Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ot, przyjemne czytadło do poduszki czy komunikacji publicznej. Obecność małych naukowych bzdur nie przeszkadza w lekturze. Na osobną, bardzo pozytywną, wzmiankę zasługuje nienachalnie postawione pytanie o moralny wydźwięk badań na zwierzętach, zwłaszcza wyższych naczelnych. Delikatność analogii w połączeniu z lekkością kreacji lustrzanego świata daje efekt znacznie lepszy niż dramatyczne w wydźwięku apele. Choćby dla samego tego wątku warto tę książkę przeczytać.

Ot, przyjemne czytadło do poduszki czy komunikacji publicznej. Obecność małych naukowych bzdur nie przeszkadza w lekturze. Na osobną, bardzo pozytywną, wzmiankę zasługuje nienachalnie postawione pytanie o moralny wydźwięk badań na zwierzętach, zwłaszcza wyższych naczelnych. Delikatność analogii w połączeniu z lekkością kreacji lustrzanego świata daje efekt znacznie lepszy...

Wyraźnie słabsza od pierwszej części, co poniekąd wynika i z mniej przełomowej tematyki - ze znieczulenia ogólnego do miejscowego droga była krótsza i mniej najeżona oporem materii niż od niemycia rąk do aseptyki.

Wyraźnie słabsza od pierwszej części, co poniekąd wynika i z mniej przełomowej tematyki - ze znieczulenia ogólnego do miejscowego droga była krótsza i mniej najeżona oporem materii niż od niemycia rąk do aseptyki.

Możliwe, że to ja nie rozumiem, i żółwie tempo narracji miało jedynie wzmagać atmosferę braku pośpiechu panującą w Stambule przedstawionym na kartach powieści. Niezależnie od tego czy tak właśnie było - rozpaczliwy brak akcji sprawiał, że choć książka ta, dość barwnie odmalowuje świat orientu, i całkiem zgrabnie rozmywa postać narratora, znudziła mnie wyraźnie.

Możliwe, że to ja nie rozumiem, i żółwie tempo narracji miało jedynie wzmagać atmosferę braku pośpiechu panującą w Stambule przedstawionym na kartach powieści. Niezależnie od tego czy tak właśnie było - rozpaczliwy brak akcji sprawiał, że choć książka ta, dość barwnie odmalowuje świat orientu, i całkiem zgrabnie rozmywa postać narratora, znudziła mnie wyraźnie.

Czego bym tu nie napisał, nie zdołam oddać nawet w przybliżeniu jak ogromne wrażenie zrobiła na mnie ta książka. Mądra, wciągająca, dająca do myślenia. Zdecydowanie jedna z najlepszych pozycji, jakie kiedykolwiek miałem okazję czytać.

Czego bym tu nie napisał, nie zdołam oddać nawet w przybliżeniu jak ogromne wrażenie zrobiła na mnie ta książka. Mądra, wciągająca, dająca do myślenia. Zdecydowanie jedna z najlepszych pozycji, jakie kiedykolwiek miałem okazję czytać.

Historię obcowania Cziczikowa z rozmaitymi indywiduami, jakie w carskiej Rosji podówczas występowały czyta się z zapartym tchem. Wyjątkowo krytyczny był w swojej ocenie stanu społeczeństwa rosyjskiego Gogol, nie oszczędzał ani pana ani sługi, w możnych podobne widział zepsucie jak i w biednych. Z całej tej książki promieniuje wręcz bolesna miłość autora do swojej ojczyzny, którą tym trudniej mu kochać im więcej musi przestawać z jej mieszkańcami. Wielka, naprawdę wielka szkoda, że tom drugi zachował się jedynie we fragmentach.

Historię obcowania Cziczikowa z rozmaitymi indywiduami, jakie w carskiej Rosji podówczas występowały czyta się z zapartym tchem. Wyjątkowo krytyczny był w swojej ocenie stanu społeczeństwa rosyjskiego Gogol, nie oszczędzał ani pana ani sługi, w możnych podobne widział zepsucie jak i w biednych. Z całej tej książki promieniuje wręcz bolesna miłość autora do swojej ojczyzny,...