostatnich tygodniach ciąży. Ale już pierwszej nocy w nowym miejscu budzi ją przeraźliwy płacz dziecka, którego nie słyszy nikt poza nią. Niepokój potęguje fakt, że w kamienicy nie mieszka żadne dziecko a sytuacja z dnia na...

„Wiesz, dlaczego się czeka i tęskni? (…) Czasami z miłości, czasami z przyzwyczajenia i wygody, bo nie zna się niczego innego i nie chce się już próbować. Czasami z lęku przed tym, co przed nami, przed wysiłkiem, jakiego wymaga od nas zmiana. Czasami tęskni się za tym, co było złe, bo bez tego nagle otacza nas pustka. A czasem tęskni się dla samej słodyczy tęsknoty.”

Główna bohaterka Iga pracuje jako manager w korporacji, przemęczenie i życie w ciągłym biegu sprawiły, że stan jej zdrowia się pogorszył. Kobieta przeszła zawał, który wymusił na niej wypoczynek. Brzmi źle, ale tylko pracoholik może zrozumieć jak ciężko oderwać się od biurka.. Iga wyjeżdża na wieś w poszukiwaniu spokoju. Właśnie tak trafia do gospodarstwa „Pomiędzy”, którego właścicielką jest ekscentryczna Nadzieja. Lokalna społeczność uważa ją za znachorkę; często służy pomocą i dobrą radą. Życie toczy się spokojnie do czasu kiedy właścicielka znika bez śladu.

Okolicę otacza las, który okazuje się przepustką do nieznanego świata. Iga nie mogąc liczyć na pomoc policji, udaje się w podróż w poszukiwaniu Nadziei. Spotyka na swojej drodze znajomych właścicielki, dzięki nim poznaje historię jej życia, rodzinne tajemnice i dzieje całego gospodarstwa. Wisi nad nią widmo tęsknoty i walka o utraconą duszę, ale na szczęście nie jest sama.

„Przeszłość potrafi być okrutna. Aby korygować tory ludzkich losów, podsuwa nam dobre bądź złe wspomnienia, a inne ukrywa w niepamięci. Jednak jej możliwości są ograniczone (…). Przyszłość cóż.. możesz pomyśleć, że jest najsurowsza, bo kończy ludzkie żywoty lub przynajmniej osłabia je chorobami. Ale śmierć wyzwala ludzi z reżimu Czasu, a jeśli nadchodzi w odpowiednim momencie, może być szczęśliwa. Teraźniejszość to ciągłe cierpienie. (…)Nawet na śmierć czasem mówią Kuma, bo rzadko, ale bywa litościwa, a wręcz przyjazna. Przeszłość? Jest kapryśna, potrafi dręczyć człowieka, ale cokolwiek by powiedzieć, już przeminęła. Nikt nawet nie pamięta jej imienia! Tak, teraźniejszość jest zdecydowanie najgorsza.”

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Muszę przyznać, że powieść napisana jest dobrze. Język, którym posługuje się Pani Anna wpisuje się w klimat, który stworzyła; enigmatyczny ale w jakiś sposób prastary co podkreśla magię zarówno słów jak i przedstawionego świata. Czytało się przyjemnie. Długość została idealnie dopasowana do przekazywanej treści; nie było „sztucznych” wypełniaczy, za co ogromny plus. Powieść niesie również przesłanie o destrukcyjnej siły marzeń, które potrafią wymknąć się spod kontroli. Jeśli lubicie połączenie słowiańskiego folkloru i fantastyki to gwarantuję, że „Tęsknica” będzie dla Was idealnym wyborem. Polecam :)

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Zysk i Ska
 

„Wiesz, dlaczego się czeka i tęskni? (…) Czasami z miłości, czasami z przyzwyczajenia i wygody, bo nie zna się niczego innego i nie chce się już próbować. Czasami z lęku przed tym, co przed nami, przed wysiłkiem, jakiego wymaga od nas zmiana. Czasami tęskni się za tym, co było złe, bo bez tego nagle otacza nas pustka. A czasem tęskni się dla samej słodyczy...

„Nie pozwól, żeby w twoim życiu była cisza. W ciszy rodzi się tylko krzyk rozpaczy.”

Główna bohaterka powieści – Barbara jest wybitnym lekarzem transplantologiem. Po wieloletnich bataliach udaje jej się odzyskać rodzinny dworek w którym spędza każdą wolną chwilę i tak zaprzyjaźnia się z miejscowym chłopcem – Markiem.

Zaginięcie dziecka jest zawsze wielką tragedią, która wzbudza wiele emocji. Najbardziej dotyka oczywiście rodziców dziecka i najbliższe otoczenie. Nic dziwnego, że rodzice często się załamują, zwłaszcza kiedy wciąż mają nadzieję na jego odnalezienie.

Tak właśnie było w przypadku Marka Jaczyńskiego, który przepadł bez wieści. Jego matka, Andżelika przeszła mocne załamanie nerwowe. Bezgraniczna miłość matki do syna sprawiła, że popadła w obłęd i trafiła do szpitala psychiatrycznego. Ale to nie koniec jej przykrej historii bo niedługo później odchodzi jej córeczka.

Dziedziczka niedługo po zaginięciu chłopca dostaje propozycję nie do odrzucenia i wyjeżdża na grant medyczny do Stanów. Wraca do dworka po pięciu latach z chłopcem Karolem.

Powrót Barbary wzbudza niepokój w Andżelice, która w Karolu dostrzega jej zaginionego syna. Za wszelką cenę próbuje przekonać męża, który jednak nie traktuje jej obsesji poważnie. Paranoja kobiety pogłębia się z dnia na dzień.

Barbara martwi się o syna. Zdaje sobie sprawy, że mieszkańcy nie znają jej historii i nie wiedzą ile przeszła przez lata nieobecności. A powrót po latach w dodatku z synem, którego wcześniej nie miała wzbudził niepokój i wywołał plotki. Na domiar złego Karol zaczyna rozmawiać z Markiem, którego widzi tylko on sam…

Rozdziały są krótkie, przez co akcja w powieści jest bardzo dynamiczna. Elementy metafizyczne w powieści dodały niezłego dreszczyku emocji i wywołały ciarki na mojej skórze, co nie jest częstym zjawiskiem. Mimo sporej ilości bohaterów nie miałam problemów z ich zapamiętaniem, a muszę przyznać, że niekiedy stanowi to dla mnie wyzwanie. Każdy z nich został wykreowany na tyle wyraziście, że nie pozostawiało wątpliwości kto jest kim.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, ale zaręczam, że nie ostatnie. Cieszę się, że trafiłam na tę powieść, bo odkryłam, że wcale nie chodzi o moją niechęć do gatunku jakim jest horror, ale o wybór niewłaściwego autora. Choć podejść do twórczości Pana Kinga miałam już kilka, to jednak nadal nie mogę się do niego przekonać..

Polecam!

Za egzemplarz dziękuję Wydawnictwu Zysk i ska

„Nie pozwól, żeby w twoim życiu była cisza. W ciszy rodzi się tylko krzyk rozpaczy.”

Główna bohaterka powieści – Barbara jest wybitnym lekarzem transplantologiem. Po wieloletnich bataliach udaje jej się odzyskać rodzinny dworek w którym spędza każdą wolną chwilę i tak zaprzyjaźnia się z miejscowym chłopcem – Markiem.

Zaginięcie dziecka jest zawsze wielką tragedią, która...