Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo lubię tę tematykę. Może właśnie dlatego, tak bardzo się zawiodłam.

Książka zdecydowanie siedzi okrakiem na płocie, i to takim dzielącym trzy posesje. Trochę to horror, trochę erotyk, a trochę pastisz. I osobiście, mimo całego zamiłowania dla gatunku fantasy/horror, żałuję że autorka nie poszła tą trzecią ścieżką. To, co w książce irytuje naiwnością, ma naprawdę dobry potencjał na komedię. Tym bardziej, że przemyślenia bohaterki czyta się dobrze, zaczyna się pałać do niej sympatią, a potem dochodzi do interakcji z antagonistą, łamane przez socjopatą, łamane przez wampirem (nawiasem, trochę za dużo tego "łamania" było w książce :)), i heroina zachowuje się jak piętnastolatka, która w obliczu realnego zagrożenia życia cieszy się, że uniknie wtorkowej kartkówki z matmy :). A to naprawdę można było wyśrubować i zrobić kawał dobrej, poczytnej komedii! W tej wersji nie da się tej lektury traktować na poważnie, trzeba z mocnym przymrużeniem oka :).

Po kontynuacje niestety nie sięgnę, a książkę jako osobny byt tej trylogii oceniam na 4. Jest krótka, więc czyta się szybko i jakoś wyjątkowo się tej lektury nie żałuje. Natomiast od polecania byłabym daleka :)

Bardzo lubię tę tematykę. Może właśnie dlatego, tak bardzo się zawiodłam.

Książka zdecydowanie siedzi okrakiem na płocie, i to takim dzielącym trzy posesje. Trochę to horror, trochę erotyk, a trochę pastisz. I osobiście, mimo całego zamiłowania dla gatunku fantasy/horror, żałuję że autorka nie poszła tą trzecią ścieżką. To, co w książce irytuje naiwnością, ma naprawdę...

Zadowolona z lektury postanowiłam wystawić książce pozytywną ocenę i już miałam sięgnąć po kolejny tom, kiedy zajrzałam w sekcję komentarzy... i dosłownie mnie zmroziło. Skąd tyle nieprzychylnych opinii?! W konsekwencji musiałam dorzucić swoje pięć groszy, przypominając tym samym sobie i innych zarazem, że jednak opinie opiniami, ale jeżeli zainteresuje kogoś opis, samemu powinien daną pozycję ocenić.

Zacznijmy od tego, że zrozumiałabym zarzuty dotyczące poszczególnych postaci... jeżeli nie tyczyłyby się one głównej bohaterki. Można ją polubić bądź nie - rzecz gustu, ale nie można jej odmówić konsekwentnego zbioru cech, które wpływają na relatywnie wiarygodną osobowość. Robi głupoty? A no robi. Jest zarozumiała? Ano jest... ale praktycznie wszystkie jej decyzje można wytłumaczyć jej osobowością i czynnikami zewnętrznymi, które wpłynęły na takie, a nie inne przekonania/zachowania. Jeżeli miałabym się już do czegoś przyczepić, byłby to jej męski towarzysz, który raz po raz portretowano na groźnego, wiecznie zadumanego mężczyznę, a raz na humorzastego nastolatka, ale nawet to nie psuje przyjemności z obserwowania interakcji między tą dwójką.

Fabuła? To już akurat zupełnie kwestia indywidualnego podejścia. Według mnie w pierwszej części rozwija się bardzo dobrze, nie ma przestojów, stale dowiadujemy się więcej o sprawie i otaczającym bohaterów świecie, przy czym równolegle rozwija się relacja między dwójką bohaterów i tutaj duży plus, że dzieje się to stopniowo, a nie padają sobie do stóp od pierwszych stron powieści. Poza tym to wciąż young adult fantasy, a ono zawsze będzie naiwne i nie oszukujmy się - po to je czytamy. Jakby ktoś chciał kryminał z prawdziwego zdarzenia nie sięgałby po tę pozycję.

Na koniec rodzynek - przekleństwa i wulgarność. Mam wrażenie, że niektórzy zakopali się w tych książkach i zapomnieli, jak wygląda życie. Język jakim posługują się bohaterowie? Dokładnie w ten sposób porozumiewa się większość moich znajomych. To że "ja" pilnuję ładnego języka, nie sprawi, że cały świat zacznie się pięknie wysławiać. Może to dla niektórych szokujące, ale tak - ludzie przeklinają. Co więcej, potrafią to robić w każdym zdaniu! Do tego spożywają narkotyki (i nie mam tu na myśli trawki, bo to już raczej nic szokującego) i imprezują, a później stają za ladą recepcji w hotelu i pięknie ubrani mówią Wam "dzień dobry". Samo życie. Dzięki temu powieść wydała mi się nawet dużo przystępniejsza, bo faktycznie miałam wrażenie jakbym obserwowała współczesnych nastolatków. Nie wspominając już o tym, że przekleństwa w tej książce i tak są bardziej na miejscu niż na siłę wpychana erotyka w książkach Kinga, a jakoś nie słyszałam o specjalnym bojkocie Króla Grozy z tego powodu :).

Zadowolona z lektury postanowiłam wystawić książce pozytywną ocenę i już miałam sięgnąć po kolejny tom, kiedy zajrzałam w sekcję komentarzy... i dosłownie mnie zmroziło. Skąd tyle nieprzychylnych opinii?! W konsekwencji musiałam dorzucić swoje pięć groszy, przypominając tym samym sobie i innych zarazem, że jednak opinie opiniami, ale jeżeli zainteresuje kogoś opis, samemu...

Z cyferkami nie mam absolutnie nic wspólnego, natomiast Janinę śledzę na facebooku już dłuższy czas i do książki podeszłam jak do jej instruktażu robienia wiatraka z mortadeli. Nie zawiodłam się!

Ok, niech będzie, że przychylam się do licznych opinii o - momentami! - zbyt daleko idących żartach o żartach w ramach żartów, ale tak naprawdę może to stanowić problem wyłącznie z początku, podczas - w moim odczuciu - części wstępnej. Przy okazji wyjaśniającej zasady, którymi powinno się kierować podczas pisania prac naukowych i jakże żałuję, że nikt mi tego tak nie wytłumaczył, kiedy mordowałam się z licencjatem.

Niemniej, im dalej w książkę, tym robiło się bardziej "wiedzowo" i tam już tych dygresji/żarcików aż tylu nie było. Wystarczająco jednak, aby - jak już wspomniałam - takie nielubiące się z cyferkami ludzie, jak ja, posiedli z tej lektury jakąś wiedzę dla siebie. I chociaż ze STEPPS zapamiętam tylko fakt, że "nauka pięknie mówi akronimami", to z chęcią opowiem przy wigilijnym stole o owcach, które rozpoznałyby prezydenta. I dzikach też!

Z cyferkami nie mam absolutnie nic wspólnego, natomiast Janinę śledzę na facebooku już dłuższy czas i do książki podeszłam jak do jej instruktażu robienia wiatraka z mortadeli. Nie zawiodłam się!

Ok, niech będzie, że przychylam się do licznych opinii o - momentami! - zbyt daleko idących żartach o żartach w ramach żartów, ale tak naprawdę może to stanowić problem wyłącznie...