Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zastanawialiście się kiedyś, co dzieje się z człowiekiem kiedy zakończy wędrówkę po świecie doczesnym?
Czy rzeczy które przytrafiają się nam każdego dnia przechodzą bez echa, czy może raczej odciskają swoje piętno w dziejach?
Brzmi banalnie?
Cóż, historie opisane przez autora w "Atlasie..." specjalnie oryginalne nie są. Mimo to, ta książka zasługuje na miano arcydzieła. Żyjemy w XXI wieku, ciężko o motyw, który będzie błyskotliwy, świeży. Dlatego autorzy biorą sprawdzone, wyświechtane zagadnienia i robią z nich cuda.
Autor oczarował mnie językiem i różnorodnością stylów które miksuje w swojej powieści. Czytając zapiski Adama Ewinga czułam XIX wiek, płynęłam razem z nim na pokładzie "Wieszczki". Z kolei opowieść Zachariasza budziła we mnie mieszaninę strachu i fascynacji. Język Sonmi idealnie oddaje wizję całkiem bliskich nam czasów. Czasów konsumpcjonizmu i hedonizmu.
Wszystkie historie pozornie ze sobą nie związane łączą nitki, czasami cienkie jak pajęczyna, czasami mniej subtelne, jak olinowanie na "Wieszczce".
Spina je też nieodzowny element ludzkiej natury. Rządza władzy i bogactwa.
Autor wspaniale przeskakuje z dziennika notariusza płynącego przez Pacyfik do listów żyjącego w okresie międzywojennym wydziedziczonego kompozytora pisanych do swojej wielkiej miłości, by zaraz potem przedstawić w postaci thrillera wydarzenia z życia ambitnej dziennikarki po czym rozbawić nas typowym angielskim humorem by na końcu przejść do mniej pozytywnych wizji przyszłości.
Książka zaczyna się wspomnianym wyżej dziennikiem Adama Ewinga, pisanym językiem trudnym. Mało brakowało, a odłożyłabym książkę na bok przez ten właśnie początek.
Na szczęście tego nie zrobiłam, za co czekała mnie straszna i na swój sposób wspaniała podróż przez meandry dziejów.

Zastanawialiście się kiedyś, co dzieje się z człowiekiem kiedy zakończy wędrówkę po świecie doczesnym?
Czy rzeczy które przytrafiają się nam każdego dnia przechodzą bez echa, czy może raczej odciskają swoje piętno w dziejach?
Brzmi banalnie?
Cóż, historie opisane przez autora w "Atlasie..." specjalnie oryginalne nie są. Mimo to, ta książka zasługuje na miano arcydzieła....