Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezwykle rzadko mam okazję przeczytać taką książkę.
Taką, którą czytam sercem, która kradnie moje myśli jeszcze długo po przeczytaniu.
Wyłączyłam wszystkie bodźce z zewnątrz… i czytałam.
Niemal fizycznie odczuwałam to, co czytam.
O braterstwie, którego nie zatarł czas.
O chłopcu, który walczył o miłość ojca.
Który przez całe życie zmagał się z własnymi demonami.
Nie potrafiłam zamknąć się na empatię.
Nie potrafiłam tłumić uczuć.
Teraz jestem w rozsypce. Muszę przeżyć „książkowego kaca”.
Czytajcie… na własną odpowiedzialność.
Może Wam będzie łatwiej pozbierać się po ostatniej kropce.

Nawet jeśli nie jest to arcydzieło, muszę dać 10 gwiazdek – nie mogę inaczej - dla Ciebie Hosseini – tysiąc razy.

Niezwykle rzadko mam okazję przeczytać taką książkę.
Taką, którą czytam sercem, która kradnie moje myśli jeszcze długo po przeczytaniu.
Wyłączyłam wszystkie bodźce z zewnątrz… i czytałam.
Niemal fizycznie odczuwałam to, co czytam.
O braterstwie, którego nie zatarł czas.
O chłopcu, który walczył o miłość ojca.
Który przez całe życie zmagał się z własnymi demonami.
Nie...

Mistrzowskie dialogi i narracja.
Mistrzowska kreacja postaci.
Mistrzowski humor – czarny, pełen ironii.
Już niemal wszystko zostało powiedziane o tej książce.
Książce o moralności, miłości, przyjaźni. O życiu, po prostu.
Każda z wykreowanych postaci jest interesująca, każda coś wnosi.
Główny bohater - targany rozterkami moralnymi - nieustannie poszukuje sensu życia. Intrygująca postać. Na deser czyta Schopenhauera i Nietzschego. :) Jego rozmowy z szaloną Izabelą, z księdzem, z przyjacielem – to rewelacyjne dialogi. Pełne złotych myśli, które chciałoby się natychmiast zacytować.
Jest ich jednak tak dużo, że nie wiedziałabym, które wybrać.

Książka jest pełna filozoficznych rozważań i pytań o sens życia.
Myślę, że przeczytałam jedną z tych najlepszych książek Remarque’a.

Mistrzowskie dialogi i narracja.
Mistrzowska kreacja postaci.
Mistrzowski humor – czarny, pełen ironii.
Już niemal wszystko zostało powiedziane o tej książce.
Książce o moralności, miłości, przyjaźni. O życiu, po prostu.
Każda z wykreowanych postaci jest interesująca, każda coś wnosi.
Główny bohater - targany rozterkami moralnymi - nieustannie poszukuje sensu życia....

Cudowna, niezwykła książeczka.
Ktoś mi polecał: „rewelacyjna książka dla młodszych i starszych, ale bardziej dla młodszych”. Ja powiem: bardziej dla dorosłych.
Można też „czytać w parach”. Tłumaczyć dziecku wszystkie metafory, gdy nie jest w stanie zrozumieć. Przykuć uwagę. Podjąć dyskusję. Ta książka tego wymaga.
Przepiękne ilustracje. Krótkie zdania. Każde dziecko sobie poradzi.
A dorośli… mogą ją sobie otworzyć w dowolnym momencie. Przypomnieć. - Zwłaszcza wtedy, gdy coś zaczyna zgrzytać. Gdy klucz przestaje pasować do zamka. Albo gdy „czasem klucz się zgubi, lub zamek się zatnie”.
Polecam tę niesamowitą, mądrą książeczkę. Wszystkim... i dużym i małym :)

Cudowna, niezwykła książeczka.
Ktoś mi polecał: „rewelacyjna książka dla młodszych i starszych, ale bardziej dla młodszych”. Ja powiem: bardziej dla dorosłych.
Można też „czytać w parach”. Tłumaczyć dziecku wszystkie metafory, gdy nie jest w stanie zrozumieć. Przykuć uwagę. Podjąć dyskusję. Ta książka tego wymaga.
Przepiękne ilustracje. Krótkie zdania. Każde dziecko sobie...

Poezja refleksyjna, pesymistyczna z akcentami smutku i nostalgii. Subtelna i przejmująca.
Poeta nieustannie, nieraz daremnie, poszukiwał emocjonalnej stabilności i spokoju, cierpiał. Tragiczna śmierć zakończyła te poszukiwania.
Piękne liryki „Niemodnego poety”, którego darzę szacunkiem i współczuciem.

Poezja refleksyjna, pesymistyczna z akcentami smutku i nostalgii. Subtelna i przejmująca.
Poeta nieustannie, nieraz daremnie, poszukiwał emocjonalnej stabilności i spokoju, cierpiał. Tragiczna śmierć zakończyła te poszukiwania.
Piękne liryki „Niemodnego poety”, którego darzę szacunkiem i współczuciem.

Tytuł trochę przewrotny. - Wiersze nie mają wiele wspólnego z miłością szczęśliwą. Często wręcz żartobliwe. Ale taka była Szymborska. – Poetka z ogromnym poczuciem humoru.
Jej styl jest często ironiczny. Jej humor - gorzki. Jej język krótki, zwięzły ale pełen treści. Dlatego te wiersze są tak czytelne.
Mój ulubiony z tego tomiku to „Portret kobiecy”. Niesamowity.
Poetka idealnie opisuje kobietę – jej naturę, humory, nastroje.

„… Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.
Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.
Albo go kocha, albo się uparła.”…(mały fragment)

Ten wiersz darzę sentymentem, ale jeszcze „Miłość od pierwszego wejrzenia”, „Nic dwa razy” i „Na wieży Babel”. Moje ulubione.

Wszystko czego chciałam dowiedzieć się o Szymborskiej - wyczytałam z jej poezji. Kocham ją.

Tytuł trochę przewrotny. - Wiersze nie mają wiele wspólnego z miłością szczęśliwą. Często wręcz żartobliwe. Ale taka była Szymborska. – Poetka z ogromnym poczuciem humoru.
Jej styl jest często ironiczny. Jej humor - gorzki. Jej język krótki, zwięzły ale pełen treści. Dlatego te wiersze są tak czytelne.
Mój ulubiony z tego tomiku to „Portret kobiecy”. Niesamowity.
Poetka...

Monumentalne arcydzieło literackie!
Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam.
Porywająca opowieść o twardych ludziach. O przyjaźni, bohaterstwie, honorze i lojalności. O zmaganiach człowieka ze swoim losem. Pokazuje prawdziwą historię Dzikiego Zachodu.
Błyskotliwa, dowcipna, poruszająca emocje i rozdzierająca serce. Na przemian zachwyca i przygnębia.
Przepięknie napisana urzekającym tekstem. Może rozśmieszyć i może doprowadzić do łez. Nie brak w niej scen sentymentalnych, ale także niezwykle okrutnych.
Jest w niej mnóstwo wspaniałych postaci, cała paleta ciekawych charakterów. Moje serce skradła postać Augustusa, który jest duszą tej powieści ze swoją filozofią i poczuciem humoru.
Poznałam twardych ludzi Dzikiego Zachodu, ich historie, codzienne dramaty i marzenia. Ich mocne i słabe strony, ich lęki i mądrość.
Powieść jest westernem, ale jest zarazem czymś o wiele głębszym.
Jest powieścią o wolności, o godności życia i godności umierania.
Długo odkładałam przeczytanie tej książki. Za długo.
Zniechęcała mnie objętość i twarda oprawa. Obawiałam się, że czytanie jej po prostu będzie niewygodne. Było, ale z tym sobie poradziłam, bo książka mnie wciągnęła i pochłonęła całkowicie. Zachwyciła!
Jeszcze kiedyś na pewno do niej wrócę.
Gorąco polecam !!!

PS
Dziękuję Ci 'emindflow' za polecenie tej wspaniałej książki :)

Monumentalne arcydzieło literackie!
Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam.
Porywająca opowieść o twardych ludziach. O przyjaźni, bohaterstwie, honorze i lojalności. O zmaganiach człowieka ze swoim losem. Pokazuje prawdziwą historię Dzikiego Zachodu.
Błyskotliwa, dowcipna, poruszająca emocje i rozdzierająca serce. Na przemian zachwyca i przygnębia.
Przepięknie...

Noc w Lizbonie - noc rozmowy, noc zwierzeń, noc wspomnień.
Przegadana noc, ale jakim językiem.
Samotność, strach, miłość, cierpienie, śmierć… a w tle widmo wojny.
Wzruszająca historia opowiedziana w czasie jednej nocy.
W czasie rozmowy dwóch przypadkowo spotkanych mężczyzn.
Noc filozoficznych rozważań i refleksji.
Wątek miłosny, choć piękny i wzruszający, nie był dla mnie tak ważny, jak ogromna przyjemność czytania tej książki.
Remarque wspaniale kreuje portrety psychologiczne bohaterów.
Wzrusza, wywołuje emocje i zmusza do przemyśleń.
Cudowna książka.
Nie przeczytałam jej jednym tchem. Czytałam powoli, delektując się.
I nie mam żadnych wątpliwości – Remarque jest mistrzem narracji.

Noc w Lizbonie - noc rozmowy, noc zwierzeń, noc wspomnień.
Przegadana noc, ale jakim językiem.
Samotność, strach, miłość, cierpienie, śmierć… a w tle widmo wojny.
Wzruszająca historia opowiedziana w czasie jednej nocy.
W czasie rozmowy dwóch przypadkowo spotkanych mężczyzn.
Noc filozoficznych rozważań i refleksji.
Wątek miłosny, choć piękny i wzruszający, nie był dla mnie...

Genialna książka.
O prawdziwej męskiej przyjaźni, o miłości, o ludzkich słabościach, o tym, co w życiu najważniejsze.
O trzech wspaniałych facetach, „wariatach samochodowych”, którzy zrobiliby dla siebie nawzajem wszystko.
O takiej przyjaźni, która mężczyznom może się marzyć, lecz rzadko się trafia.
Doskonała kreacja bohaterów. Wspaniały klimat tamtych czasów.
Czułam atmosferę każdej knajpy. Czułam opary alkoholu. Czułam smak tego nieszczęsnego rumu (jak można pić czysty rum?) :))
Miałam wrażenie, że to osobiste doświadczenia Remarque’a.
Była też spora dawka humoru, choć książka raczej smutna i pesymistyczna.
Były wspaniałe, lekko filozoficzne dialogi. Szczególnie w czasie spotkań zakrapianych alkoholem.
Trzej przyjaciele - żyjący złudzeniami - ale z romantycznym charakterem.
I znów Remarque mnie oczarował.
Będę tęsknić za jego cudownym językiem, jego stylem….. jego talentem.
Wielkim talentem. I co ogromnie cieszy – przez tak wielu ciągle docenianym.
Niesamowite emocje i ogromna przyjemność.

PS.
Bez obawy – to nie jest książka wyłącznie dla facetów :)
Ale przede wszystkim dla nich :D

Genialna książka.
O prawdziwej męskiej przyjaźni, o miłości, o ludzkich słabościach, o tym, co w życiu najważniejsze.
O trzech wspaniałych facetach, „wariatach samochodowych”, którzy zrobiliby dla siebie nawzajem wszystko.
O takiej przyjaźni, która mężczyznom może się marzyć, lecz rzadko się trafia.
Doskonała kreacja bohaterów. Wspaniały klimat tamtych czasów.
Czułam...

Niesamowite dzieło! Autobiografia duchowa.
Wyznania napisane przez zdeklarowanego grzesznika katolickiego. Świętego, uważanego za jedną z najważniejszych postaci w rozwoju chrześcijaństwa.
Czytanie tych Wyznań przypomina spowiedź przed Bogiem.
To wędrówka filozoficzna Augustyna przez świat rzeczy dobrych i złych. Droga jaką przeszedł od grzesznika do nawrócenia.
Wyznania były jego próbą zmierzenia się z grzechami przeszłości.
Augustyn jest także cudownym pisarzem, szczerym i dociekliwym. Jest żarliwym poszukiwaczem prawdy, którą odnalazł zaglądając do swojego wnętrza.
Historia jego duchowej przemiany jest inspirująca i piękna. Jest fascynującym spojrzeniem na życie jednego z najwybitniejszych myślicieli chrześcijańskich.
To nie tylko pamiętnik, to także filozoficzne badanie natury naszego istnienia.
Augustyn nie tylko rozmawia z Bogiem, ale także z nami.
To niezwykła książka. Do wielokrotnego czytania.
Powoli. W zamyśleniu.

Niesamowite dzieło! Autobiografia duchowa.
Wyznania napisane przez zdeklarowanego grzesznika katolickiego. Świętego, uważanego za jedną z najważniejszych postaci w rozwoju chrześcijaństwa.
Czytanie tych Wyznań przypomina spowiedź przed Bogiem.
To wędrówka filozoficzna Augustyna przez świat rzeczy dobrych i złych. Droga jaką przeszedł od grzesznika do nawrócenia.
Wyznania...

Perełka!
Chwyciła za serce. Urzekła. Zachwyciła oryginalną narracją.
Magiczna. Smutna.
- o wielkiej przyjaźni, miłości i cierpieniu
- o zaufaniu, odwadze i poświęceniu…… o śmierci
- o pozornie zwykłych, ale wyjątkowych ludziach
- o miłości do książek
- o cudownej, dzielnej dziewczynce.
Po prostu piękna… Nawet Śmierć (rodzaju męskiego) w roli narratora budziła moją sympatię.
Teraz muszę uspokoić bicie serca.

PS
Nie wiem czy każdy doceni tę książkę – mam nadzieję, że tak.

Perełka!
Chwyciła za serce. Urzekła. Zachwyciła oryginalną narracją.
Magiczna. Smutna.
- o wielkiej przyjaźni, miłości i cierpieniu
- o zaufaniu, odwadze i poświęceniu…… o śmierci
- o pozornie zwykłych, ale wyjątkowych ludziach
- o miłości do książek
- o cudownej, dzielnej dziewczynce.
Po prostu piękna… Nawet Śmierć (rodzaju męskiego) w roli narratora budziła...

Myślałam, że po przeczytaniu trzech książek Remarque’a już nie wpadnę w dziki zachwyt.
Następna książka, następne emocje - i znów wpadłam.
Smutna, nostalgiczna, pesymistyczna… piękna.
Mroczny, duszny klimat Paryża u progu wojny. Taka cisza przed burzą.
Knajpy, tanie hotele, dużo alkoholu - jak zwykle u Remarque’a.
Tym razem jest to calvados, płynący strumieniami – rodzaj ucieczki - lekarstwo na wszystko.
I szalona miłość dwojga zagubionych, samotnych ludzi – Ravica i Joan.
Miłość trudna - bez przyszłości, nie w porę.
Miłość rozpaczliwa - wyniszczająca.
Taka miłość - kiedy się odchodzi i wraca - kiedy się kocha i nienawidzi jednocześnie.

Pokochałam tę książkę. - Także za Ravica.
Remarque stworzył cudownego bohatera. Silnego, spokojnego, dojrzałego.
Pozornie cynicznego. Takiego, w którym można się zadurzyć na amen.
Ujmująca opowieść o niepewności, bezradności, o tęsknocie - o poszukiwaniu sensu życia.

Tyle wzruszeń, tyle emocji … kocham Remarque'a.
Za jego cudowny język … za wszystko.
Chwycił mnie za serce, dotknął duszy.

PS.
Przekład Ryszarda Wojnakowskiego – doskonały.

Myślałam, że po przeczytaniu trzech książek Remarque’a już nie wpadnę w dziki zachwyt.
Następna książka, następne emocje - i znów wpadłam.
Smutna, nostalgiczna, pesymistyczna… piękna.
Mroczny, duszny klimat Paryża u progu wojny. Taka cisza przed burzą.
Knajpy, tanie hotele, dużo alkoholu - jak zwykle u Remarque’a.
Tym razem jest to calvados, płynący strumieniami – rodzaj...

Marai serwuje prawdziwą ucztę czytelnikowi.
Żar uczuć.
Namiętności. Zazdrość. Pragnienie zemsty. Brak wybaczenia.
Żar przenikający dusze bohaterów. Żar, który może ugasić tylko prawda.
Opowieść o głębokiej męskiej przyjaźni. Gwałtownie zakończonej. Powód: - kobieta, żona.
Mężczyźni spotykają się po latach. Są już starzy. Rozpoczyna się cicha rozmowa przy świecach. A później tylko monolog jednego z nich.
Padają pytania. Oskarżenia. Czy jednak chcą usłyszeć prawdę?
Nim zgasną świece na wiele pytań nie będzie odpowiedzi.
Cudowny klimat. Wykwintny, elegancki styl. Ogrom emocji.
Zachwyciłam się.
Książka do powolnego czytania. Wybitna. Przepiękna!

Marai serwuje prawdziwą ucztę czytelnikowi.
Żar uczuć.
Namiętności. Zazdrość. Pragnienie zemsty. Brak wybaczenia.
Żar przenikający dusze bohaterów. Żar, który może ugasić tylko prawda.
Opowieść o głębokiej męskiej przyjaźni. Gwałtownie zakończonej. Powód: - kobieta, żona.
Mężczyźni spotykają się po latach. Są już starzy. Rozpoczyna się cicha rozmowa przy świecach. A...

Bajki niezwykłe, mądre, do powolnego czytania. Napisane pięknym literackim językiem, zbyt trudnym dla małych dzieci. Myślę, że Oscar Wilde pisał je bardziej z myślą o dorosłych.
Obnażają ludzkie wady. Uczą empatii i wrażliwości. Pokory i szacunku. Dziecko dowie się, dlaczego nie należy szydzić ze słabszych. Dlaczego nie należy się wywyższać. Dlaczego nie warto być zapatrzonym w siebie samolubem…
Wilde używa często słów, których znaczenia małe dziecko nie zrozumie. – Nie są to bajki dla małych dzieci. Dla większych mogą być przygnębiające.
Teraz wiem, dlaczego znalazłam je w bibliotece w części dla dorosłych, na półce z innymi książkami autora.
Piękne. Smutne. Wzruszające. Łezka się w oku zakręci… nie tylko dziecku.
Zachęcam – może warto czasem czmychnąć w świat bajek. :)

Bajki niezwykłe, mądre, do powolnego czytania. Napisane pięknym literackim językiem, zbyt trudnym dla małych dzieci. Myślę, że Oscar Wilde pisał je bardziej z myślą o dorosłych.
Obnażają ludzkie wady. Uczą empatii i wrażliwości. Pokory i szacunku. Dziecko dowie się, dlaczego nie należy szydzić ze słabszych. Dlaczego nie należy się wywyższać. Dlaczego nie warto być...

Agata Kołakowska w zupełnie nowej odsłonie.
Napisała nietuzinkową historię. Baśń o dwóch miastach, których nie znajdziemy na żadnej mapie. Melancholijną opowieść, która potrafi rozbawić i rozczulić.
Jest w niej odrobina goryczy, ironii i smutku. Jest polityka a nawet wątek kryminalny.
Przeniosłam się do baśniowego świata dwóch miast, które mogą być symbolem otaczającego nas świata i ludzi w nim żyjących.
Autorka doskonale nakreśliła portrety psychologiczne bohaterów, ich różne, skomplikowane natury, pełne sprzeczności.
Urzekła mnie ta melancholijna opowieść pełna życiowych mądrości, zmuszająca do walki o własne marzenia.
Wyjątkowa książka - o każdym z nas ;)

Agata Kołakowska w zupełnie nowej odsłonie.
Napisała nietuzinkową historię. Baśń o dwóch miastach, których nie znajdziemy na żadnej mapie. Melancholijną opowieść, która potrafi rozbawić i rozczulić.
Jest w niej odrobina goryczy, ironii i smutku. Jest polityka a nawet wątek kryminalny.
Przeniosłam się do baśniowego świata dwóch miast, które mogą być symbolem otaczającego...

Książka mojego ulubionego autora. Mistrza słowa i emocji.
Znów udowodnił jak wielkim jest znawcą kobiecej psychiki.
Jak potrafi wczuć się w myśli i pragnienia kobiety.
Książka niezwykła. Mądra. Smutna.
O okrucieństwie wojny, o miłości, o zaufaniu, o nadziei.
Momentami szokuje, wywołuje dreszcze, ale też ściska za serce.
Wulgaryzmy mi nie przeszkadzały.
Jak dotąd to najlepsza książka Wiśniewskiego jaką przeczytałam.
Nie wszystkim odpowiada styl autora.
Nie wszystkich książka zachwyci.
Ja pozostaję jego wierną fanką.

Książka mojego ulubionego autora. Mistrza słowa i emocji.
Znów udowodnił jak wielkim jest znawcą kobiecej psychiki.
Jak potrafi wczuć się w myśli i pragnienia kobiety.
Książka niezwykła. Mądra. Smutna.
O okrucieństwie wojny, o miłości, o zaufaniu, o nadziei.
Momentami szokuje, wywołuje dreszcze, ale też ściska za serce.
Wulgaryzmy mi nie przeszkadzały.
Jak dotąd to...

To już czwarty tomik mojego ulubionego poety.
Więcej w nim wierszy pełnych zadumy nad życiem.
Smutnych. Pesymistycznych.
Pełnych przemyśleń i wątpliwości.
Ale to wciąż ta sama poezja – subtelna, czuła, piękna.
Wciąż jest obecna tęsknota autora za Tą, którą spotkał „nie w czas”, dla której stał się… poetą.
Ta poezja jest prawdziwa. Jest jak dialog poety z samym sobą.
W prostych zdaniach zamknął swoje przeżycia i emocje.
I zagrał na moich emocjach!
Wierszycki to niezwykła osobowość. Uczuciowy wrażliwiec.
Jego poezja dotyka uczuć każdego wrażliwego czytelnika.
Nie potrafię się z nią rozstać. Wciąż wracam.
Ta poezja smakuje.
Wystarczy otworzyć serce i pociągnąć łyk tej poezji.

To już czwarty tomik mojego ulubionego poety.
Więcej w nim wierszy pełnych zadumy nad życiem.
Smutnych. Pesymistycznych.
Pełnych przemyśleń i wątpliwości.
Ale to wciąż ta sama poezja – subtelna, czuła, piękna.
Wciąż jest obecna tęsknota autora za Tą, którą spotkał „nie w czas”, dla której stał się… poetą.
Ta poezja jest prawdziwa. Jest jak dialog poety z samym sobą.
W...

W tym tomiku jeszcze więcej o tęsknocie.
Są wiersze, w których tęsknota… aż boli.
Niezwykła poezja. – Piękna! - Smakuje!
Poeta - marzyciel.
Pragnie, wspomina, tęskni… i cierpi.
Cierpi, bo nie potrafi porzucić nadziei.
I marzeń o kobiecie, którą spotkał „nie w czas”.
Może nawet boli go samo pisanie?
Może pisze, bo taki jest jego sposób na życie?
Może każdy wiersz ma rozjaśnić życie, choć na chwilę?
Ten tomik jest inny nieco.
Ale wiersze poety są ciągle takie… jego.
Jego uczucia… jego emocje.
Maleńki tomik. – Wielka przyjemność!

W tym tomiku jeszcze więcej o tęsknocie.
Są wiersze, w których tęsknota… aż boli.
Niezwykła poezja. – Piękna! - Smakuje!
Poeta - marzyciel.
Pragnie, wspomina, tęskni… i cierpi.
Cierpi, bo nie potrafi porzucić nadziei.
I marzeń o kobiecie, którą spotkał „nie w czas”.
Może nawet boli go samo pisanie?
Może pisze, bo taki jest jego sposób na życie?
Może każdy wiersz ma...

Przejmująco smutna.
Już tytuł mówi, czego można się spodziewać.
Wojna. Ruiny, zgliszcza… i śmierć. Wszechobecna.
Śmierć ociera się o młodego niemieckiego żołnierza, niemal na każdej stronie książki.
A tytułowego czasu życia… mało. Bardzo mało.
Kilka chwil spokoju. Bez zabijania. Kilka chwil na miłość.
By napić się wódki… uśpić sumienie.
Bohaterem targają moralne wątpliwości:
- gdzie zaczyna się, a gdzie kończy wina?
- jak dalece on sam jest winny wojennych zbrodni?
Pyta… rozstrzygnąć musi sam.
I nie miało znaczenia, w co wierzył. Nie miało znaczenia, czy był ktoś, kogo kochał. Była wojna, a on był żołnierzem.
Książka z antywojennym, humanitarnym przesłaniem.
Pozwala zrozumieć, czym naprawdę jest wojna. I czym jest człowieczeństwo w czasie wojny.
Uznana za najwybitniejszą w twórczości Remarque’a.
Tego pewna nie jestem, choć wiem, że jest doskonała.
I stawiam ją na najwyższej półce. Obok innych książek mojego ukochanego Remarque’a.

Przejmująco smutna.
Już tytuł mówi, czego można się spodziewać.
Wojna. Ruiny, zgliszcza… i śmierć. Wszechobecna.
Śmierć ociera się o młodego niemieckiego żołnierza, niemal na każdej stronie książki.
A tytułowego czasu życia… mało. Bardzo mało.
Kilka chwil spokoju. Bez zabijania. Kilka chwil na miłość.
By napić się wódki… uśpić sumienie.
Bohaterem targają moralne...

Ciekawe pytania. Ciekawe odpowiedzi. Ciekawa książka!
Autor momentami oburza, często bawi i podważa stereotypy.
To kilka ciekawostek dla których książkę warto przeczytać.
- Swoboda seksualna jest zapisana w męskich genach.
- Mężczyzn bardziej niż impotencja przeraża dominacja kobiety.
- Najlepsze, co mężczyzna może uczynić dla swoich dzieci, to kochać ich matkę!
Dowiedziałam się również, że mózgi kobiet rzadziej podlegają różnym patologiom. Że lewe półkule ich mózgów są bardziej rozwinięte.
Czy zatem kobiety są lepsze od mężczyzn?
Czy tytułowe pytanie książki jest zabawne?
A może prowokacyjne?
Warto się przekonać i sięgnąć po tę książkę.
Przeczytałam i z przekonaniem mówię – mężczyźni są światu i kobietom potrzebni :) Bardzo!

Ciekawe pytania. Ciekawe odpowiedzi. Ciekawa książka!
Autor momentami oburza, często bawi i podważa stereotypy.
To kilka ciekawostek dla których książkę warto przeczytać.
- Swoboda seksualna jest zapisana w męskich genach.
- Mężczyzn bardziej niż impotencja przeraża dominacja kobiety.
- Najlepsze, co mężczyzna może uczynić dla swoich dzieci, to kochać ich...