Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ta niepozorna książeczka uderzyła we mnie z ogromną siłą.
Poruszyła najgłębsze pokłady współczucia.
Zobaczyłam piekło dziecka, które rozgrywa się w zaciszu pozornie normalnej rodziny. Zobaczyłam świat dziecięcych emocji i wielkiego osamotnienia. Świat pełen bólu, smutku i bezsilności.
I zobaczyłam toksyczną matkę, która niszczy marzenia swojego utalentowanego dziecka. Dziecka poniżanego, bitego, upokarzanego.
Rozwaliła mnie ta książka emocjonalnie, zadała ból, wywołała gniew i wściekłość. Ostatnio takie emocje wzbudziło we mnie „Moje drzewko pomarańczowe”.
Niezwykła książka, oszczędna w formie, ale z ogromnym przekazem!

Ta niepozorna książeczka uderzyła we mnie z ogromną siłą.
Poruszyła najgłębsze pokłady współczucia.
Zobaczyłam piekło dziecka, które rozgrywa się w zaciszu pozornie normalnej rodziny. Zobaczyłam świat dziecięcych emocji i wielkiego osamotnienia. Świat pełen bólu, smutku i bezsilności.
I zobaczyłam toksyczną matkę, która niszczy marzenia swojego utalentowanego dziecka....

Monumentalne arcydzieło literackie!
Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam.
Porywająca opowieść o twardych ludziach. O przyjaźni, bohaterstwie, honorze i lojalności. O zmaganiach człowieka ze swoim losem. Pokazuje prawdziwą historię Dzikiego Zachodu.
Błyskotliwa, dowcipna, poruszająca emocje i rozdzierająca serce. Na przemian zachwyca i przygnębia.
Przepięknie napisana urzekającym tekstem. Może rozśmieszyć i może doprowadzić do łez. Nie brak w niej scen sentymentalnych, ale także niezwykle okrutnych.
Jest w niej mnóstwo wspaniałych postaci, cała paleta ciekawych charakterów. Moje serce skradła postać Augustusa, który jest duszą tej powieści ze swoją filozofią i poczuciem humoru.
Poznałam twardych ludzi Dzikiego Zachodu, ich historie, codzienne dramaty i marzenia. Ich mocne i słabe strony, ich lęki i mądrość.
Powieść jest westernem, ale jest zarazem czymś o wiele głębszym.
Jest powieścią o wolności, o godności życia i godności umierania.
Długo odkładałam przeczytanie tej książki. Za długo.
Zniechęcała mnie objętość i twarda oprawa. Obawiałam się, że czytanie jej po prostu będzie niewygodne. Było, ale z tym sobie poradziłam, bo książka mnie wciągnęła i pochłonęła całkowicie. Zachwyciła!
Jeszcze kiedyś na pewno do niej wrócę.
Gorąco polecam !!!

PS
Dziękuję Ci 'emindflow' za polecenie tej wspaniałej książki :)

Monumentalne arcydzieło literackie!
Jedna z najlepszych książek jakie przeczytałam.
Porywająca opowieść o twardych ludziach. O przyjaźni, bohaterstwie, honorze i lojalności. O zmaganiach człowieka ze swoim losem. Pokazuje prawdziwą historię Dzikiego Zachodu.
Błyskotliwa, dowcipna, poruszająca emocje i rozdzierająca serce. Na przemian zachwyca i przygnębia.
Przepięknie...

Jedna z najbardziej przygnębiających książek.
Jest po brzegi wypełniona bólem. Boli nawet jej czytanie.
Kłębowisko mieszanych emocji! Skrajnych.
Smutek, ból, złość i… zachwyt.
Historia bezlitośnie smutna. Rozdzierająca serce.
O skomplikowanej przyjaźni. O dojrzewaniu. O toksycznych relacjach. O traumie z dzieciństwa.
Jest w niej wiele drastycznych momentów, czasem obrzydliwie drastycznych.
I choć to mocna i wartościowa pozycja, to nikomu jej nie polecę.
Zdecydowanie nie jest dla każdego.
Dla mnie to było niezwykłe przeżycie.
Jestem wyczerpana emocjonalnie!

Jedna z najbardziej przygnębiających książek.
Jest po brzegi wypełniona bólem. Boli nawet jej czytanie.
Kłębowisko mieszanych emocji! Skrajnych.
Smutek, ból, złość i… zachwyt.
Historia bezlitośnie smutna. Rozdzierająca serce.
O skomplikowanej przyjaźni. O dojrzewaniu. O toksycznych relacjach. O traumie z dzieciństwa.
Jest w niej wiele drastycznych momentów, czasem...

Debiut autora znanej „Ulicy marzycieli”.
Powieść błyskotliwa, pełna rozważań na temat współczesnego społeczeństwa. Pełna autoironicznego dowcipu i czarnego humoru.
Momentami zachwycająca, momentami irytująca. Napisana niełatwym językiem. Trudno było mi przez nią przebrnąć.
Narrator, bezdomny z wyboru, uliczny filozof nie zdobył mojego współczucia, nie był wiarygodny.
Książkę polecam tym, którzy lubią wyzwania literackie.

Debiut autora znanej „Ulicy marzycieli”.
Powieść błyskotliwa, pełna rozważań na temat współczesnego społeczeństwa. Pełna autoironicznego dowcipu i czarnego humoru.
Momentami zachwycająca, momentami irytująca. Napisana niełatwym językiem. Trudno było mi przez nią przebrnąć.
Narrator, bezdomny z wyboru, uliczny filozof nie zdobył mojego współczucia, nie był...

Kolejna doskonała powieść autorki, którą zdążyłam polubić.
Nostalgiczna opowieść o życiu polskich emigrantów, którym przyszło po wojnie uciekać z własnego kraju.
Kolejna książka, w której autorka pokazuje silną, odważną kobietę walczącą o swoją godność i marzenia.
Opowieść o stracie, samotności, upokorzeniu i tęsknocie.
O pięknej aktorce walczącej z własnymi słabościami i demonami przeszłości. I o mężczyźnie, który na emigracji walczy o nagłośnienie zbrodni hitlerowskich.
Twórczość Barbary Wysoczańskiej coraz bardziej mi się podoba.
Autorka, historyczka z zawodu, tworzy zawsze piękne, poruszające historie, których tłem są wydarzenia dotyczące II Wojny Światowej. Zawsze świetnie oddaje klimat opisywanych czasów. A jej warsztat literacki jest bez zarzutu.
Warto zwrócić uwagę na twórczość autorki. Zachęcam.

Kolejna doskonała powieść autorki, którą zdążyłam polubić.
Nostalgiczna opowieść o życiu polskich emigrantów, którym przyszło po wojnie uciekać z własnego kraju.
Kolejna książka, w której autorka pokazuje silną, odważną kobietę walczącą o swoją godność i marzenia.
Opowieść o stracie, samotności, upokorzeniu i tęsknocie.
O pięknej aktorce walczącej z własnymi słabościami i...

Piękna, mądra proza. Do powolnego czytania.
Nie jest łatwa. Jest opowieścią o samotności, namiętności i poszukiwaniu siebie. Jest serią długich monologów pisanych niepowtarzalnym stylem i pięknym językiem. Zachwycałam się każdym zdaniem.
Marai jest badaczem ludzkich emocji, potrafi zagłębić się w psychikę człowieka. Zachwycił mnie wcześniej swoim genialnym „Żarem”.
Ta powieść jest drugą perełką autora.
Nie wybrałam żadnego cytatu – ta książka jest jednym wielkim cytatem.
Polecam – to wybitna proza!

Piękna, mądra proza. Do powolnego czytania.
Nie jest łatwa. Jest opowieścią o samotności, namiętności i poszukiwaniu siebie. Jest serią długich monologów pisanych niepowtarzalnym stylem i pięknym językiem. Zachwycałam się każdym zdaniem.
Marai jest badaczem ludzkich emocji, potrafi zagłębić się w psychikę człowieka. Zachwycił mnie wcześniej swoim genialnym „Żarem”.
Ta...

Przedwojenne granice Polski przestały istnieć.
Świat trzeba zacząć układać na nowo.
Książka o tym jak wyglądała dźwigająca się z gruzów, umęczona wojną Polska. O wysiedleńcach, którym po nieludzkiej tułaczce przyszło żyć na „Ziemiach Odzyskanych”. W dziwnej polsko-radzieckiej rzeczywistości, której musieli się podporządkować. Schować wstyd i honor i zacząć budować życie na nowo. Czy potrafią tę nową rzeczywistość oswoić? Czy potrafią żyć nadzieją, że wróci normalność?
Piękna książka!

Przedwojenne granice Polski przestały istnieć.
Świat trzeba zacząć układać na nowo.
Książka o tym jak wyglądała dźwigająca się z gruzów, umęczona wojną Polska. O wysiedleńcach, którym po nieludzkiej tułaczce przyszło żyć na „Ziemiach Odzyskanych”. W dziwnej polsko-radzieckiej rzeczywistości, której musieli się podporządkować. Schować wstyd i honor i zacząć budować życie...

Coben stał się ostatnio mniej popularny, ale nadal to jeden z moich ulubionych pisarzy.
Ten thriller, jak zwykle, jest pełen tajemnic z przeszłości, tuszowania sekretów i ukrywania kłamstw. I jak zwykle nie wiadomo komu można ufać.
Są trudne do wyjaśnienia zagadki i jest zaskakujące zakończenie, tak charakterystyczne dla stylu Cobena.
Autor jest mistrzem budowania napięcia i zwrotów akcji.
I choć nie jest to mój ulubiony thriller Cobena, nadal będę sięgać po jego książki.

Coben stał się ostatnio mniej popularny, ale nadal to jeden z moich ulubionych pisarzy.
Ten thriller, jak zwykle, jest pełen tajemnic z przeszłości, tuszowania sekretów i ukrywania kłamstw. I jak zwykle nie wiadomo komu można ufać.
Są trudne do wyjaśnienia zagadki i jest zaskakujące zakończenie, tak charakterystyczne dla stylu Cobena.
Autor jest mistrzem budowania napięcia...

Byłam ciekawa tej książki. Ma tak różne oceny.
Autorka opisała w niej ludzkie dramaty. Pokazała jak wyglądał hitlerowski faszyzm, rasizm i podżeganie do nienawiści. Dowiodła, że w każdym narodzie nie brakuje osób szanujących godność drugiego człowieka i nie brakuje też osób ogłupionych ideologią.
To opowieść nie tylko o trudnej miłości nazisty do polskiej dziewczyny, ale też o miłości do ojczyzny, o odwadze i heroicznej walce na szkodę okupanta.
Autorka, historyczka z zawodu, opisała wydarzenia z czasów II wojny w miarę rzetelnie i pięknym językiem. Świetnie oddała klimat tamtych czasów.
Nie sądziłam, że książka tak mnie wciągnie.

Byłam ciekawa tej książki. Ma tak różne oceny.
Autorka opisała w niej ludzkie dramaty. Pokazała jak wyglądał hitlerowski faszyzm, rasizm i podżeganie do nienawiści. Dowiodła, że w każdym narodzie nie brakuje osób szanujących godność drugiego człowieka i nie brakuje też osób ogłupionych ideologią.
To opowieść nie tylko o trudnej miłości nazisty do polskiej dziewczyny, ale...

Mój ulubiony pisarz poszedł w złym kierunku.
To było tak głupie, że aż komiczne.
Mięsożerny telefon? – litości! Co to było? Horror dla dzieciaków?
Pokręcona historia od początku do końca. Niespójna i słabo wyjaśniona. Momentami byłam zdezorientowana. Nie czułam klimatu, ani sympatii do żadnej postaci.
Książka trudna do przebrnięcia. Dobrnęłam do końca, ale czy było warto?
Nesbo zawiódł mnie na całej linii!

Mój ulubiony pisarz poszedł w złym kierunku.
To było tak głupie, że aż komiczne.
Mięsożerny telefon? – litości! Co to było? Horror dla dzieciaków?
Pokręcona historia od początku do końca. Niespójna i słabo wyjaśniona. Momentami byłam zdezorientowana. Nie czułam klimatu, ani sympatii do żadnej postaci.
Książka trudna do przebrnięcia. Dobrnęłam do końca, ale czy było...

Tak mało czytelników, a książka znakomita! Mroczna. Brutalna.
Niesamowicie intrygujący bohater. Momentami przerażający w swojej determinacji, by wymierzyć sprawiedliwość. Zdolny do skrajnej przemocy. Nieugięty w dążeniu do celu. Pędzi jak tsunami przez świat pełen korupcji, kłamstwa, zbrodni i przemocy.
Książka jest tak dobrze napisana, że trudno mi było poczuć odrazę do drastycznych, okrutnych scen.
Może nie jest to książka dla wrażliwego czytelnika, ale z pewnością jest to thriller z wysokiej półki. Ukłony dla autora!

Tak mało czytelników, a książka znakomita! Mroczna. Brutalna.
Niesamowicie intrygujący bohater. Momentami przerażający w swojej determinacji, by wymierzyć sprawiedliwość. Zdolny do skrajnej przemocy. Nieugięty w dążeniu do celu. Pędzi jak tsunami przez świat pełen korupcji, kłamstwa, zbrodni i przemocy.
Książka jest tak dobrze napisana, że trudno mi było poczuć odrazę do...

Świetna książka! O odwadze i determinacji kobiet w przedwojennej Polsce.
Zobaczyłam Polskę lat dwudziestych ogarniętą bratobójczymi kłótniami. Zobaczyłam jak trudno żyło się kobietom w świecie pełnym hipokryzji. Jak trudno było im zdobyć się na odwagę i zawalczyć o siebie, o swoje prawa.
Zobaczyłam Polskę konserwatywną, zdrętwiałą od konwenansów. Polskę, która tkwiła w demoralizacji, bo nie była gotowa na prawdę, postęp i wolność.
Książka o silnych kobietach, które zmagały się z okrutnym losem, a mimo to, dążyły do celu, bo wierzyły we własne marzenia.
Niesamowita, ważna książka.

Świetna książka! O odwadze i determinacji kobiet w przedwojennej Polsce.
Zobaczyłam Polskę lat dwudziestych ogarniętą bratobójczymi kłótniami. Zobaczyłam jak trudno żyło się kobietom w świecie pełnym hipokryzji. Jak trudno było im zdobyć się na odwagę i zawalczyć o siebie, o swoje prawa.
Zobaczyłam Polskę konserwatywną, zdrętwiałą od konwenansów. Polskę, która tkwiła w...

W tej części cyklu pojawia się wątek sensacyjny.
Nauczyciel, zwany przez uczniów „Potworem” musi uporać się ze swoją przeszłością i dokonać trudnych wyborów.
Jak zwykle ratuje się alkoholem. Pije, żeby zapić problem, żeby zapić rozpacz i ból.
To jest ostatnia część „Okruchów gorzkiej czekolady”. Zakończenie niezbyt mi się podobało. Ale wiem, że przeczytałam doskonale napisaną serię książek debiutującej autorki, która ma ogromny dar obserwacji i wrażliwości na piękno.

W tej części cyklu pojawia się wątek sensacyjny.
Nauczyciel, zwany przez uczniów „Potworem” musi uporać się ze swoją przeszłością i dokonać trudnych wyborów.
Jak zwykle ratuje się alkoholem. Pije, żeby zapić problem, żeby zapić rozpacz i ból.
To jest ostatnia część „Okruchów gorzkiej czekolady”. Zakończenie niezbyt mi się podobało. Ale wiem, że przeczytałam doskonale...

Ciekawe pytania. Ciekawe odpowiedzi. Ciekawa książka!
Autor momentami oburza, często bawi i podważa stereotypy.
To kilka ciekawostek dla których książkę warto przeczytać.
- Swoboda seksualna jest zapisana w męskich genach.
- Mężczyzn bardziej niż impotencja przeraża dominacja kobiety.
- Najlepsze, co mężczyzna może uczynić dla swoich dzieci, to kochać ich matkę!
Dowiedziałam się również, że mózgi kobiet rzadziej podlegają różnym patologiom. Że lewe półkule ich mózgów są bardziej rozwinięte.
Czy zatem kobiety są lepsze od mężczyzn?
Czy tytułowe pytanie książki jest zabawne?
A może prowokacyjne?
Warto się przekonać i sięgnąć po tę książkę.
Przeczytałam i z przekonaniem mówię – mężczyźni są światu i kobietom potrzebni :) Bardzo!

Ciekawe pytania. Ciekawe odpowiedzi. Ciekawa książka!
Autor momentami oburza, często bawi i podważa stereotypy.
To kilka ciekawostek dla których książkę warto przeczytać.
- Swoboda seksualna jest zapisana w męskich genach.
- Mężczyzn bardziej niż impotencja przeraża dominacja kobiety.
- Najlepsze, co mężczyzna może uczynić dla swoich dzieci, to kochać ich...

Kontynuacja „Okruchów gorzkiej czekolady”.
Książka na granicy powieści młodzieżowej i dramatu.
Niebanalna, mądra opowieść o zakazanym uczuciu.
Tym razem poznajemy sytuację od strony nauczyciela, sarkastycznego „Potwora”. Ale „Potwór” był też normalnym, pomocnym człowiekiem. Zachwycił się uczennicą, mądrą dziewczyną, która potrafiła rozmawiać na każdy temat, pięknie opowiadać o malarstwie i poezji. Która miała w sobie wiele mądrości, odwagi i głębokiej uczciwości.
Pomógł tej genialnej dziewczynie wyprowadzić życie na prostą.
Dziwny nauczyciel - niepokojący, intrygujący. Stały bywalec nocnego sklepu z alkoholem.
Problem alkoholu znów powraca w tej części cyklu. Mocna wódka, której nadużywa bohater jest obecna non stop na kartkach książki. Nawet grono pedagogiczne upija się w spelunie, w sąsiedztwie szkoły.
Książka świetnie napisana, pięknym językiem.
Może być także przestrogą.

PS
Alkohol wyrządza zbyt wiele zła na świecie, więc apeluję, by autorka się opamiętała i skończyła z tym tematem w swoich kolejnych książkach.
Ocenę znów obniżam z powodu tego nieszczęsnego alkoholu.

Kontynuacja „Okruchów gorzkiej czekolady”.
Książka na granicy powieści młodzieżowej i dramatu.
Niebanalna, mądra opowieść o zakazanym uczuciu.
Tym razem poznajemy sytuację od strony nauczyciela, sarkastycznego „Potwora”. Ale „Potwór” był też normalnym, pomocnym człowiekiem. Zachwycił się uczennicą, mądrą dziewczyną, która potrafiła rozmawiać na każdy temat, pięknie...

Nie wszyscy lubią opowiadania. Ja lubię.
Ale te w wykonaniu Nesbo były słabe.
Zawiódł mnie mój ulubiony pisarz. Sądziłam, że ten mistrz kryminału nigdy nie dostanie ode mnie złej oceny. Tak się jednak stało.
Wszystkie historie miały związek z zazdrością i ten motyw mógłby się podobać. Niestety opowiadania były nudne, rozwlekłe, męczące.
Dostałam ponurą rozrywkę w słabym wydaniu.
Nie zrezygnuję jednak z Nesbo – nie każda jego książka musi mi się podobać.

Nie wszyscy lubią opowiadania. Ja lubię.
Ale te w wykonaniu Nesbo były słabe.
Zawiódł mnie mój ulubiony pisarz. Sądziłam, że ten mistrz kryminału nigdy nie dostanie ode mnie złej oceny. Tak się jednak stało.
Wszystkie historie miały związek z zazdrością i ten motyw mógłby się podobać. Niestety opowiadania były nudne, rozwlekłe, męczące.
Dostałam ponurą rozrywkę w słabym...

Niezwykła książka i nie tylko dla młodzieży.
Jest pełna na wpół filozoficznych rozważań na różne tematy. Dla mnie były one wielką wartością książki.
Dowiedziałam się dużo ciekawych rzeczy o malarstwie, poezji, o koniach. Autorka jest bowiem malarką i zapaloną koniarą.
W tej części cyklu bohaterka panuje już nad swoim życiem, ale jej równowaga jest wciąż chwiejna.
Podziwiałam tę silną, dzielną dziewczynę, jej odwagę, determinację i otwartość na ludzi.
Gdyby wszystkie książki dla młodzieży były tak dobre, tak mądre!

PS
Droga Autorko, za dużo tego alkoholu w książce dla młodzieży.
Pełna szklanka czystej wódki wypita duszkiem ma być sprawdzonym lekiem na rozpacz i ból? No, tu już Pani przesadziła!
I za ten alkohol, który pojawia się non stop – obniżam ocenę książki.

PPS
Wątek z „Dworcem” moim zdaniem niepotrzebny. Nie wniósł nic dobrego, wręcz przeciwnie. Bez tego nieszczęsnego „Dworca” książka nie byłaby taką cegłą.

Niezwykła książka i nie tylko dla młodzieży.
Jest pełna na wpół filozoficznych rozważań na różne tematy. Dla mnie były one wielką wartością książki.
Dowiedziałam się dużo ciekawych rzeczy o malarstwie, poezji, o koniach. Autorka jest bowiem malarką i zapaloną koniarą.
W tej części cyklu bohaterka panuje już nad swoim życiem, ale jej równowaga jest wciąż...

Ta książka jest tak prawdziwa, że aż boli. Czułam ją każdą cząstką ciała i duszy.
Jest piękna - jeśli pięknem można nazwać przeżywanie straty, bólu, rozpaczy, samotności.
Jak oswoić rozpaczliwą samotność po śmierci bliskich? Jak pokonać lęk przed niepewnością jutra? Jak nie poddać się bezsilności?
Czy uda się młodej dziewczynie przeżyć dzięki dobrym ludziom, którzy dadzą poczucie bezpieczeństwa, dadzą swoją dobroć i miłość. Pomogą odzyskać wiarę we własne siły. Pomogą stanąć twarzą w twarz z życiem.
Poznałam fragment życia niezwykle utalentowanej dziewczyny z niepokorną duszą i niespotykanym widzeniem świata. Dziewczyny, której nie pokonała, a jedynie wzmocniła przeżyta tragedia.

Przeczytałam tę książkę zaciekawiona opinią portalowego znajomego, Romana. Napisał o niej –„cudo”.
Tak, to piękna i mądra książka.

Ta książka jest tak prawdziwa, że aż boli. Czułam ją każdą cząstką ciała i duszy.
Jest piękna - jeśli pięknem można nazwać przeżywanie straty, bólu, rozpaczy, samotności.
Jak oswoić rozpaczliwą samotność po śmierci bliskich? Jak pokonać lęk przed niepewnością jutra? Jak nie poddać się bezsilności?
Czy uda się młodej dziewczynie przeżyć dzięki dobrym ludziom, którzy dadzą...

Przyzwoity thriller, ale nie porwał mnie.
Zbyt zagmatwany, chaotyczny, nie potrafiłam się skupić.
Żaden z bohaterów nie był w stanie wzbudzić mojej sympatii. Szkoda. Nie lubię, gdy tak się dzieje. Przydałby się choć jeden pozytywny bohater.
Pomysł na fabułę dobry – demony przeszłości, przemoc domowa, zaburzone relacje między bohaterami - jednak zabrakło mi „tego czegoś”, czym mogłabym się zachwycić.

Przyzwoity thriller, ale nie porwał mnie.
Zbyt zagmatwany, chaotyczny, nie potrafiłam się skupić.
Żaden z bohaterów nie był w stanie wzbudzić mojej sympatii. Szkoda. Nie lubię, gdy tak się dzieje. Przydałby się choć jeden pozytywny bohater.
Pomysł na fabułę dobry – demony przeszłości, przemoc domowa, zaburzone relacje między bohaterami - jednak zabrakło mi „tego czegoś”,...

Miała być opowieść o bolesnych wspomnieniach i wybaczaniu. A powstała ckliwa bajeczka dla dorosłych, w którą trudno uwierzyć.
Jest lekka w odbiorze, ale tylko tyle. Bez zachwytu.
Moim zdaniem to najsłabsza powieść Magdaleny Witkiewicz.
Bardzo cenię autorkę i z sympatii do niej daję 5 gwiazdek.

Miała być opowieść o bolesnych wspomnieniach i wybaczaniu. A powstała ckliwa bajeczka dla dorosłych, w którą trudno uwierzyć.
Jest lekka w odbiorze, ale tylko tyle. Bez zachwytu.
Moim zdaniem to najsłabsza powieść Magdaleny Witkiewicz.
Bardzo cenię autorkę i z sympatii do niej daję 5 gwiazdek.