Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Cudowna książka, przepięknie wydana! Wiele wiedzy, inspiracji, piękne fotografie ogrodów.

Cudowna książka, przepięknie wydana! Wiele wiedzy, inspiracji, piękne fotografie ogrodów.

Napisana pod amerykańskiego czytelnika, za to moja niższa ocena"

Napisana pod amerykańskiego czytelnika, za to moja niższa ocena"

Kupiłam tę książkę przez przypadek, nigdy wcześniej nie słyszałam o detoksie. Mnie przekonała, dziś skończyłam czytać a jutro zaczynam 7-dniowe przygotowanie do detoksu. nie wiem czy zmieni moje życie ale warto spróbować.

Kupiłam tę książkę przez przypadek, nigdy wcześniej nie słyszałam o detoksie. Mnie przekonała, dziś skończyłam czytać a jutro zaczynam 7-dniowe przygotowanie do detoksu. nie wiem czy zmieni moje życie ale warto spróbować.

Mniej więcej w połowie zaczęłam się domyślać kto jest mordercą, potem pomyślałam, że zapewne nagle okaże się, że to zupełnie kto inny. Niestety nic mnie nie zaskoczyło, jednak czytało się dość dobrze.

Mniej więcej w połowie zaczęłam się domyślać kto jest mordercą, potem pomyślałam, że zapewne nagle okaże się, że to zupełnie kto inny. Niestety nic mnie nie zaskoczyło, jednak czytało się dość dobrze.

Genialna! tak jak pierwsza część :)

Genialna! tak jak pierwsza część :)

Niestety kolejna książka Canavan, po "Królowej Zdrajców", która jest kompletnie nieudana. Po prostu nudna.
Raczej nie sięgnę po kolejne tomy.

Niestety kolejna książka Canavan, po "Królowej Zdrajców", która jest kompletnie nieudana. Po prostu nudna.
Raczej nie sięgnę po kolejne tomy.

Jak już ktoś wcześniej napisał - autor ma niezwykle irytujące poczucie humoru. Nie doczytałam do końca. Po za tym jak można jechać w dwuletnią wyprawę rowerową i nie nauczyć się choćby zmieniać dętki.

Jak już ktoś wcześniej napisał - autor ma niezwykle irytujące poczucie humoru. Nie doczytałam do końca. Po za tym jak można jechać w dwuletnią wyprawę rowerową i nie nauczyć się choćby zmieniać dętki.

Zdecydowanie najsłabsza część trylogii. Połowa książki jest przegadana, nic się nie dzieje, wieczne kłótnie i rozterki miłosne doprowadzały mnie do szału. Nie doczytałam nawet do końca.

Zdecydowanie najsłabsza część trylogii. Połowa książki jest przegadana, nic się nie dzieje, wieczne kłótnie i rozterki miłosne doprowadzały mnie do szału. Nie doczytałam nawet do końca.

Po moich ostatnich rozczarowaniach nareszcie świetna książka! Pierwsza część to zaledwie wstęp do całej historii. Zapowiada się naprawdę znakomita seria, byle tylko następne tomy były równie dobre.
Czyta się nieźle od pierwszej strony ale im dalej tym lepiej, ostatni rozdział po prostu rozłożył mnie na łopatki i skończyłam z otwartą "paszczą" przed napisem "koniec tomu pierwszego". Jak tak można! Mam nadzieję, że Kossakowska nie każe długo czekać na dalszy ciąg.

Po moich ostatnich rozczarowaniach nareszcie świetna książka! Pierwsza część to zaledwie wstęp do całej historii. Zapowiada się naprawdę znakomita seria, byle tylko następne tomy były równie dobre.
Czyta się nieźle od pierwszej strony ale im dalej tym lepiej, ostatni rozdział po prostu rozłożył mnie na łopatki i skończyłam z otwartą "paszczą" przed napisem "koniec tomu...

Najsłabsza książka z cyklu.
Pierwsze opowiadanie jest kiepskie, napisane chyba tylko po to aby zwiększyć objętość książki.
Natomiast druga historia zapowiadała się całkiem nieźle. Pomimo tego, że przez większą część opowiadania akcja toczyła się dość wolno, to wciągnęła mnie. Niestety gdy sprawa zaczęła się wyjaśniać było coraz gorzej. Zakończenie mocno mnie rozczarowało, nie było w nim nic nowego ani zaskakującego. A scena gdy Mordimer poznał Bliźniaków jest dość naciągana.

Najsłabsza książka z cyklu.
Pierwsze opowiadanie jest kiepskie, napisane chyba tylko po to aby zwiększyć objętość książki.
Natomiast druga historia zapowiadała się całkiem nieźle. Pomimo tego, że przez większą część opowiadania akcja toczyła się dość wolno, to wciągnęła mnie. Niestety gdy sprawa zaczęła się wyjaśniać było coraz gorzej. Zakończenie mocno mnie rozczarowało,...

Niestety jest to jedna ze słabszych książek z serii o Świecie Dysku. Brakowało mi typowego dla Pratchetta poczucia humoru i dosadnych stwierdzeń wyśmiewającyh niektóre zachowania ludzi. Jakoś dowcip już nie ten.
Zdarzały się sceny trochę nudne i niepotrzebne.

Niestety jest to jedna ze słabszych książek z serii o Świecie Dysku. Brakowało mi typowego dla Pratchetta poczucia humoru i dosadnych stwierdzeń wyśmiewającyh niektóre zachowania ludzi. Jakoś dowcip już nie ten.
Zdarzały się sceny trochę nudne i niepotrzebne.

Moja ocena tyczy się części książki poświęconej Róży, która jest jeszcze lepsza niż w pierwszym tomie. Świetne opisy ówczesnych realiów i wciągająca opowieść o losach silnej kobiety malarki.
Natomiast historia z 2011 roku to jakaś żenada. Mam wrażenie jakby książka została napisana przez dwie różne osoby. W pierwszym tomie opowieść o Ninie była nudnawa i słabo napisana ze sztucznymi dialogami ale w tej części to już jakieś tanie romansidło pod koniec pomieszane z bardzo słabą powieścią sensacyjną (?), po prostu żałosne. Chwilami miałam ochotę opuszczać te rozdziały. Bohaterka zachowuje się co najmniej dziwnie, jakby nie była wykształconą kobietą po 30. tylko głupią nastolatką.
Po przeczytaniu "Cukierni..." i "Podróży..." wiem jedno: na pewno nigdy nie sięgnę po żadną książkę tej autorki, której akcja będzie się toczyć tylko współcześnie.

Moja ocena tyczy się części książki poświęconej Róży, która jest jeszcze lepsza niż w pierwszym tomie. Świetne opisy ówczesnych realiów i wciągająca opowieść o losach silnej kobiety malarki.
Natomiast historia z 2011 roku to jakaś żenada. Mam wrażenie jakby książka została napisana przez dwie różne osoby. W pierwszym tomie opowieść o Ninie była nudnawa i słabo napisana ze...

W porównaniu do "Cukierni pod Amorem" pierwszy tom "Podróży do miasta świateł" wypada trochę słabiej. Trochę za dużo jak dla mnie opisu dzieciństwa Róży, późniejszy okres jej życia jest o wiele ciekawszy.
XIX - wieczna część książki jest dużo lepiej napisana, tak jakby autorka nie umiała pisać "współcześnie". Niektóre dialogi z 2011 roku wydawały się strasznie sztuczne a sama historia jak na razie średnio ciekawa.
Jednak drugi tom zapowiada się lepiej.

W porównaniu do "Cukierni pod Amorem" pierwszy tom "Podróży do miasta świateł" wypada trochę słabiej. Trochę za dużo jak dla mnie opisu dzieciństwa Róży, późniejszy okres jej życia jest o wiele ciekawszy.
XIX - wieczna część książki jest dużo lepiej napisana, tak jakby autorka nie umiała pisać "współcześnie". Niektóre dialogi z 2011 roku wydawały się strasznie sztuczne a...

Zanim zaczęłam czytać nastawiłam się, że kolejna książka Dana Browna będzie oparta na dokładnie tym samym schemacie co poprzednie. Nie pomyliłam się. Przeczytałam wcześniej 3-4 jego powieści i może nie były to wybitne dzieła ale były lekkie i wciągające.
Ta, pomimo starań nie wciągnęła mnie wcale, cała historia jest mocno naciągana i przewidywalna. Jeszcze dodatkowo strasznie irytowała mnie postać Sienny.
Długo męczyłam tę książkę aż w końcu poddałam się niecałe 200 stron przed końcem stwierdzając, że po prostu szkoda czasu.

Zanim zaczęłam czytać nastawiłam się, że kolejna książka Dana Browna będzie oparta na dokładnie tym samym schemacie co poprzednie. Nie pomyliłam się. Przeczytałam wcześniej 3-4 jego powieści i może nie były to wybitne dzieła ale były lekkie i wciągające.
Ta, pomimo starań nie wciągnęła mnie wcale, cała historia jest mocno naciągana i przewidywalna. Jeszcze dodatkowo...

Jeden z lepszych kryminałów jakie czytałam. Do tego świetnie napisany a to w tego typu książkach zdarza się ostatnio niestety rzadko.
Bardzo polecam!

Jeden z lepszych kryminałów jakie czytałam. Do tego świetnie napisany a to w tego typu książkach zdarza się ostatnio niestety rzadko.
Bardzo polecam!

Ciężko mi było ocenić tę książkę.
Największym plusem powieści jest sam pomysł na świat opętany przez demony, które pojawiają się tylko w nocy.
Podobała mi się część o Arlenie, zaciekawiło mnie też te kilka stron poświęconych Rojerowi.
Natomiast Zakątek Drwali, w którym wychowała się Leesha to jakaś masakra. Odniosłam wrażenie jakby wszystkie wydarzenia kręciły się tylko wokół zdrad, gwałtów, schadzek w lesie, nieślubnych dzieci. I oczywiście kobieta nie może zostać sam na sam z mężczyzną bo na pewno zostanie zgwałcona. Przegięciem była historia z Marickiem, który przez cały czas był opisywany jako miły, zakochany, młody Posłaniec po paru rozdziałach okazuje się (oczywiście!) gwałcicielem, bo przecież facet o niczym innym nie myśli.

Ciężko mi było ocenić tę książkę.
Największym plusem powieści jest sam pomysł na świat opętany przez demony, które pojawiają się tylko w nocy.
Podobała mi się część o Arlenie, zaciekawiło mnie też te kilka stron poświęconych Rojerowi.
Natomiast Zakątek Drwali, w którym wychowała się Leesha to jakaś masakra. Odniosłam wrażenie jakby wszystkie wydarzenia kręciły się tylko...

Na początku zapowiadało się świetnie. Mniej więcej do połowy książka mnie nawet wciągnęła pomimo paru mocno naciąganych momentów, niestety później był coraz nudniej, pod koniec już marzyłam o tym żeby skończyć czytać.
Nie wiem po co Wallander został wezwany do Rygi, skoro właściwie nie brał udziału w śledztwie. A już w ogóle nie rozumiem czemu ruch oporu się tak nim zainteresował i dlaczego wg nich tylko on mógł rozwiązać zagadkę majora. Przez większość książki nie dowiadujemy się niczego nowego, a samo zakończenie też jest mało zaskakujące.
I jeszcze jedna z rzeczy, która mnie strasznie irytowała to wielka miłość, od pierwszego wejrzenia, Wallandera do Baiby, żenada.

Na początku zapowiadało się świetnie. Mniej więcej do połowy książka mnie nawet wciągnęła pomimo paru mocno naciąganych momentów, niestety później był coraz nudniej, pod koniec już marzyłam o tym żeby skończyć czytać.
Nie wiem po co Wallander został wezwany do Rygi, skoro właściwie nie brał udziału w śledztwie. A już w ogóle nie rozumiem czemu ruch oporu się tak nim...

Na tylnej okładce ksążki widnieje cytat: "Jesteś pod wrażeniem Igrzysk śmierci? Oto następna trylogia, na punkcie której totalnie zwariujesz. Delirium to niepokojący thriller, który sprawi, że błyskawicznie sięgniesz po kolejny tom."
Nie byłam pod wrażeniem "Igrzysk śmierci" może dlatego też nie zwariowałam na punkcie "Derilium". Zdecydowanie nie jest to też thriller. Nie jestem też pewna czy sięgnę po kolejne tomy.
Historia przedstawiona w książce jest dosyć banalna, kolejna typowa antyutopia, temat też nie do końca oryginalny bo przywodzi na myśl film "Equilibrium" gdzie ludzie byli zmuszani do przyjmowania leku eliminującego zdolność odczuwania.
Akcja toczy się bardzo wolno, po przeczytaniu stwierdzam, że właściwie przez ponad 350 stron niewiele się dzieje.
Jedynym plusem były dla mnie niektóre przemyślenia o miłości i wolności. Generalnie nie rozumiem zachwytu nad książką.

Na tylnej okładce ksążki widnieje cytat: "Jesteś pod wrażeniem Igrzysk śmierci? Oto następna trylogia, na punkcie której totalnie zwariujesz. Delirium to niepokojący thriller, który sprawi, że błyskawicznie sięgniesz po kolejny tom."
Nie byłam pod wrażeniem "Igrzysk śmierci" może dlatego też nie zwariowałam na punkcie "Derilium". Zdecydowanie nie jest to też thriller. Nie...

Zdecydowanie najsłabsza powieść Yrsy, przeczytałam chyba wszystkie jej wcześniejsze książki i ta mnie bardzo rozczarowała.
Na początku zapowiadało się genialnie. Nawet miejscami naprawdę można się było przestraszyć. Ale mniej więcej od połowy historie zaczęły mnie nużyć. Zakończenie też jakieś takie jakby wymyślone na siłę.

Zdecydowanie najsłabsza powieść Yrsy, przeczytałam chyba wszystkie jej wcześniejsze książki i ta mnie bardzo rozczarowała.
Na początku zapowiadało się genialnie. Nawet miejscami naprawdę można się było przestraszyć. Ale mniej więcej od połowy historie zaczęły mnie nużyć. Zakończenie też jakieś takie jakby wymyślone na siłę.

Druga część trylogii lepsza od pierwszej.
Dużo bardziej rozbudowana akcja, ciekawie rozwinięty wątek Warnera.
Po przeczytaniu pierwszego tomu było mi obojętne czy uda mi się zdobyć drugi tom, teraz chętnie się dowiem co zdarzy się dalej.

Druga część trylogii lepsza od pierwszej.
Dużo bardziej rozbudowana akcja, ciekawie rozwinięty wątek Warnera.
Po przeczytaniu pierwszego tomu było mi obojętne czy uda mi się zdobyć drugi tom, teraz chętnie się dowiem co zdarzy się dalej.