Nele Neuhaus

Ta książka ma ponad 700 stron i spokojnie 300 z nich można byłoby sobie darować. Historia bardzo ciekawa, ale fabularnie utonęła w morzu opisów śledztwa. Już w połowie miałam wrażenie, że to się za długo ciągnie i wręcz jest przeciągane na siłę. A książka ma 712 stron, tak więc tego przeciągania było bardzo dużo. Autorka wciąż dorzucała kolejną ofiarę i potem kolejną i kolejną, co nic nie wniosło do fabuły, oprócz nabijania kolejnych stron. Podsumowując, byłaby to świetna historia, gdyby nie masa tych niepotrzebności i opisów, w które została owinięta opowieść o dysfunkcyjnej rodzinie zastępczej. To co było sednem tej historii rozmyło się i tym samym straciło na ostrości. Całość można było zawrzeć w połowie objętości tej książki. Nadmiar szczegółów nic istotnego do samej historii nie wnosił, za to nużył niepomiernie. Tych ponad 700 stron było zbędne. Wystarczyłoby 400 i mielibyśmy esencjonalny thriller, przykuwający uwagę swoim mrokiem i ponurymi sekretami. Niestety dostaliśmy taki czytelniczy rozwodniony kompot. Ja jednak wolę bardziej komkretną i skondensowaną w treści formę książki, niż taką czytelniczą bebeluchę. Sam opis jest intrygujący i przyciągnęło mnie wiele recenzji pełnych zachwytów nad tą pozycją. Jednak szczerze mówiąc wyszło mocno średnio.