Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Absolutnie genialna. Fizyka cząstek elementarnych w najlepszym wydaniu. Najlepszym! Historia poszukiwania a-tomu, elementarnego budulca, zwiewnie przechodzi w wyjaśnienie działania najpotężniejszych maszyn na świecie - akceleratorów cząstek. Fermilab, CERN, Higgs, kwarki, spiny, symetria CP, model standardowy... jeszcze, jeszcze!!! Boszsz - chcę zderzać hadrony!

Na szczęście w 2013 roku Lederman napisał kontynuację - świat po odkryciu Boskiej Cząstki. Niecierpliwie czekam na kuriera...

Absolutnie genialna. Fizyka cząstek elementarnych w najlepszym wydaniu. Najlepszym! Historia poszukiwania a-tomu, elementarnego budulca, zwiewnie przechodzi w wyjaśnienie działania najpotężniejszych maszyn na świecie - akceleratorów cząstek. Fermilab, CERN, Higgs, kwarki, spiny, symetria CP, model standardowy... jeszcze, jeszcze!!! Boszsz - chcę zderzać hadrony!

Na...

Książka okrutna i bolesna, a jednocześnie tak niezwykle liryczno-sensualna. Jedna z "Wielkich-Historii", o których pisała Roy - znasz zakończenie, a mimo wszystko chcesz ją usłyszeć raz jeszcze...

Książka okrutna i bolesna, a jednocześnie tak niezwykle liryczno-sensualna. Jedna z "Wielkich-Historii", o których pisała Roy - znasz zakończenie, a mimo wszystko chcesz ją usłyszeć raz jeszcze...

Nie mogłam się oderwać! Jestem zachwycona tą przepięknie poprowadzoną historią o tajemniczym autorze książki znalezionej przez głównego bohatera. Już dawno nie obdarzyłam jakichkolwiek literackich postaci taką sympatią, że aż denerwowałam się razem z nimi, śmiałam z ich ripost i przeżywałam wszelkie niepowodzenia. "Cień wiatru" to znakomita proza, a żywiołowe dialogi i malowniczy język Zafona wręcz rozpieszczały moje literackie upodobania. Jak dobrze, że są jeszcze dwa tomy...

Nie mogłam się oderwać! Jestem zachwycona tą przepięknie poprowadzoną historią o tajemniczym autorze książki znalezionej przez głównego bohatera. Już dawno nie obdarzyłam jakichkolwiek literackich postaci taką sympatią, że aż denerwowałam się razem z nimi, śmiałam z ich ripost i przeżywałam wszelkie niepowodzenia. "Cień wiatru" to znakomita proza, a żywiołowe dialogi i...

"W mądrej samotności czuwaj..." - zwraca się Korczak na pożegnanie do matki. Pięknie, refleksyjnie, trafnie. Wspaniała lektura, przepięknie napisana. Aż mam ochotę przeczytać raz jeszcze...
Korczak przekonuje, że nie może istnieć żaden poradnik dla rodziców, który udzieliłby prawdziwej odpowiedzi na pytania o rozwój i wychowanie dziecka. Nie ma prawideł, nie ma właściwych sposobów, skutecznych metod, prostych rozwiązań. Jest tylko dziecko ze swoimi potrzebami, emocjami, tajemniczym światem przeżyć i doświadczeń. Nie czytałam lepszej książki poświęconej dzieciom!

"W mądrej samotności czuwaj..." - zwraca się Korczak na pożegnanie do matki. Pięknie, refleksyjnie, trafnie. Wspaniała lektura, przepięknie napisana. Aż mam ochotę przeczytać raz jeszcze...
Korczak przekonuje, że nie może istnieć żaden poradnik dla rodziców, który udzieliłby prawdziwej odpowiedzi na pytania o rozwój i wychowanie dziecka. Nie ma prawideł, nie ma właściwych...

Doskonała lektura, precyzyjna i wyczerpująca. Autorzy zestawiają psychologię jogi z klasycznymi i alternatywnymi nurtami terapii psychodynamicznej (Freud, Jung, Lowen, Reich, Fromm, etc.). Jogiczna koncepcja człowieka pokazuje z jakimi ograniczeniami boryka się myśl zachodnia, skoncentrowana bardziej na normowaniu zachowania, niż rozwijaniu jednostkowego potencjału. Teoria umysłu oraz koncepcja ewolucji świadomości wytyczają kierunek pracy nad rozwojem indywidualnym oraz pozwalają spojrzeć na problemy pacjentów z perspektywy zaburzenia równowagi na różnych poziomach egzystencji. Polecam gorąco.

Doskonała lektura, precyzyjna i wyczerpująca. Autorzy zestawiają psychologię jogi z klasycznymi i alternatywnymi nurtami terapii psychodynamicznej (Freud, Jung, Lowen, Reich, Fromm, etc.). Jogiczna koncepcja człowieka pokazuje z jakimi ograniczeniami boryka się myśl zachodnia, skoncentrowana bardziej na normowaniu zachowania, niż rozwijaniu jednostkowego potencjału. Teoria...

Doskonale delikatny język Baricco roztapia się we mnie jak gorący wosk. Zawsze mam wrażenie, że bardziej czytam intymną relację niż powieść.

Doskonale delikatny język Baricco roztapia się we mnie jak gorący wosk. Zawsze mam wrażenie, że bardziej czytam intymną relację niż powieść.

Oceniam wysoko, pomimo kilku poważnych mankamentów, ponieważ książka została we mnie jak mało która. Wątek buntu, postawy wobec przymusu i systemu oraz etos pracy traktuję jako spuściznę po lekturze.

Oceniam wysoko, pomimo kilku poważnych mankamentów, ponieważ książka została we mnie jak mało która. Wątek buntu, postawy wobec przymusu i systemu oraz etos pracy traktuję jako spuściznę po lekturze.

Długo czytałam, bo tak bardzo nie chciałam zostawić za sobą ostatniej kartki... Wiem, że jest jeszcze "Sezon burz", ale... coś się skończyło...

Sapkowski zaczarował mnie od pierwszych słów. Od rumiankowego zapachu zjawy, która wzbudziła tęsknotę i rozczarowała. Ja też będę tęsknić za 'staromodnym' Wiedźminem i jego przygodami. Za siarczystymi pojedynkami i krwią. Za przyjaźnią, zasadami i wartościami. Za delikatnymi i elektryzującymi opisami relacji między bohaterami. Za tym, co ich łączyło. Z tęsknotą (i bólem brzucha) odkładam Wiedźmina na półkę.

Długo czytałam, bo tak bardzo nie chciałam zostawić za sobą ostatniej kartki... Wiem, że jest jeszcze "Sezon burz", ale... coś się skończyło...

Sapkowski zaczarował mnie od pierwszych słów. Od rumiankowego zapachu zjawy, która wzbudziła tęsknotę i rozczarowała. Ja też będę tęsknić za 'staromodnym' Wiedźminem i jego przygodami. Za siarczystymi pojedynkami i krwią. Za...

Długo czytałam, bo tak bardzo nie chciałam zostawić za sobą ostatniej kartki... Wiem, że jest jeszcze "Sezon burz", ale... coś się skończyło...

Sapkowski zaczarował mnie od pierwszych słów. Od rumiankowego zapachu zjawy, która wzbudziła tęsknotę i rozczarowała. Ja też będę tęsknić za 'staromodnym' Wiedźminem i jego przygodami. Za siarczystymi pojedynkami i krwią. Za przyjaźnią, zasadami i wartościami. Za delikatnymi i elektryzującymi opisami relacji między bohaterami. Za tym, co ich łączyło. Z tęsknotą (i bólem brzucha) odkładam Wiedźmina na półkę.

Długo czytałam, bo tak bardzo nie chciałam zostawić za sobą ostatniej kartki... Wiem, że jest jeszcze "Sezon burz", ale... coś się skończyło...

Sapkowski zaczarował mnie od pierwszych słów. Od rumiankowego zapachu zjawy, która wzbudziła tęsknotę i rozczarowała. Ja też będę tęsknić za 'staromodnym' Wiedźminem i jego przygodami. Za siarczystymi pojedynkami i krwią. Za...

I w ten sposób, wiele lat temu, egzystencjalizm zagościł w moich żyłach.

I w ten sposób, wiele lat temu, egzystencjalizm zagościł w moich żyłach.

Wielka i mocna lektura. W pierwszej części Frankl opowiada o latach spędzonych w obozach koncentracyjnych (m.in. Auschwitz i Dachau), aby przybliżyć czytelnikowi ekstremalne warunki, w jakich on i miliony innych zostali wtedy postawieni. Odnajduje w sobie siłę, która o tak krytycznych wydarzeniach pozwala mu mówić z perspektywy odległego obserwatora analizującego procesy zachodzące w psychikach więźniów. Jego osobiste świadectwo ma jeden cel - pokazać, że nawet w samym środku piekła, z nieustannym poczuciem zagrożenia życia, cierpiąc z powodu głodu, bólu, tęsknoty, człowiek może przetrwać odnajdując w tych doświadczeniach głęboki sens i cel. Pokazać, że nawet tam, w Auschwitz, obcując na każdym kroku ze śmiercią, człowiek zachowuje swoją wolność w wyborze postawy, jaką przyjmie w niewoli. Niezwykła relacja. Aż mam ochotę podziękować za to, że została spisana...

Wielka i mocna lektura. W pierwszej części Frankl opowiada o latach spędzonych w obozach koncentracyjnych (m.in. Auschwitz i Dachau), aby przybliżyć czytelnikowi ekstremalne warunki, w jakich on i miliony innych zostali wtedy postawieni. Odnajduje w sobie siłę, która o tak krytycznych wydarzeniach pozwala mu mówić z perspektywy odległego obserwatora analizującego procesy...