Najnowsze artykuły
ArtykułyFestiwal Literatury Azjatyckiej w Warszawie – listopadowe wydarzenie pełne kulturalnych atrakcji
4
ArtykułyZmarł jeden z najważniejszych arabskich pisarzy. Mówił o sobie jako o „Palestyńczyku z wyboru”
2
ArtykułyPrzeczytaj fragment książki „Cicha lokatorka” Clémence Michallon1
ArtykułyWybrano debiut roku. Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza dla Grzegorza Bogdała
1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
Patronat LC
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
2003
2001
2000
1998
1978
Domek świeczki Zdzisław Domolewski 
Mam wrażenie, iż Autor napisał tę powieść przede wszystkim sam dla siebie, bez oglądania się na ewentualnych czytelników. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby pozostawił swoje dzieło w przysłowiowej szufladzie. Rozumiem, iż mógł ulec pokusie oczarowania nim, a w istocie katowania bliźnich, trudniej pojąć, dlaczego postanowiło mu w tym dopomóc wydawnictwo „Prószyński”. To klasyczny przykład dzieła, które może stworzyć pisarz sławny i uznany, jako którąś z rzędu powieść, przedstawiając co mu w duszy gra, bez zwracania uwagi na pełzających po ziemi czytelników. Wtedy zyska zapewne uznanie krytyków oraz snobistycznej części publiczności. Autor z mniejszym dorobkiem musi jednak stworzyć powieść dobrą, która czytelnika zafrapuje, porwie, wciągnie. Tutaj absolutnie się to nie udało i chyba nawet Z. Domolewski o czymś takim wcale nie myślał. Nic dziwnego, że świata swoim dziełem nie podbił. Może i miał coś do przekazania (artysta jako twórca milionowych wersji wszechświata, zarówno realnych, jak i złudnych, chociaż uwięzione w nich postacie i tak nie są w stanie zauważyć różnicy?),ale spróbował uczynić to w bardzo nieatrakcyjnej, zawikłanej i nieczytelnej formie. W rezultacie lektura stała się istną mordęgą, wiodącą w sumie donikąd, a otwarte zakończenie ani niczego nie wyjaśniło, ani nie usatysfakcjonowało. Zdecydowanie odradzam.
Chmurka pod stołem Zdzisław Domolewski 
Książka dobra, choć raczej należy do tych, o których po pewnym czasie człowiek zapomina. Jest to thriller, który aż kipi realizmem, piękno miesza się z brzydotą a serdeczność z podłością ludzką. Fabuła jest stosunkowo oryginalna, a postać Krzysia dość wyrazista mimo jego ułomności. Polecam każdemu, kto chciałby na moment poczuć pot polskiej wsi, chwycić szyjkę butelki jabola i wypić do dna. Jednak popegeerowska zdegenerowana wieś kryje w sobie mroczne tajemnice. Pozycja raczej dla męskiej części czytelników.
