Dziwna to bardzo książka i w swej dziwności ciekawa. Na pewno nie dla każdego. Kupuję klimat mrocznej popegeerowskiej wsi, uwielbiam takie klimaty życia na granicy absurdu. Nie rozumiem jedynie opinii z okładki, jakoby miałaby to być męska proza. Nie widzę tu nic szczególnie skierowanego do mężczyzn. Męska jedynie z tego względu, że wyszła spod pióra mężczyzny, nic poza tym. Mocna, nie znaczy męska.

Dziwna to bardzo książka i w swej dziwności ciekawa. Na pewno nie dla każdego. Kupuję klimat mrocznej popegeerowskiej wsi, uwielbiam takie klimaty życia na granicy absurdu. Nie rozumiem jedynie opinii z okładki, jakoby miałaby to być męska proza. Nie widzę tu nic szczególnie skierowanego do mężczyzn. Męska jedynie z tego względu, że wyszła spod pióra mężczyzny, nic poza...

Od dawna (właściwie chyba od czasów Nad Niemnem, Lalki czy Chłopów) nie czytałem tak dobrej polskiej prozy!
Po przeczytaniu mogę stwierdzić, że bohaterowie są bardzo plastycznie rozrysowani co pokazuje, że na książkę był pomysł a nie powstała na zamówienie... Przyznam jednak zupełnie szczerze, że kilka kwestii nie da mi jednak spokoju... Zwłaszcza samo zakończenie, które nie kończy. Ale może i o to autorowi chodziło, żeby czytelnik jeszcze długo po zakończeniu zastanawiał się nad sensem. Nad ludźmi i bohaterami tej książki. Osobiście rekomenduje dla każdego - nie tylko do komunikacji.

Od dawna (właściwie chyba od czasów Nad Niemnem, Lalki czy Chłopów) nie czytałem tak dobrej polskiej prozy!
Po przeczytaniu mogę stwierdzić, że bohaterowie są bardzo plastycznie rozrysowani co pokazuje, że na książkę był pomysł a nie powstała na zamówienie... Przyznam jednak zupełnie szczerze, że kilka kwestii nie da mi jednak spokoju... Zwłaszcza samo zakończenie, które...

Czytałam tę książkę 12 lat temu, kiedy miałam naście lat. Szokujące obrazy, wydarzenia i słowa, które z jednej strony mnie gorszyły ale z drugiej ekscytowały.Z biegiem lat stosunek do niej nieco się zmienił, ale to nie zmienia faktu ze do dzisiaj na myśl o niej przechodzi mnie dreszcz. Podchodze do niej trochę tak, jakbym w tedy dotarła do jakiejś księgi zakazanej, niczym niegdyś docierało sie do zakazanego Markiza de Sade.

Czytałam tę książkę 12 lat temu, kiedy miałam naście lat. Szokujące obrazy, wydarzenia i słowa, które z jednej strony mnie gorszyły ale z drugiej ekscytowały.Z biegiem lat stosunek do niej nieco się zmienił, ale to nie zmienia faktu ze do dzisiaj na myśl o niej przechodzi mnie dreszcz. Podchodze do niej trochę tak, jakbym w tedy dotarła do jakiejś księgi zakazanej, niczym...

Książka dobra, choć raczej należy do tych, o których po pewnym czasie człowiek zapomina. Jest to thriller, który aż kipi realizmem, piękno miesza się z brzydotą a serdeczność z podłością ludzką. Fabuła jest stosunkowo oryginalna, a postać Krzysia dość wyrazista mimo jego ułomności. Polecam każdemu, kto chciałby na moment poczuć pot polskiej wsi, chwycić szyjkę butelki jabola i wypić do dna. Jednak popegeerowska zdegenerowana wieś kryje w sobie mroczne tajemnice. Pozycja raczej dla męskiej części czytelników.

Książka dobra, choć raczej należy do tych, o których po pewnym czasie człowiek zapomina. Jest to thriller, który aż kipi realizmem, piękno miesza się z brzydotą a serdeczność z podłością ludzką. Fabuła jest stosunkowo oryginalna, a postać Krzysia dość wyrazista mimo jego ułomności. Polecam każdemu, kto chciałby na moment poczuć pot polskiej wsi, chwycić szyjkę butelki...