Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przyjemne czytało.

Przyjemne czytało.

Bardzo wciągająca książka, z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Bardzo wciągająca książka, z niecierpliwością czekam na kolejną część.

Intryga grubymi nićmi szyta.

Intryga grubymi nićmi szyta.

To nie jest zła książka, ale trochę mnie rozczarowała, bo niezbyt dobrze się czyta, przynajmniej na początku. Jest zbyt prosto, zbyt ubogo. Co do samej opowieści i bohatera, to trudno mi orzec, na ile rzecz pokrywa się z prawdą historyczną. W każdym razie dobrze czasem przeczytać, coś, co na kilometr nie pachnie wampirem, a gdzie dla odmiany mamy krwistego i okrutnego, ale w końcu, człowieka.

To nie jest zła książka, ale trochę mnie rozczarowała, bo niezbyt dobrze się czyta, przynajmniej na początku. Jest zbyt prosto, zbyt ubogo. Co do samej opowieści i bohatera, to trudno mi orzec, na ile rzecz pokrywa się z prawdą historyczną. W każdym razie dobrze czasem przeczytać, coś, co na kilometr nie pachnie wampirem, a gdzie dla odmiany mamy krwistego i okrutnego, ale...

Bardzo ciężko przyszło mi wejść w rytm tej książki. Na początku jest dość nierówna, "poszarpana", nie wciąga tez zbytnio. W miarę czytania, "nierówności" się wygładzają i lektura sprawia coraz więcej przyjemności. Momentami jest dość naiwna, zwłaszcza wtedy, gdy dla czytelnika coś jest oczywiste, a bohater, pomimo wykonywanego zawodu psychologa, nie widzi tego. Przeczytać zawsze można, ale są ciekawsze książki od tej.

Bardzo ciężko przyszło mi wejść w rytm tej książki. Na początku jest dość nierówna, "poszarpana", nie wciąga tez zbytnio. W miarę czytania, "nierówności" się wygładzają i lektura sprawia coraz więcej przyjemności. Momentami jest dość naiwna, zwłaszcza wtedy, gdy dla czytelnika coś jest oczywiste, a bohater, pomimo wykonywanego zawodu psychologa, nie widzi tego. Przeczytać...

"Dzieci sztyletu" to mój pierwszy polski kryminał, choć nie jestem ekspertem, uważam, że jest to zaskakująco dobra książka, wciągająca. Pomimo, że mordercę poznajemy bardzo wcześnie, to samo docieranie do podłoża wydarzeń, sposób prowadzenia narracji, przedstawiania postaci, wreszcie sporo szczegółów dotyczących okultyzmu sprawia, że książkę czyta się z dużą przyjemnością. Polecam.

"Dzieci sztyletu" to mój pierwszy polski kryminał, choć nie jestem ekspertem, uważam, że jest to zaskakująco dobra książka, wciągająca. Pomimo, że mordercę poznajemy bardzo wcześnie, to samo docieranie do podłoża wydarzeń, sposób prowadzenia narracji, przedstawiania postaci, wreszcie sporo szczegółów dotyczących okultyzmu sprawia, że książkę czyta się z dużą przyjemnością....

Przyznam, ze oczekiwania co do tej książki miałam dość duże, może zupełnie mnie nie rozczarowała, ale tez pozostawiła pewien niedosyt. Być może winę ponosi tłumacze, może pisarz. Całość sprawia wrażenie nieco niespójnej, postacie są jedynie zarysowane, łącznie z główną bohaterką. Chwilami autorka próbuje wnikać w motywacje Agnes, jednak jest to nieudolne, przez co miałam wrażenie jakiegoś chaosu, jakby pisarka nie wiedziała, co właściwie chce napisać. Zdecydowanie najlepsze jest zakończenie, ale to głównie z powodu dużego ładunku emocjonalnego, jaki ze sobą niesie. Pomimo widocznych mankamentów warto "Skazaną" przeczytać, choćby dlatego, ze jest oparta na prawdziwej historii.

Przyznam, ze oczekiwania co do tej książki miałam dość duże, może zupełnie mnie nie rozczarowała, ale tez pozostawiła pewien niedosyt. Być może winę ponosi tłumacze, może pisarz. Całość sprawia wrażenie nieco niespójnej, postacie są jedynie zarysowane, łącznie z główną bohaterką. Chwilami autorka próbuje wnikać w motywacje Agnes, jednak jest to nieudolne, przez co miałam...

Lekka, przyjemna lektura, niestety na długo nie zostaje w pamięci. Jeśli ktoś lubi takie klimaty, polecam, ale jedynie w ramach odprężenia.

Lekka, przyjemna lektura, niestety na długo nie zostaje w pamięci. Jeśli ktoś lubi takie klimaty, polecam, ale jedynie w ramach odprężenia.

Szału nie ma, ale przeczytać można, choć to rzecz raczej wtórna i miejscami, niestety, nudna. Przedział wiekowy odbiorcy - tak 13-15 lat.

Szału nie ma, ale przeczytać można, choć to rzecz raczej wtórna i miejscami, niestety, nudna. Przedział wiekowy odbiorcy - tak 13-15 lat.

Podoba mi się. Dobrze napisane. Ale jeszcze czytam:)

Podoba mi się. Dobrze napisane. Ale jeszcze czytam:)

Świetnie napisane, ciekawa historia-tyle po przeczytaniu około połowy.

Świetnie napisane, ciekawa historia-tyle po przeczytaniu około połowy.

"Przyjaciele po grób" to 3 przetłumaczona na język polski książka N. Neuhaus, zarazem jeden z pierwszych jej utworów. Wyraźnie widać, że jej talent pisarski rozwija się w miarę, jak powstaję kolejne powieści. Ta jest, wg mnie, zdecydowanie najsłabsza. Najmniej wciągająca historia, najbardziej niespójna i sprawiająca wrażenie nieco posklejanej, fabuła i jacyś "bladzi" bohaterowie. Mam nadzieję, ze kolejny kryminał, który wydawnictwo zdecyduje się oddać do druku, będzie raczej z tych późniejszych.

"Przyjaciele po grób" to 3 przetłumaczona na język polski książka N. Neuhaus, zarazem jeden z pierwszych jej utworów. Wyraźnie widać, że jej talent pisarski rozwija się w miarę, jak powstaję kolejne powieści. Ta jest, wg mnie, zdecydowanie najsłabsza. Najmniej wciągająca historia, najbardziej niespójna i sprawiająca wrażenie nieco posklejanej, fabuła i jacyś "bladzi"...

Z niecierpliwością czekałam na kolejna książkę autorki i myślę,że się opłaciło. Uważam,że jest lepsza od poprzedniej. Ma to, co bardzo podoba mi się w kryminałach-stopniowe ujawnianie prawdy, powolne, ale konsekwentne dążenie do rozwiązania.

Z niecierpliwością czekałam na kolejna książkę autorki i myślę,że się opłaciło. Uważam,że jest lepsza od poprzedniej. Ma to, co bardzo podoba mi się w kryminałach-stopniowe ujawnianie prawdy, powolne, ale konsekwentne dążenie do rozwiązania.

Jedna z moich ulubionych książek. Często do niej wracam.

Jedna z moich ulubionych książek. Często do niej wracam.

Przyjemne czytadełko, podobnie jak "Mąż, którego nie znała" lepsza od "Crossa". Autorka znacznie lepiej sprawdza się w romansach historycznych.

Przyjemne czytadełko, podobnie jak "Mąż, którego nie znała" lepsza od "Crossa". Autorka znacznie lepiej sprawdza się w romansach historycznych.

O wiele lepsza od sławnej trylogii.

O wiele lepsza od sławnej trylogii.

Bardzo słaba książka. Nudny i, z powodu swojego stylu, trudny do przebrnięcia początek, nijakie postacie, zwłaszcza słudzy Erin, nieco lepiej prezentująca się druga strona konfliktu, brak chyba jakiejkolwiek dynamiki akcji i na koniec doklejone, bo inaczej nie sposób tego nazwać, zakończenie. Nie wiem czy to wina tłumaczenie, czy oryginał też jest takim tworem wątpliwej urody. Zdecydowanie odradzam, szkoda czasu.

Bardzo słaba książka. Nudny i, z powodu swojego stylu, trudny do przebrnięcia początek, nijakie postacie, zwłaszcza słudzy Erin, nieco lepiej prezentująca się druga strona konfliktu, brak chyba jakiejkolwiek dynamiki akcji i na koniec doklejone, bo inaczej nie sposób tego nazwać, zakończenie. Nie wiem czy to wina tłumaczenie, czy oryginał też jest takim tworem wątpliwej...

Książka przypominała mi nieco "Drogę"C. McCarthy'ego, choć to zupełnie nie ten poziom pisarstwa i zdecydowanie nie ten odbiorca. Podobieństwa to przede wszystkim umierająca cywilizacja, ludzie starający się przetrwać za wszelką cenę, historia mocno doświadczonej rodziny, zmagającej się z nową, wrogą rzeczywistością i ze swoimi słabościami - czyli temat nieco już wyeksploatowany przez popkulturę.Dla odmiany wrogiem tym razem nie są ludzie, czy, nie daj Boże, kosmici, tylko anioły. W tej części aniołków niewiele, za to mordercze, żądne ludzkiej krwi,a najgorsze, że nie wiadomo, co nimi powoduje. Główna bohaterka to nastolatka, taki mały wojownik, zaprawiony już nico w boju o przetrwanie. Przypadek styka ją z wrogiem i nagle oboje, w słusznej sprawie, znajdują się po tej samej stronie barykady. Banał goni banał, jeśli przyjrzeć się temu wnikliwie,ale dobrze się czyta i człowiek cichutko zaczyna kibicować rozwijającemu się, między głównymi postaciami, uczuciu. Niezła alternatywa dla "Zmierzchu" i bohaterowie jakby mniej plastikowi. Pomimo wszelkich, wymienionych i pominiętych, wad, całkiem przyjemna lektura. Następną część przeczytam z chęcią.

Książka przypominała mi nieco "Drogę"C. McCarthy'ego, choć to zupełnie nie ten poziom pisarstwa i zdecydowanie nie ten odbiorca. Podobieństwa to przede wszystkim umierająca cywilizacja, ludzie starający się przetrwać za wszelką cenę, historia mocno doświadczonej rodziny, zmagającej się z nową, wrogą rzeczywistością i ze swoimi słabościami - czyli temat nieco już...

Książka, którą warto przeczytać, zwłaszcza, jeśli lubi się delikatne historie miłosne, zaprawione szczyptą tajemnicy z przeszłości, szczególnie tej kolonialnej, angielskiej. Sprawnie napisana, dość wyraziści bohaterowie, może poza główną postacią, urozmaicenia w postaci fragmentów listów i pamiętników, może nie obfituje w zaskakujące zwroty akcji, ale konsekwentnie prowadzi czytelnika do, właściwie przewidywalnego, finału. No i ma też klimat, czasem mroczny, wiktoriański, czasem egzotycznie herbaciany.Lekka, jak muśnięcie motylim skrzydełkiem :). Polecam.

Książka, którą warto przeczytać, zwłaszcza, jeśli lubi się delikatne historie miłosne, zaprawione szczyptą tajemnicy z przeszłości, szczególnie tej kolonialnej, angielskiej. Sprawnie napisana, dość wyraziści bohaterowie, może poza główną postacią, urozmaicenia w postaci fragmentów listów i pamiętników, może nie obfituje w zaskakujące zwroty akcji, ale konsekwentnie prowadzi...

Bardzo podobał mi się ta książka. Spodziewałam się co prawda więcej fantastyki, ale to co dostałam pozytywnie mnie zaskoczyło. Dobrze napisana, barwne postacie, ciekawie poprowadzona akcja. Niezbyt nachalny wątek romansowy, zdecydowana przewaga kryminału nad innymi elementami, dopełnione, przyjemnym w odbiorze, wpleceniem historii dymitriad w całość.I to jest, przynajmniej dla mnie dodatkowy plus, plus za opisane czasy, jeden z moich ulubionych okresów historycznych, bynajmniej nie dlatego, że Polacy, jako jedyni zdobyli Kreml, choć może troszkę i z tego powodu. Już nie mogę doczekać się dalszego ciągu.

Bardzo podobał mi się ta książka. Spodziewałam się co prawda więcej fantastyki, ale to co dostałam pozytywnie mnie zaskoczyło. Dobrze napisana, barwne postacie, ciekawie poprowadzona akcja. Niezbyt nachalny wątek romansowy, zdecydowana przewaga kryminału nad innymi elementami, dopełnione, przyjemnym w odbiorze, wpleceniem historii dymitriad w całość.I to jest, przynajmniej...