Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo słabe opracowanie, właściwie pozbawione jakichś podstaw teoretycznych, często widać słabe rozeznanie autorki we współczesnych książkach dla młodzieży oraz w temacie filmów, gier komputerowych i rpg, o których mimo to próbuje pisać.

Bardzo słabe opracowanie, właściwie pozbawione jakichś podstaw teoretycznych, często widać słabe rozeznanie autorki we współczesnych książkach dla młodzieży oraz w temacie filmów, gier komputerowych i rpg, o których mimo to próbuje pisać.

Przeraźliwie słabe.

Przeraźliwie słabe.

Coś jak Coehlo, tylko jeszcze bardziej pretensjonalne.

Coś jak Coehlo, tylko jeszcze bardziej pretensjonalne.

Słaba książka pełna niespójności, papierowych schematycznych postaci i bardzo bardzo złych opisów seksu. Słabsze nawet od "Greya", a to spore osiągnięcie. Stracony czas, niestety.

Słaba książka pełna niespójności, papierowych schematycznych postaci i bardzo bardzo złych opisów seksu. Słabsze nawet od "Greya", a to spore osiągnięcie. Stracony czas, niestety.

Głupia szkodliwa książka - tak mogę streścić to najkrócej.
Autorka niby chce pomagać poprawiać wizerunek bezdomnych i osób z zaburzeniami psychicznymi, a tylko powiela stereotypy. Co chwila między wersami można wyczytać brak szacunku, jaki najwyraźniej pani Michalak odczuwa do różnych grup społecznych, a to do kobiet z nadwagą lub takich, które dokonały aborcji, a to bezdomnych, a to chorych psychicznie, a to tych okropnych mężczyzn w ogóle (chyba że mają czwórkę dzieci - czwórka dzieci gwarantem kryształowego charakteru).
Do tego kuleje research, autorka podaje przestarzałe nazwy chorób oraz metody leczenia niestosowane od pół wieku, podaje nierealistyczne sposoby pomagania bezdomnym i bezrobotnym... Mam nadzieję, że nikt nie weźmie tego na poważnie.
O tym, że bohaterowie są płascy, a fabuła przewidywalna i naciągana nie ma co nawet wspominać.
Dawno nie czytałam książki, po której miałabym taki niesmak.

Głupia szkodliwa książka - tak mogę streścić to najkrócej.
Autorka niby chce pomagać poprawiać wizerunek bezdomnych i osób z zaburzeniami psychicznymi, a tylko powiela stereotypy. Co chwila między wersami można wyczytać brak szacunku, jaki najwyraźniej pani Michalak odczuwa do różnych grup społecznych, a to do kobiet z nadwagą lub takich, które dokonały aborcji, a to...