Stanisław Srokowski
- Pisze książki: kryminał, sensacja, thriller, literatura piękna, powieść historyczna, biografia, autobiografia, pamiętnik, historia, literatura dziecięca, poezja, utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia), czasopisma
- Oficjalna strona: Przejdź do strony www
- Urodzony: 29 czerwca 1936
Polski pisarz, poeta, prozaik, dramaturg, krytyk literacki, tłumacz i publicysta.
W 1945 wraz z rodziną został wypędzony z Kresów i osiedlił się w Mieszkowicach (ówczesne woj. szczecińskie). Zadebiutował jako poeta i prozaik w 1958 w Opolu. W 1960 ukończył filologię polską w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Pracował jako nauczyciel w Technikum Elektroenergetycznym w Legnicy.
Brał udział w wielu działaniach na rzecz odnowy moralnej, społecznej i politycznej w kraju. Był założycielem NSZZ „Solidarność” w redakcji „Wiadomości”
6,5 / 10
- 992 przeczytało książki autora
- 1 942 chce przeczytać książki autora
Wszystkie książki i czasopisma
Cytaty
A życie jest coś warte, jeśli dla kogoś żyjemy.
A życie jest coś warte, jeśli dla kogoś żyjemy.
Zobacz więcejTylko pamięć nas potwierdza, tylko pamięć. Bo tylko z pamięci jesteśmy złożeni i z marzeń. A cała reszta z tego wynika: nauka, kultura, sztuka, cała nasza cywilizacja.
Tylko pamięć nas potwierdza, tylko pamięć. Bo tylko z pamięci jesteśmy złożeni i z marzeń. A cała reszta z tego wynika: nauka, kultura, sztuka, cała nasza cywilizacja.
Zobacz więcejJestem nieszczęśliwa. Nie dlatego, ze kocham Ciebie, że moja miłość idzie w parze z rozpaczą, nie, nie dlatego. Jestem nieszczęśliwa, bo kocham za mocno, za bardzo, kocham niemożliwie. Zawsze tak kochałam. I to jest straszne. To jest miłość, która niszczy i zabija, wypala mnie, stanę się kiedyś garstką popiołu. Tak nie można kochać życia, tak nie można kochać świata. Bo świat na to nie zasłużył. I jeszcze więcej Ci powiem. Kocham zło w świcie. To okropne, co Ci mówię, ale to jest prawda. Kocham zło, bo zło porusza we mnie jakieś niesamowite moce. Och, nie mogę, nie chcę, nie potrafię Ci powiedzieć, jak straszna i piękna była moja przeszłość, jakie nędzne i wielkie było moje życie, moje zepsucie, moje samozniszczenie.
Jestem nieszczęśliwa. Nie dlatego, ze kocham Ciebie, że moja miłość idzie w parze z rozpaczą, nie, nie dlatego. Jestem nieszczęśliwa, bo kocham za mocno, za bardzo, kocham niemożliwie. Zawsz...
Rozwiń
Zwiń
Zobacz więcej
