Imperium Ognia

"Żałosna cząstka mojej duszy podszeptuje, żeby zabijać podstępnie. Zakraść się za plecami ofiary i zatopić w niej ostrze szabli bez konieczności spojrzenia jej w oczy. Ale bitwa ma swoje prawa. Twarde. Okrutne. Dlatego patrzę w oczy tym, których zabijam, i chociaż odgłosy burzy zagłuszają jęki, każda kolejna śmierć zapada w moją pamięć, każda staje się raną, która nigdy się nie zagoi."

"Ember in the Ashes. Imperium Ognia" to debiutancka książka i pierwsza z trlogii autorki Sabaa Tahir, która od samego początku wzbudziła moje zainteresowanie, a po pochlebnych opiniach można zauważyć, że nie tylko moje. Od razu podbiła serca fanów fantasy, blogerów i zagranicznych mediów, co jak na obecne czasy i sporą konkurencję jest nie lada wyczynem.

Książka opisuje historię Lai i Eliasa, których losy różnią się jak ogień i woda, a jednocześnie dzielą te same wartości i te same pragnienia. Laia jest Scholarką, której kraj pięćset lat temu uległ najazdowi Imperium Wojańskiego i to własnie oni teraz rządzą jej krajem wraz z Imperatorem, a jej zniewolony lud cierpi. Z kolei Elias jako syn okrytej złą sławą Komendantki zostaje w wieku 6-ciu lat zaciągnięty do Akademii Wojskowej Czarnego Klifu, gdzie teraz po 14 latach własnie ma ukończyć szkołę i podjąć stanowisko Maski - bezlitosnego żołnierza, który ma lojalnie służyć i bronić Imperium.
Laia i Elias dzielą jedno szczególne pragnienie - pragną wolności.
Kiedy pewnej nocy do domu Lai wpada Maska z oddziałem i odkrywaja, że jej brat Daren jest w posiadaniu szkiców i wiedzy jak powstaje niepokonana broń wojska Imperium, zostaje pojmany i wtrącony do więzienia, jej dziadkowie zabici na jej oczach, a dom spalony - jej natomiast udaje się zbiec. Jedynym ratunkiem dla jej brata, jest ruch oporu, który w zamian za uwolnienie Darena z więzienia oczekuje, że będzie dla nich szpiegować i to nie gdzie indziej jak u sadystycznej Komendantki, gdzie po pewnym czasie jej drogi krzyżują się z drogami Eliasa.
Elias jako absolwent Akadamii ma lada dzień przejąć pełną funkcję Maski, lecz od dłuższego czasu przygotowywał się do dezercji. Bezlitosne metody i surowe kary zostsowane w Imperium okazują się dla niego zbyt trudne do przyjęcia a i samo to, że jego matka od dnia narodzin życzy mu śmierci tylko go utwierdza w postanowieniu. Zostaje jednak powstrzymany. Imperator nie ma potomka, który przejął by po nim władzę, a nowy ma zostać wybrany podczas Prób, do których dopuszczeni są czterej najlepsi absolwenci - w tym on, a złożona przysięga i perspektywa ewentualnych zmian krzyżuje mu plany.

Książka została porównana do wielu innych dzieł działu fantasy, które cieszą się zasłużona popularnością i przedstawiona jako połączenie "Harrego Pottera" i "Gry o tron" - co jest kompletną bzdurą.
"Ember in the Ashes. Imperium Ognia" jest książką unikatową samą w sobie i porównywanie jej do jakiejkolwiek innej tylko umniejsza jej wyjątkowości. Postacie są świetnie wykreowane, choć momentami ich działania irytujące. Nie raz miałam ochotę potrząsnąć naiwną i głupią Laią, walnąć Eliasa w łeb za niezdecydowanie, a Helenę za idiotyczne zagrywki, ale to własnie dzięki temu chłonęłam każdy nastepny rozdział. Często w innych powieściach z biegiem akcji bohaterowie ewoluują z np. naiwnej głupiej gąski super wojowniczkę, tutaj cechy głowne bohaterów i ich możliwości w hierarchii są zachowane i dla mnie to jest ogromny plus. Akcja cały czas trzyma w napięciu, nie wiadomo kto jest czyim sojusznikiem i po której jest stronie, oraz która strona jest tą dobrą.

To dopiero pierwszy tom i pozostało jeszcze wiele pytań bez odpowiedzi, dlatego z niecierpliwościa oczekuję drugiego tomu, w którym mam nadzieję uczucia Lai i Eliasa bardziej się wyklarują, bo puki co nic jeszcze nie jest jasne.

Byłam bardzo sceptycznie nastawiona co do tej książki, klimaty tego typu czasem mnie zachwycają, czasem odrzucają, więc ogólnie mówiąc podeszłam do niej jak pies do jeża, ale zupełnie niepotrzebne były moje obawy, bo okazało się, że to jest bardzo dobra książka, a wręcz rewelacyjna, przedstawiająca świetną historię.

Główną bohaterką jest Laia, 17-latka, która kocha swojego brata, ale czy jest gotowa dla niego zrobić wszystko? Zostaje postawiona przed naprawdę ciężką próbą charakteru i swojej odwagi, jej brat zostaje oskarżony o zdradę Imperium i zabrany do więzienia przez Maski, bezwzględnych żołnierzy Imperium. Kiedy Laia traci wszystko, co kocha, czy będzie w stanie wziąć los w swoje ręce i uratować brata?

Naprawdę fajna książka o odwadze, miłości, poświęceniu, przyjaźni, dużo trafnych wniosków, zwłaszcza bliżej zakończenia książki. Od początku wciąga, może w połowie miałam lekkie zawieszenie, ale później znów jest tylko lepiej i lepiej i zakończenie, jakiego nie do końca się spodziewałam, autorka prowadzi nas różnymi ścieżkami i nic nie jest takie oczywiste, nie tak łatwo się wszystkiego domyślić.

Dodatkowo świetne postacie, zarówno pierwszoplanowe, jak i te pojawiające się rzadziej. Laia nie była irytująca (nie ma nic gorszego niż wkurzająca narratorka), była bardzo wiarygodna i polubiłam ją, tak samo jak Eliasa. Cała sprawa z szukaniem wolności ciała i duszy dawała sporo do myślenia i była niezmiernie pouczająca.

Parę rzeczy budziło moją wątpliwość i miałabym kilka „ale”, mam nadzieję jednak, że kolejne tomy rozwieją wszystkie obiekcje. Denerwowali mnie augurzy, którzy sprawiali wrażenie bogów, sterujących poczynaniami ludzi niczym marionetkami. Elementy fantastyczne przedstawione w książce też nie specjalnie w moim guście i nie do końca wiem, jaką rolę tam odgrywały, poza wprowadzaniem mrocznej atmosfery i dziwnym wpływem, jaki miały na Helenę.

Ale mogę tę książkę z całą pewnością polecić, napisana zgrabnym językiem, trafia celnie w wiele ważnych tematów odnośnie nas samych, trzyma w napięciu i jest ciekawa.

"Są dwa rodzaje przewinień [...] Te, które ciągną cię na dno i czynią bezużytecznym, oraz te, które pobudzają do działania. Niech twoje winy dadzą ci energię. Niech przypomną ci, kim chcesz być. Wyznacz sobie granice. I nigdy więcej ich nie przekraczaj. Masz duszę. Jest poraniona, ale jest. Nie pozwól jej sobie odebrać, Eliasie."

Zanim sięgnęłam po tę książkę, zastanawiałam się co też ona ma w sobie takiego, że jest tak wysoko oceniana. Teraz to wiem i nie potrafiłabym dać chociaż jednej gwiazdki niżej. Kłębi się we mnie tyle emocji, że moja opinia może być nieco chaotyczna.

Laia i Elias. Scholarska niewolnica i Wojanin. Ona szuka porwanego brata, on chce uciec z Akademii. Dwa różne światy, a jednak zderzają się ze sobą i nawzajem mogą odmienić swoje losy.

Jestem pod ogromnym wrażeniem wykreowanego świata. Nie mamy tutaj standardowych "stworów" i "potworów", które zwykle występują w książkach fantastycznych. Autorka powołała do życia kreatury o których już dawno słuch zaginął- ifryty, dżinny, ghule, a nawet Zwiastuna Nocy. Każda z tych istot posiada starannie nakreśloną historię, przekazywaną z ust do ust przez takie ludy jak np. Plemieńcy. Jest to bardzo oryginalny pomysł i widać od razu, że Sabaa Tahir stara się nie powielać schematów. Dodatkowo dostajemy informacje o ludach i klanach w Imperium np. Morzanach, Scholarach i wcześniej wspomnianych Plemieńcach. Bardzo ciekawym pomysłem było też wprowadzenie takich postaci jak Kruk Krwi, czy Czarna Gwardia. Wszystko jest idealnie ze sobą połączone, logicznie i spójnie. Mam też wrażenie, że autorka lekko inspirowała się starożytnym Rzymem- centurioni, imperium, augurowie, co dla mnie okazało się strzałem w dziesiątkę.

"Całe piękno gwiazd jest niczym, kiedy życie na ziemi jest tak podłe."

Od razu nadmienię, że bardzo podobają mi się wszystkie imiona i nazwiska, a także nazwy miejsc. Rzadko mi się to zdarza i cieszę się, że wszystko zostało dokładnie przemyślane, a nie tak "od czapy".

Są tacy bohaterowie, którzy okazują się być do bani. Są też tacy, których się lubi i akceptuje. Ale raz na jakiś czas znajdzie się grupa bohaterów, którzy zostaną zapamiętani na bardzo długo i tacy są właśnie Elias, Laia, Helena, a nawet Izzy. Naprawdę bardzo, ale to bardzo polubiłam Eliasa i Laię. Są oni rozważni, inteligentni, ale jednocześnie nie zrobioo z nich herosów, przez co okazują się być bardziej wiarygodni. Mają swoje wady, okazują się czasem nawet naiwni. Ale jednak ich odwaga i poświęcenie w imię swoich zasad ujęły mnie całkowicie, a ta para staje się jedną z moich ulubionych. Każda ich decyzja jest dojrzała i przemyślana na wszystkie sposoby, nie robią nic pochopnie i są gotowi wiele znieść w imię przyjaźni lub miłości. Jestem też zdziwiona, ale polubiłam wiele postaci pobocznych. Spodobali mi się czerwonoocy, bladoskórzy, potrafiący czytać w myślach augurowie, których zasługi wychodzą dopiero na końcu książki.

"Życie składa się z wielu momentów, które nic nie znaczą.A potem któregoś dnia nadchodzi chwila, która wpływa na wszystkie dalsze wydarzenia."

"Imperium ognia" wzbudziło we mnie emocje, które myślałam, że już dawno we mnie zanikły, jeśli chodzi o książki. Od samego początku wkręciłam się w przedstawiony świat i poczułam, że tam przynależę. Od dłuższego czasu nie czułam, że jakaś książka jest specjalnie dla mnie, a ta okazuje się taka być. Wszystko jest idealnie wyważone, radość miesza się ze smutkiem, zacierają się granice, nie wiadomo komu można ufać, tworzą się sojusze i mają miejsce intrygi, a wszystko napisane pięknym stylem i w mądry sposób. Od razu widać, że autorka swoją książką chciała przekazać nam wiele istotnych wartości.

"- Opowiedz nam jakąś historię. Coś strasznego. (...)
- Życie nie wydaje ci się wystarczająco straszne, dziewczyno?"

Podsumowując, polecam każdemu. Jestem pewna, że tę książkę docenią nawet najbardziej wybredni czytelnicy. Ja sama będę o niej pamiętać przez bardzo długi czas i na pewno do niej wrócę, bo jest po prostu piękna, wartościowa i warta przeczytania. A teraz zacieram rączki i jak na szpilkach czekam na kolejny tom :)

"- Strach może być dobry, Laio. Strach utrzymuje przy życiu. Nie pozwól tylko, żeby nad tobą zapanował. Nie pozwól, żeby zasiał w tobie wątpliwości. Jeśli strach przejmie nad tobą władanie, użyj tego, co jako jedyne jest silniejsze od strachu - swojego ducha. Swojego serca."

https://pikkuvampyyrinkirjamaailma.blogspot.com/2017/02/85-sabaa-tahir-ember-in-ashes-imperium.html

Zamknij oczy i wyobraź sobie, że zmierzasz do innego świata, a kiedy unosisz powieki, nie znajdujesz się w rzeczywistości, w której kiedykolwiek chciałbyś się znaleźć. To Imperium, w którym nikt nie nauczył Cię- jako jednego ze Scholarów- czytać, pisać, liczyć. Szkoła nie jest dla Ciebie. Chyba że jesteś Wojanem, Wybranym. Wówczas znajdujesz się w Czarnym Klifie pod okiem srogiej komendantki, gdzie nie masz twarzy- jesteś jedynie Maską. Niezależnie od tego, w którym miejscu Imperium się znajdziesz, i tak będziesz zniewolony.

"Ember in the Ashes" to historia przeplatana rozdziałami z perspektywy losów dwójki bohaterów, których drogi w końcu się krzyżują. Laia to Scholarka, której życie nagle przewraca się do góry nogami. Pewnej nocy jej dom odwiedza Maska z oddziałem żołnierzy. Zabijają oni jej dziadków, a brata zabierają do więzienia, gdzie planują go torturować, aby uzyskać informacje o ruchu oporu, w którym kilkadziesiąt lat temu walczyli ich rodzice, a w którego szeregi podobno miał wstąpić Darin. Laia ucieka, ale szybko pojmuje swój błąd. Z kolei Elias to znienawidzone przez matkę dziecko, które z czasem pokonało własne słabości i stało się najlepszym aspirantem. Już za kilka dni ma ukończyć szkołę i stać się jednym z najgroźniejszych żołnierzy- Maską. Ale czy tego właśnie chce? Wykonywanie egzekucji w imię Imperium nie daje mu wolności, jaką chciałby mieć. Czy ucieczka z przerażających murów szkolnych podaruje mu życie, jakie chciałby toczyć? Coś zupełnie innego zostaje mu przepowiedziane...

Jeśli miałabym wskazać książkę, która najbardziej mnie zawiodła, wskazałabym właśnie tę pozycję. Owszem, wiedziałam, że to kolejna szlachetna opowieść dla młodzieży, spragnionej ideałów i dążenia do sprawiedliwości przez przeciwstawianie się tyranii. Ale, prawdę mówiąc, spodziewałam się zdecydowanie wyższego poziomu. Książka nie jest zła, jednak nie jest też tak niesamowita, jak zapewnia wydawca. Jeśli ktoś czytał coś w podobnym nastroju, bez łez może odpuścić sobie lekturę.

Laia zasługuje na porównanie do Belli ze "Zmierzchu" i nagrodę najbardziej irytującej bohaterki. Jej "filozoficzne" wywody w rozdziałach napisanych z jej perspektywy są infantylne i nużące w opozycji do historii Eliasa, która jest zdecydowanie bardziej porywająca. Więc narracja pierwszoosobowa raz jest wadą, a raz zaletą. Przeciągnę ją jednak na stronę zalet, gdyż dzięki temu można poznać dwa punkty widzenia, dwie relacje zdarzeń, które mają miejsce w książce. Niemniej, czas teraźniejszy od samego początku działał mi na nerwy. Akcja nie działa się dynamicznie, więc autorka mogła odpuścić sobie ten zabieg.

Styl pisarki także pozostawia wiele do życzenia. Już od pierwszych zdań nie mogłam doczekać się, aż w końcu skończę czytać to, co czytałam już tysiące razy... Choć muszę przyznać, że im dalej, tym lepiej. Wydarzenia zaczęły się rozkręcać i przyjmować mniej oczekiwany obrót. Na pewno na brawa zasługuje męska decyzja o uśmierceniu niektórych bohaterów.

Mocną stroną i miłym akcentem jest otwarte zakończenie. Jak dla mnie w ten sposób mogą w ogóle uciąć się losy dwójki bohaterów, aby każdy z czytelników mógł dopisać im własną historię. Ciągnięcie tego cyklu dalej będzie tylko zepsuciem intrygującego finału.

Pomimo że wysnułam aż tyle zastrzeżeń względem "Ember in the Ashes", nie jest to pozycja najgorsza. Młodzież jest obecnie karmiona jeszcze mniej wartościowymi książkami. Owszem, nie posiada do zaoferowania zbyt wiele, jednak niesie pewne wartości, o których dziś się zapomina- honor i szlachetność, dlatego polecam ją młodszym czytelnikom.

Muszę przyznać, że dałam się wciągnąć w wykreowaną przez Sabaę Tahir rzeczywistość, a losy bohaterów tej powieści tak mnie pochłonęły, że czytałam o nich z wypiekami na twarzy. Książkę przeczytałam w ekspresowym tempie i ani przez chwilę się nie nudziłam. Świat, w którym przeszło żyć Laii i Eliasowi jest bardzo brutalny, bezwzględny, ale też spójny i wiarygodny. Sabaa Tahir świetnie nam go przedstawia i muszę przyznać, że rozbudza apetyt na więcej.

Mamy tu również bardzo ciekawą galerię bohaterów, od tych, którzy wiedzą co to honor, mają dobre serca i myślą nie tylko o sobie, po ludzi zepsutych do szpiku kości, karmiących się cierpieniem innych. Są to nieszablonowe postacie, bardzo różnorodne i ciekawe. Nie brakuje w tej powieści oczywiście brutalnych scen, trupów jest tyle, że nie da się ich policzyć. Życie ludzkie nie znaczy zupełnie nic. Trudno sobie w takich warunkach wyobrazić miłość, ale i na nią znalazło się miejsce w powieści.

Opisana historia skłania do refleksji na temat lojalności, honoru, sprawiedliwości, wolności, uczciwości, poświęcenia, odwagi... Nie wiadomo komu można ufać, a komu nie, kto jest przyjacielem, a kto wrogiem. W zasadzie wszystko jest tu możliwe, bo obok bohaterów z krwi i kości mamy też tajemnicze zjawy, postacie posługujące się dziwnymi mocami, takie, których nie można zabić...

Chociaż stworzony przez Sabaę Tahir świat wydaje się tak brutalny, że trudno sobie wyobrazić, żeby mógł faktycznie istnieć, to nie można nie zauważyć, że ma on swój pierwowzór - starożytny Rzym. Jestem zachwycana pomysłem na tę powieść i jej wykonaniem, któremu w zasadzie nic nie mogę zarzucić. Książka oczarowała mnóstwo młodych czytelników na całym świecie i myślę, że znajdzie też wielu fanów w Polsce. Ja już należę do tego grona. Jest to świetny początek serii, który rozbudza apetyt na więcej, znacznie więcej...

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2015/11/sabaa-tahir-ember-in-ashes-imperium.html

Autorka przedstawia nam historię dwójki ludzi- biednej Lai, należącej do prześladowanej mniejszości, córki legendarnych przywódców ruchu oporu, wychowywanej po śmierci rodziców przez dziadków. Cały jej świat wali się po nalocie żołnierzy Imperium na jej dom. Dziadek i babcia nie żyją, a brat trafił do więzienia. Dziewczyna stawia sobie za cel uwolnienie go. Drugą postacią jest Elias. Najlepszy uczeń legendarnej Akademii szkolącej Maski- najgroźniejszych wojowników Imperium, nieślubny i niechciany syn komendantki tejże szkoły, dziedzic jednego z najpotężniejszych rodów państwa. Mimo wszystko nie widzący się w roli zabójcy.


Po opisie sądząc jest to urocza, słodziutka historia miłości rozwijającej się mimo różnic społecznych, walczącej z wieloma przeszkodami... Otóż nie. Może nie jest to opowieść całkiem tego typu motywów pozbawiona, ale zdecydowanie mogło być gorzej. Na miłości nic się tutaj nie koncentruje. I to było największe zaskoczenie. A poza tym... Jest średnio.

Powieść zaczyna się w sposób wyjątkowo irytujący. Postacie są nie życiowe. I Elias i Laia biorąc pod uwagę świat w którym przyszło im dorastać powinni być bardziej twardzi, odporni na wstrząsy, nieufni, oraz moim zdaniem również bezwzględni i okrutni. Jestem w stanie zrozumieć tą delikatność w przypadku dziewczyny, chronionej przez rodzinę, ale Elias? Chłopak od szóstego roku życia szkolony na zabójce? Zwracający uwagę na los niewolnicy, jednej z z setek podobnych? Rozumiem piękne, szlachetne i wspaniałe, ale zdecydowanie nierealne. Właśnie to najbardziej mnie w powieści irytowało. Szczególnie rzucało się w oczy przez brak interesujących postaci drugoplanowych. Jedyną coś wartą był Zack. Nie dużo wartą, ale coś. Bohaterowie to wielki minus tej powieści.

Fabuła, fabuła, fabuła... No jest. Istnieje. Nawet wciąga. Jak na pierwszy tom całkiem nieźle. Od czegoś trzeba przecież zacząć. Denerwował mnie motyw brata Lai- nudny, stojący w miejscu. Autorka mogłaby dać bohaterce jakąś inną motywacje.

Ogólnie powieść trzyma znośny poziom. Jak ktoś się nudzi to może przeczytać.

Dwa światy – jeden cel.

Ostatnio mam do czynienia z książkami, które mnie zachwycają. Jednak za każdym razem, gdy staję przed wyborem, którą książkę przeczytać, a którą odłożyć na półkę, zawsze mam wątpliwości. Przebiega mi dreszcz po plecach i zastanawiam się, czy słusznego wyboru dokonałam. Skrupulatnie czytam opis książki i jeżeli mnie nie przyciągnie, nie wzbudzi mojego zainteresowania, wtedy odkładam książkę na półkę – będzie musiała poczekać w kolejce. Sprawa debiutów jest nieco inna – zawsze daję im szansę. Na szczęście Sabba Tahir zadebiutowała powieścią, która nie tylko opisem skradła moje serce – okładka jest bardzo hipnotyzująca. Jak to dobrze, że jest coraz więcej tak znakomitych debiutantów. „Imperium Ognia” otwiera nam drogę do serii pełnej honoru, walk, rozlewu krwi, poświęceń, miłości.

„Póki trwa życie, jest nadzieja.”

Laia należy do Scholarów. Ludu, który nie cieszy się popularnością. Ludu, który żyje pod terrorem bezwzględnego Imperium. Dziewczyna ma brata, który zostaje zamknięty w więzieniu. By mu pomóc Laia zaciąga się do ruchu oporu i wyrusza na misję, która może zakończyć się najgorszym – śmiercią. Przenika do Czarnego Klifu, miejsca gdzie szkolą się Maski, jako niewolnica najbardziej okrutnej kobiety – komendantki. Musi pamiętać, że ma cel, że ma po co żyć, musi pamiętać, że Darin, jej brat, jest w celi i nie ma nikogo innego, kto może mu pomóc.
Elias jest tuż przed zakończeniem szkoły. Jest Maską, a ci słyną z okrucieństwa, bezwzględności i właśnie na takiego człowieka go szkolono. W Czarnym Klifie żyje od dziecka i z każdym dniem walczy o przetrwanie. Pragnie wolności, chce zdezerterować. I prawie mu się to udaje, jednak w ostatniej chwili zostaje powołany do Prób. Próby mają na celu wyłonić nowego przywódcę, nowego imperatora. Czy zwycięstwo w próbach da Eliasowi upragnioną wolność? Czy jest taki jak inne Maski – bezwzględnym, okrutny, bez uczuć?
Co się stanie, gdy losy dwojga tak różnych sobie ludzi, a jednocześnie tak bardzo do siebie podobnych się skrzyżują?

„Strach będzie twoim wrogiem tylko wtedy, gdy na to pozwolisz.”
„Zbyt silny strach może paraliżować. Zbyt mały strach rodzi arogancję.”


„Imperium Ognia” to walka. Walka o wolność. Sabaa Thair połączyła dwa różne światy, dwie różne społeczności, dwa różne serca w jeden cel – dążenie do wolności. Laia pragnie wolności swojej i swojego brata, Elias pragnie uwolnić się od macek Czarnego Klifu. Oboje są młodzi, oboje tak bardzo różni. Laia jest niewolnicą, a niewolnica w świecie przedstawionym przez autorkę jest traktowana gorzej niż zwierzę. Można ją poniżać, torturować, gwałcić. Kiedy czyta się takie rzeczy pięści same się zaciskają ze złości. Natomiast Elias jest tym, któremu wolno robić to wszystko. Jednak on jest inny, on ma serce. Jest mu tak samo ciężko jak Lai, musi uważać na każdym kroku, by nie popełnić błędu. Każdy, nawet najmniejszy błąd tych obojga oznacza śmierć. Życie w takim świecie jest niewyobrażalne trudne. Wizja tego okrutnego świata przedstawiona przez autorkę zapiera dech w piersiach.

„Są dwa rodzaje przewinień. Te, które ciągną cię na dno i czynią bezużytecznym, oraz te, które pobudzają do działania.”

Autorka skupiła się na Akademii, na Czarnym Klifie. To tam rozgrywa się większość akcji – a tych w powieści nie brakuje. Powieść biegnie swoim tempem, które nie zwalnia nawet na chwilę. Książkę czyta się szybko, a to za sprawą tak dobrego pomysłu na fabułę, który rozpala naszą ciekawość już od pierwszej strony. Rozdziały pisane są w pierwszej osobie, naprzemiennie – raz z punktu widzenia Lai, raz z punktu widzenia Eliasa. Osobiście uwielbiam takie rozwiązanie, możemy się zbliżyć do głównych bohaterów, poznać ich tajemnice, ich myśli i uczucia. Poznać emocje jakie nimi targają i bardziej się utożsamić z nimi. A książka jest nasiąknięta emocjami każdego rodzaju. Te skrajności, od gniewu do szczęścia, od płaczu do uśmiechu, sprawiają, że jesteśmy bardziej pochłonięci lekturą. Sabaa Thair wprowadziła nas w świat fantasy, w którym śledzimy na każdej stronie walkę o życie, walkę o wolność.

„Życie składa się z wielu momentów, które nic nie znaczą. A potem jednego dni a nadchodzi chwila, która wpływa na wszystkie dalsze wydarzenia.”

Główni bohaterowie są tak bardzo różni, lecz jednocześnie podobni do siebie. Autorka starała się pokazać dwa odmienne światy, które mają jeden cel. I wyszło jej to znakomicie. Postacie drugoplanowe są równie barwne i równie charyzmatyczne jak główni bohaterowie. Mamy czarne charakter, mamy ludzi dobrych, ludzi złych i ludzi, którzy zbłądzili, lecz w ostatecznym rozrachunku znaleźli właściwą drogę. I pomyśleć, że to dopiero początek serii, która już tyle wniosła w świat fantasy.

„Pole bitwy to moja świątynia. Czubek miecza jest moim kapłanem. taniec śmierci moją modlitwą. Kończący cios wyzwoleniem.”

„Ember in the Ashes” zapowiada się genialnie i z pewnością sięgnę po kolejne tomy. „Imperium Ognia” zawładnęło mną i pochłonęło do cna. Książkę czytałam z przyjemnością i z równie wielką przyjemnością polecam ją każdemu. Każdy powinien zapoznać się z tak drastycznymi scenami, które mrożą krew w żyłach. Sabaa Thair wywołuje w czytelniku skrajne emocje, za co jej dziękuję, bo o to właśnie chodzi w czytaniu – by emocje zawładnęły czytelnikiem, tak samo jak bohaterami.

Recenzja znajduje się również na moim blogu: http://pasion-libros.blogspot.com/2016/02/163-ember-in-ashes-imperium-ognia-sabaa.html

Bardzo dawno nie czytałam powieści fantastycznej i zatęskniłam za trochę wyimaginowanym światem, który różni się od prawdziwego. Czasem potrzebuję takiego całkowitego oderwania się od rzeczywistości. O "Ember in the Ashes" ostatnio było bardzo głośno i praktycznie każdy zachwalał tę powieść, jako naprawdę dobrą i oryginalną fantastykę. Więc zabrałam się za jej lekturę...

Elias i Laia to główni bohaterowie książki "Ember in the Ashes. Imperium ognia". Dzieli ich tak wiele, a łączy tak mało. Elias wywodzi się ze szlacheckiego rodu Wojan i jest uczniem w Akademii Wojskowej Czarnego Klifu, czyli najbardziej prestiżowej szkoły w Imperium, która kształci kolejne pokolenia Masek. Jednak chłopak ukrywa swoją wielką niechęć zarówno do uczelni, jak i całego Imperium. Postanawia uciec w dniu zakończenia szkoły, jednak ostatecznie do tego nie dochodzi. Jest zmuszony wziąć udział w Próbach i powalczyć o bycie kolejnym Imperatorem. Natomiast Laia to 17-letnia Scholarka, której życie całkowicie zmienia się po inspekcji służb imperium (Masek), w trakcie której zostają zabici jej dziadkowie, a brat pojmany i uwięziony. Dziewczyna zostaje całkiem sama na świecie, w którym jest poszukiwana. Postanawia zejść do katakumb, do podziemi i tam poszukać schronienia oraz pomocy od ruchu oporu. Zostaje wplątana w niebezpieczną misję i trafia do Akademii Wojskowej Czarnego Klifu...

Uwielbiam powieści fantastyczne tego typu, gdy mamy dwóch głównych bohaterów, a nie jednego który spotyka swoją drugą połówkę. Laia jest tak samo ważna dla fabuły jak i Elias i bez żadnego z nich ta historia nie mogłaby potoczyć się właśnie w taki sposób. Są to typowi bohaterowie tego gatunku. Lai wydaje się, że nie nadaje się na prawdziwą "bohaterkę", że jest tchórzem, ale my oczywiście wiemy, że jest inaczej i wiemy, że znajdzie w sobie odwagę. Natomiast Elias to bardzo dobry człowiek, który był zmuszany do robienia okrutnych rzeczy i który chce się całkowicie odciąć od takiego życia i uciec. Wielką "rywalką" Voldemorta o miano największego złoczyńcy książek fantasy na pewno może walczyć Komendantka. Jest to wcielenie zła, nie ma w niej ani krzty współczucia, czy ludzkości, nawet w stosunku do własnej rodziny. Okropna, bezwzględna kobieta. Za to najbardziej interesującą postacią jest moim zdaniem Helena, po której nie wiadomo czego można się spodziewać. Z jednej strony jest najlepszą przyjaciółką Eliasa, więc powinno jej się ufać, ale ona trochę inaczej postrzega bycie Maską, niż jej przyjaciel. Jestem ciekawa jak jej postać rozwinie się w drugim tomie, bo teraz bardzo ciężkie zadanie przed nią.

Zamiast trolli, gnomów, smoków, czy wiedźm w tej powieści występują ghule, augurzy, dżiny itp. Samo to jest trochę oryginalnym i odbiegającym od typowego fantasy zabiegiem. Ogólnie jestem bardzo zadowolona z lektury. Dała mi ona wiele emocji oraz wzbudziła zaciekawienie całą historią oraz dalszymi losami bohaterów. Momentami wprawiała mnie w taką konsternację, że naprawdę bałam się dalszych wydarzeń. Jestem ciekawa kolejnej części i nie pozostaje mi nic innego, jak niecierpliwie jej wyczekiwać.

Ponownie jestem zachwycona! Książka co prawda zapowiadała się dobrze, ale okazała się totalnie wciągającą lekturą, której nie można odłożyć, zanim się jej nie przeczyta do końca. Najlepiej potwierdza to fakt, iż jednego dnia przeczytałam ok 450 stron. Poza tym już nie mogę się doczekać kolejnej części tej serii.
Choć sam pomysł na fabułę początkowo nie wydaje się oryginalny, książka całkowicie zmienia ten pogląd już po lepszym jej poznaniu. Podział na klasy społeczne czy ruchy oporu występują już w wielu popularnych seriach, jednak połączenie tego z niewolnictwem, daje coś zupełnie nowego i momentami nieobliczalnego. Autorka świetnie stworzyła świat, w którym żyli bohaterowie. Nadała mu swego rodzaju mroczny i brutalny klimat, dzięki któremu czytanie stało się niesamowitą przygodą. Historia, jaka się tu rozgrywała, niejednokrotnie mnie szokowała. W szczególności owe niewolnictwo, okazało się bardzo wstrząsające do tego stopnia, iż chwilami bałam się o bohaterów. Różnorodność wątków i rozbudowana fabuła okazały się bardzo pozytywne w tym przypadku. Co więcej, wydarzenia następowały szybko po sobie, dzięki czemu w ogóle nie odczuwało się mijającego czasu przy tej książce.
Laia okazała się bardzo ciekawą bohaterką, którą od razu polubiłam. Silna, mądra i rozsądna nastolatka w obliczu wielkiego zagrożenia. Potrafiła sobą zainteresować i sprawić by czytelnik był coraz to bardziej zainteresowany jej historią. Z kolei Elias to męski gentelmen z głową na karku, mający ciekawy pogląd na świat. Spotkanie tych dwojga jest wprost genialne, a ich wzajemne relacje zostały świetnie przedstawione. Autorka nie zapomniała o tym, iż są to nastolatki, zatem nie brakowało w ich rozmowach humoru i sarkazmu. Dodatkowo wątek romantyczny, który w pewnym momencie zaczynał się prężnie rozbudowywać. Co ważne nie przyćmiewał tego głównego, a wręcz dobudowywał go.
Zatem, jest to idealna książka dla fanów fantastyki. Dlaczego fantastyki? Występuje tu element czytania w myślach oraz udział nadludzkich postaci. Poza tym idealne połączenie tego z nastoletnim uczuciem aż prosi się o przeczytanie. Nie na darmo internet huczy o tej książce. Warto ją poznać!