Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nic dodać nic ująć. Tak powinny wyglądac kryminały.

Nic dodać nic ująć. Tak powinny wyglądac kryminały.

Liczyłam na wciągającą i przyjemną lekturę rodzinnej sagi. A uwielbiam wszelkie sagi. Jednak ta mnie rozczarowała, zbyt rozwleczona, w gruncie rzeczy nic się nie działo. Wiem, że powieść obyczajowa to nie sensacja czy kryminał pełna zwrotów akcji, ale niestety w tej książce nie odnajduję niczego co by mnie za specjalnie ujęło. Czytało się dośc topornie, niczym lekturę szkolną. Szkoda. Może i jest to swoista lekcja historii, ale na pewno nie można jej określić mianem wciągającej.

Liczyłam na wciągającą i przyjemną lekturę rodzinnej sagi. A uwielbiam wszelkie sagi. Jednak ta mnie rozczarowała, zbyt rozwleczona, w gruncie rzeczy nic się nie działo. Wiem, że powieść obyczajowa to nie sensacja czy kryminał pełna zwrotów akcji, ale niestety w tej książce nie odnajduję niczego co by mnie za specjalnie ujęło. Czytało się dośc topornie, niczym lekturę...

Piękna opowieść rodzinna, szkoda że to już ostatnia część. Aż samemu chciałoby się być częścią takiej wielopokoleniowej rodziny.

Piękna opowieść rodzinna, szkoda że to już ostatnia część. Aż samemu chciałoby się być częścią takiej wielopokoleniowej rodziny.

Bardzo lubię literaturę wspomnieniową, o czasach których już nie ma, a ta dodatkowo jest napisana pięknym językiem. Kamienica i perypetie jej mieszkańców opisane są bardzo plastycznie i wyraziście. To niezwykłe przez tyle lat pielęgnować pamięć o poprzednich mieszkańcach domu. Nietypowe, że w czasach komunizmu nie poddano się bieżącej modzie na meblościanki, a zachowano te wszystkie wspaniałe przedwojenne meble i przedmioty. Aż chciałoby się znaleźć w otoczeniu tych wszystkich artefaktów. Jedna z lepszych książek jakie ostatnio wpadły w moje ręce.
Raził mnie tylko jeden mały detal - pani Emanuela, nie wiedzieć kiedy i dlaczego na niektórych stronach stawała się panią Eleonorą

Bardzo lubię literaturę wspomnieniową, o czasach których już nie ma, a ta dodatkowo jest napisana pięknym językiem. Kamienica i perypetie jej mieszkańców opisane są bardzo plastycznie i wyraziście. To niezwykłe przez tyle lat pielęgnować pamięć o poprzednich mieszkańcach domu. Nietypowe, że w czasach komunizmu nie poddano się bieżącej modzie na meblościanki, a zachowano te...

Magdalena Samozwaniec nowych czasów. Choć nie lubię feministek, przy lekturze tych felietonów bawiłam się świetnie. Idealne na wieczór i poprawę humoru, sporo tych figur faktycznie można spotkać w swoim otoczeniu.

Magdalena Samozwaniec nowych czasów. Choć nie lubię feministek, przy lekturze tych felietonów bawiłam się świetnie. Idealne na wieczór i poprawę humoru, sporo tych figur faktycznie można spotkać w swoim otoczeniu.

Ocena dobra, bo mimo wszystko są jednak gorsze książki. Tę nie wiem jak mam ugryźć. Niby czyta się lekko, niby jest tajemnica, ale wszystko to jakieś takie mocno przekombinowane i nawymyślane. Nie ma spójnego połączenia baśni z rzeczywistością. Jest dziwny misz-masz jednego i drugiego.

Ocena dobra, bo mimo wszystko są jednak gorsze książki. Tę nie wiem jak mam ugryźć. Niby czyta się lekko, niby jest tajemnica, ale wszystko to jakieś takie mocno przekombinowane i nawymyślane. Nie ma spójnego połączenia baśni z rzeczywistością. Jest dziwny misz-masz jednego i drugiego.

Z początku zdawało się mi, że to powieść typowo 'dla chłopaków'. Jednak zaciekawiona czytanymi fragmentami w Radiowej Jedynce, postanowiłam po nią sięgnąć. Po przeczytanych opiniach obawiałam się, że będzie za dużo i za bardzo politycznie. Na szczęście w miarę czytania obawy mijały. Wartka akcja, wyraźni bohaterowie, zero nudy. Warszawa tamtych lat daje się bardzo lubić, aż chciałoby się tam znaleźć i rozgościć w świecie kasiarzy. Kolejna część czeka już w swojej kolejce na półce, a i z niecierpliwością wypatruję zapowiedzianej trzeciej. Chapeau bas dla autora za tak świetną znajomość tematu. Oby więcej tak zacnych debiutów.

Z początku zdawało się mi, że to powieść typowo 'dla chłopaków'. Jednak zaciekawiona czytanymi fragmentami w Radiowej Jedynce, postanowiłam po nią sięgnąć. Po przeczytanych opiniach obawiałam się, że będzie za dużo i za bardzo politycznie. Na szczęście w miarę czytania obawy mijały. Wartka akcja, wyraźni bohaterowie, zero nudy. Warszawa tamtych lat daje się bardzo lubić, aż...

Pięknie snująca się oniryczna proza. Trzyma ten sam wysoki poziom, z którym zetknęłam się podczas lektury Magnolii i Długiego lata w Magnolii.

Pięknie snująca się oniryczna proza. Trzyma ten sam wysoki poziom, z którym zetknęłam się podczas lektury Magnolii i Długiego lata w Magnolii.

Dobra obyczajówka. Uwielbiam wszelkie rodzinne opowieści, więc i tej pozycji nie mogło zabraknąć w mojej biblioteczce.

Dobra obyczajówka. Uwielbiam wszelkie rodzinne opowieści, więc i tej pozycji nie mogło zabraknąć w mojej biblioteczce.

Dziwna i ciekawa w swym minimalizmie. Ostatnio moda na minimalizm. A ten minimalizm kupuję. Do wielokrotnego czytania. Odnajduję tu siebie. Wyczuwam odrobinę podobienstwa do prozy Axelsson.

Dziwna i ciekawa w swym minimalizmie. Ostatnio moda na minimalizm. A ten minimalizm kupuję. Do wielokrotnego czytania. Odnajduję tu siebie. Wyczuwam odrobinę podobienstwa do prozy Axelsson.

Sama nie wiem po co sięgnęłam po drugą część, skoro pierwsza wystarczająco mnie zasłodziła. Gdy to czytałam, miałam moment w życiu z parciem na cieszące oko okładki i lekką fabułę. Przez tę pozycję i kilka innych Michalak, poważnie zastanawiam się przed sięgnięciem po kolejne książki z nurtu 'lekkiego'.
Zniesmaczonej słodyczą, w podsumowaniu, przychodzi mi na myśl tylko cytat z Herbjorg Wassmo "Nic nie jest zbyt obrzydliwe, żeby stać się literaturą".

Sama nie wiem po co sięgnęłam po drugą część, skoro pierwsza wystarczająco mnie zasłodziła. Gdy to czytałam, miałam moment w życiu z parciem na cieszące oko okładki i lekką fabułę. Przez tę pozycję i kilka innych Michalak, poważnie zastanawiam się przed sięgnięciem po kolejne książki z nurtu 'lekkiego'.
Zniesmaczonej słodyczą, w podsumowaniu, przychodzi mi na myśl tylko...

Tak jak szybko znalazła się na mojej półce, tak samo szybko z niej wyfrunęła. Nie dajcie się nabrać kuszącej okładce. Ja niestety padłam jej ofiarą. Momentami byłam zażenowana poziomem tej książki i infantylnością głównej bohaterki. Wprowadzenie postaci 'Tej Michalak' sama nie wiem czy mnie bawi, czy żenuje. Książka ta przywodzi mi na myśl jakąś szpitalną historyjkę opowiadaną śmiertelnie chorym ku pokrzepieniu serc. Totalnie tego nie kupuję. Słodko do porzygu. Niestety, inaczej nie potrafię myśleć o tej książce, wybaczcie fani. 3 gwiazdki tylko za piękną okładkę.

Tak jak szybko znalazła się na mojej półce, tak samo szybko z niej wyfrunęła. Nie dajcie się nabrać kuszącej okładce. Ja niestety padłam jej ofiarą. Momentami byłam zażenowana poziomem tej książki i infantylnością głównej bohaterki. Wprowadzenie postaci 'Tej Michalak' sama nie wiem czy mnie bawi, czy żenuje. Książka ta przywodzi mi na myśl jakąś szpitalną historyjkę...

Nie chciałabym być zbyt okrutna, dlatego naciągam na ocenę przeciętną. Ale to takie 3 na szynach. Kompletnie nie rozumiem tak wysokiej oceny tej książki na portalu. Nabrałam się na ładną okładkę, która naprawdę przyciąga, cieszy wzrok i zapowiada coś miłego. Jest do bólu słodko i infantylnie. To była moja pierwsza ksiązka Michalak, przeczytałam szybko i szybko zapomniałam. Nawet na wakacyjny relaks szkoda sobie zawracac głowę. Pozycja raczej dla zasiedziałych starszych pan.

Nie chciałabym być zbyt okrutna, dlatego naciągam na ocenę przeciętną. Ale to takie 3 na szynach. Kompletnie nie rozumiem tak wysokiej oceny tej książki na portalu. Nabrałam się na ładną okładkę, która naprawdę przyciąga, cieszy wzrok i zapowiada coś miłego. Jest do bólu słodko i infantylnie. To była moja pierwsza ksiązka Michalak, przeczytałam szybko i szybko zapomniałam....

Cenię sobie w książkach nieoczywistość, niepowielanie w koło tej samej fabuły. Tutaj to znalazłam. Wieś, gdzieś na koncu świata, a w niej boginie, które można przyrównać do kresowych szeptuch. Świetna powieść z nuta historyczną.

Cenię sobie w książkach nieoczywistość, niepowielanie w koło tej samej fabuły. Tutaj to znalazłam. Wieś, gdzieś na koncu świata, a w niej boginie, które można przyrównać do kresowych szeptuch. Świetna powieść z nuta historyczną.

Dziwna to bardzo książka i w swej dziwności ciekawa. Na pewno nie dla każdego. Kupuję klimat mrocznej popegeerowskiej wsi, uwielbiam takie klimaty życia na granicy absurdu. Nie rozumiem jedynie opinii z okładki, jakoby miałaby to być męska proza. Nie widzę tu nic szczególnie skierowanego do mężczyzn. Męska jedynie z tego względu, że wyszła spod pióra mężczyzny, nic poza tym. Mocna, nie znaczy męska.

Dziwna to bardzo książka i w swej dziwności ciekawa. Na pewno nie dla każdego. Kupuję klimat mrocznej popegeerowskiej wsi, uwielbiam takie klimaty życia na granicy absurdu. Nie rozumiem jedynie opinii z okładki, jakoby miałaby to być męska proza. Nie widzę tu nic szczególnie skierowanego do mężczyzn. Męska jedynie z tego względu, że wyszła spod pióra mężczyzny, nic poza...

Nie jestem pewna czy powinno się tę książkę oceniać w kategorii tego czy jest dobra czy zła. Na pewno warta uwagi, poruszająca, przekazująca ogrom ważnych historycznych faktów. Pozostaje jedynie kwestia lekkości czytania. Temat książki niewątpliwie trudny, dlatego też nie czyta się tego będąc z głową w chmurach na leżaku na plaży. Język momentami zdawał się mi dość toporny, pierwszą część czytało się lepiej. Niemniej cały cykl kresowy godny jest polecenia.

Nie jestem pewna czy powinno się tę książkę oceniać w kategorii tego czy jest dobra czy zła. Na pewno warta uwagi, poruszająca, przekazująca ogrom ważnych historycznych faktów. Pozostaje jedynie kwestia lekkości czytania. Temat książki niewątpliwie trudny, dlatego też nie czyta się tego będąc z głową w chmurach na leżaku na plaży. Język momentami zdawał się mi dość toporny,...