Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Tylko 6/10. Nie wiem czy inne pozycje Mieczysława Gorzki są lepsze, są bardziej realne, czy ma on po prostu taki styl...
Z przymrużeniem oka można tą książkę przeczytać, ale jeżeli mamy traktować to na poważnie to niestety, ale w moim odczuciu się nie da.
Nie powiem czyta się dobrze, ale z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej mnie śmieszyła (mimo dość makabrycznych opisów zbrodni) - ta niezniszczalność komisarza, mnogość wątków, i sporo nielogiczności. Być może inne cykle są lepsze, ten taki ogólnie mocno średni.

Tylko 6/10. Nie wiem czy inne pozycje Mieczysława Gorzki są lepsze, są bardziej realne, czy ma on po prostu taki styl...
Z przymrużeniem oka można tą książkę przeczytać, ale jeżeli mamy traktować to na poważnie to niestety, ale w moim odczuciu się nie da.
Nie powiem czyta się dobrze, ale z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej mnie śmieszyła (mimo dość makabrycznych...

Pana Witka osobiście bardzo lubię, ale nie dziwi mnie że wielu ludzi go nie trawi, ze względu na jego bezkompromisowe i mające formę pouczania, wypowiedzi.
"Smak wojny" jest bardzo dobrą książką, soczyście napisaną, ze świetnym mrocznym głównym bohaterem. Siłą książki są właśnie postaci, Witek, Kemal, Vesna, Mucha i inni.
Barwni, odważni, prowadzący niebezpieczny tryb życia. I Bałkany, które są świetnie opisane, ten smak toczącej się tam wojny czujemy na każdej stronie.
Minusy - jak dla mnie za mało akcji, momentami nic się nie działo, za dużo wierszy, które nic nie wnosiły.

Pana Witka osobiście bardzo lubię, ale nie dziwi mnie że wielu ludzi go nie trawi, ze względu na jego bezkompromisowe i mające formę pouczania, wypowiedzi.
"Smak wojny" jest bardzo dobrą książką, soczyście napisaną, ze świetnym mrocznym głównym bohaterem. Siłą książki są właśnie postaci, Witek, Kemal, Vesna, Mucha i inni.
Barwni, odważni, prowadzący niebezpieczny tryb...

Pierwszy tom był świetny, taki naturalny i prawdziwy. Kurczę, ten drugi tom to już zabawa Pana Mirosława w nieprawdopodobne historie rodem z Bonda.
Sama historia ciekawa, ale przerysowana i pełna niedorzeczności. Zakrzewski niezniszczalny;) Na plus trzeba zapisać że książka jest dobrze napisana, szybko się ją czyta.

Pierwszy tom był świetny, taki naturalny i prawdziwy. Kurczę, ten drugi tom to już zabawa Pana Mirosława w nieprawdopodobne historie rodem z Bonda.
Sama historia ciekawa, ale przerysowana i pełna niedorzeczności. Zakrzewski niezniszczalny;) Na plus trzeba zapisać że książka jest dobrze napisana, szybko się ją czyta.

Pierwszy raz spotykam się z twórczością Mieczysława Gorzki i jestem miło zaskoczony.
Przejrzysta akcja, logicznie poprowadzony wątek, sporo krwawych scen.
Oczywiście do maksymalnej oceny trochę brakuje - nie jestem przekonany do głównego bohatera, jakoś mocno pobieżnie opisany jest jego charakter. Mało w tym jakiegoś mroku, czegoś znacznie bardziej skomplikowanego.
Zabieram się za kolejny tom.

Pierwszy raz spotykam się z twórczością Mieczysława Gorzki i jestem miło zaskoczony.
Przejrzysta akcja, logicznie poprowadzony wątek, sporo krwawych scen.
Oczywiście do maksymalnej oceny trochę brakuje - nie jestem przekonany do głównego bohatera, jakoś mocno pobieżnie opisany jest jego charakter. Mało w tym jakiegoś mroku, czegoś znacznie bardziej...

Świetna. Po prostu świetna. Oczywiście trzeba polubić ten świat Wikingów, pełen brutalnych walk, rozlewu krwi, bo inaczej może nas trochę odrzucać i się nie podobać. Natomiast jak już się w ten świat wejdzie to ciężko wyjść. Jestem zauroczony. 10tkę zostawię na kolejne tomy.

Świetna. Po prostu świetna. Oczywiście trzeba polubić ten świat Wikingów, pełen brutalnych walk, rozlewu krwi, bo inaczej może nas trochę odrzucać i się nie podobać. Natomiast jak już się w ten świat wejdzie to ciężko wyjść. Jestem zauroczony. 10tkę zostawię na kolejne tomy.

Pierwszy tom był bardzo dobry, ale jednak był takim wprowadzeniem w świat bitew, walk, intryg, był raczej skupiony na przedstawieniu postaci, opisie poszczególnych krain Anglii.
Drugi natomiast z pełną mocą pokazuje walkę rożnych religii, różnych sposobów zwalczania nieprzyjaciela, różnorodność charakterów ludzkich.
Do tego wszystkiego dokłada się bardzo lekkie i przyjazne pióra autora, naprawdę dobrze się czyta.

Pierwszy tom był bardzo dobry, ale jednak był takim wprowadzeniem w świat bitew, walk, intryg, był raczej skupiony na przedstawieniu postaci, opisie poszczególnych krain Anglii.
Drugi natomiast z pełną mocą pokazuje walkę rożnych religii, różnych sposobów zwalczania nieprzyjaciela, różnorodność charakterów ludzkich.
Do tego wszystkiego dokłada się bardzo lekkie i przyjazne...

Historią Wikingów i ich najazdami na ziemie angielskie w początkach naszych wieków zainteresowałem się na poważnie po serialu - "Wikingowie", w którym intrygująca jest szczególnie postać Ragnara Lothbrooka. Później był kolejny serial - "Ostatnie królestwo"
Na tej fali przyszedł czas na książki Cornwella i jego Wojny Wikingów.
I już jestem po pierwszym tomie, który znakomicie obrazuje ówczesne nastroje, klimat i chęć władania jak największymi terenami, do tego świetnie opisane sceny walk i bitew i mamy wciągającą lekturę.

Historią Wikingów i ich najazdami na ziemie angielskie w początkach naszych wieków zainteresowałem się na poważnie po serialu - "Wikingowie", w którym intrygująca jest szczególnie postać Ragnara Lothbrooka. Później był kolejny serial - "Ostatnie królestwo"
Na tej fali przyszedł czas na książki Cornwella i jego Wojny Wikingów.
I już jestem po pierwszym tomie, który...

Przypadkiem wpadł mi w ręce ten komiks i porwał mnie swoim absurdalnym światem, humorem, przedziwnymi postaciami, ktoś pisał że to wbrew pozorom inteligentny i mądry komiks - zgadzam się w pełni.

Przypadkiem wpadł mi w ręce ten komiks i porwał mnie swoim absurdalnym światem, humorem, przedziwnymi postaciami, ktoś pisał że to wbrew pozorom inteligentny i mądry komiks - zgadzam się w pełni.

Bez wątpienia książka bardzo dobra, ciekawa, pełna gwary poznańskiej, i zasługuje na 7/10. Czytelnicy pewnie zapytają - skoro taka bardzo dobra to czemu nie wyższa ocena?;)
Do ideału jej niestety brakuje, największa wada to chaos, to już kolejna książka Cwirleja, gdzie przeskakuje z akcji na akcję, wprowadza nielogiczność, "szarpie" fabułą. I dlatego tylko albo aż 7/10.

Bez wątpienia książka bardzo dobra, ciekawa, pełna gwary poznańskiej, i zasługuje na 7/10. Czytelnicy pewnie zapytają - skoro taka bardzo dobra to czemu nie wyższa ocena?;)
Do ideału jej niestety brakuje, największa wada to chaos, to już kolejna książka Cwirleja, gdzie przeskakuje z akcji na akcję, wprowadza nielogiczność, "szarpie" fabułą. I dlatego tylko albo aż...

Warto, warto i jeszcze raz warto zapoznać się z tą pozycją, szczególnie powinni przeczytać ją ludzie młodzi, żeby sobie uświadomić że dzisiejsze niedogodności życiowe to absolutne nic, z tym co spotykało AK-owców, młodych studentów, ludzi bardzo często niewinnych w "słynnym" więzieniu na Rakowieckiej.

Warto, warto i jeszcze raz warto zapoznać się z tą pozycją, szczególnie powinni przeczytać ją ludzie młodzi, żeby sobie uświadomić że dzisiejsze niedogodności życiowe to absolutne nic, z tym co spotykało AK-owców, młodych studentów, ludzi bardzo często niewinnych w "słynnym" więzieniu na Rakowieckiej.

Atmosfera PRL jest świetnie ukazana, wszystko opisane barwnym, żywym językiem, są to w dodatku klimaty bardzo mi bliskie, bo to Poznań, w dodatku lata 80-te i za to wszystko ogromny plus.
Tym razem w przeciwieństwie do pierwszych 2 tomów zagadka kryminalna średniego lotu, jakoś wydaje się mało poważna, taka trochę groteskowa.
Autor "popłynął" jak dla mnie zbyt przejaskrawiając temat handlu przemycanymi odtwarzaczami video, z gęsto ścielonymi trupami.

Atmosfera PRL jest świetnie ukazana, wszystko opisane barwnym, żywym językiem, są to w dodatku klimaty bardzo mi bliskie, bo to Poznań, w dodatku lata 80-te i za to wszystko ogromny plus.
Tym razem w przeciwieństwie do pierwszych 2 tomów zagadka kryminalna średniego lotu, jakoś wydaje się mało poważna, taka trochę groteskowa.
Autor "popłynął" jak dla mnie zbyt...

He, he.. Niezły jest ten Mróz, już się wydaje, że niczym nie zaskoczy, a tutaj bach! i ponownie świetna pozycja, być może nawet i najlepsza z całej serii.
Tradycyjnie też Mróz w kilku momentach przesadza i akcja staje się z lekka niewiarygodna , ale zawsze szybko i zgrabnie przeskakuje z powrotem do realnych spraw. Ogólnie jednak jest dobrze.

He, he.. Niezły jest ten Mróz, już się wydaje, że niczym nie zaskoczy, a tutaj bach! i ponownie świetna pozycja, być może nawet i najlepsza z całej serii.
Tradycyjnie też Mróz w kilku momentach przesadza i akcja staje się z lekka niewiarygodna , ale zawsze szybko i zgrabnie przeskakuje z powrotem do realnych spraw. Ogólnie jednak jest dobrze.

Napiszę krótko - jeśli ktoś czytał poprzednie 3 części to i 4 też musi przeczytać, bo choć może i odrobinę słabsza, może i trochę przekombinowana, ale mimo wszystko cały czas dobrze i szybko się czyta.

Napiszę krótko - jeśli ktoś czytał poprzednie 3 części to i 4 też musi przeczytać, bo choć może i odrobinę słabsza, może i trochę przekombinowana, ale mimo wszystko cały czas dobrze i szybko się czyta.

Zakończenie trylogii tylko potwierdza fakt, iż z każdym tomem otrzymujemy lepszą, ciekawszą książkę. Co prawda nie bardzo wiem o czym będą kolejne pozycje z tej serii bo pewna forma się z pewnością wyczerpała i nie mam pojęcia w jakim kierunku uderzy Mróz.
Z minusów uderza nadludzkie zdrowie Forsta, absolutny cyborg.

Zakończenie trylogii tylko potwierdza fakt, iż z każdym tomem otrzymujemy lepszą, ciekawszą książkę. Co prawda nie bardzo wiem o czym będą kolejne pozycje z tej serii bo pewna forma się z pewnością wyczerpała i nie mam pojęcia w jakim kierunku uderzy Mróz.
Z minusów uderza nadludzkie zdrowie Forsta, absolutny cyborg.

Zgadzam się z tymi, którzy uważają że to znacznie lepsza książka niż część 1, zdecydowanie więcej realizmu, Forst zaczyna przypominać wreszcie prawdziwego człowieka ze słabościami, wątpliwościami.
Jest też więcej logiki. I ponownie zakończenie rozbudza wyobraźnię, a o to chodzi w książkach;)

Zgadzam się z tymi, którzy uważają że to znacznie lepsza książka niż część 1, zdecydowanie więcej realizmu, Forst zaczyna przypominać wreszcie prawdziwego człowieka ze słabościami, wątpliwościami.
Jest też więcej logiki. I ponownie zakończenie rozbudza wyobraźnię, a o to chodzi w książkach;)