Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Każda książka jest inna – a przynajmniej każda powinna taka być. Niektóre z nich poruszają coś w nas, zaś inne przechodzą bez echa. Podobnie każdy czytelnik jest inny i czego innego oczekuje od literatury – każdy też inaczej odbiera daną pozycję. Dla mnie recenzowana książka jest fenomenalna – jaka będzie dla innych – nie mnie oceniać.
Między otchłanią, a morzem to zbiór opowiadań rozgrywających się w wyimaginowanym świecie nad Zatoką Snów, w świecie, w którym magia pochodzi od Zmroczy. Sama konstrukcja świata jest prosta – wręcz szablonowa. Zmrocza obdarza swoją mocą dobrych (srebrnych) magów oraz tych złych (czarnych) zwanych żmijami. Jedyną nowością jest tu zastąpienie magii białej srebrna magią (i nie jest to specjalnie odkrywcze). Tak się jednak składa, że kunszt autorki pozwala się nam tym prostym światem rozkoszować, a także w niego zagłębić. Główny bohater tego zbioru opowiadań jest postacią fenomenalną – Krzyczący w Ciemności balansuje na granicy dobra i zła. Ma on swój system moralny, ale skażony jest czarna stroną Zmroczy – nie może być dobry, ale jednak chce, lecz czy do końca? Z każdym kolejnym opowiadaniem dowiadujemy się o nim kolejnych rzeczy i z każdym kolejnym nasz apetyt rośnie. Autorka z pewnością nie przedstawiła w tym zbiorku wszystkich jego przygód i wielce żałuję, że szansa na kolejny zbiór jest raczej nikła.
Ktoś może zapytać – co ta książka wnosi do mojego życia? Czy warto ją przeczytać? Jakie uniwersalne prawdy przekazuje? Mógłbym odpowiedzieć, że to opowieść o walce z własnymi wadami, ograniczeniami, że poruszony jest problem wierności i przyjaźni, że odkryć można jak korumpująca jest władza etc. Rzecz w tym, że w mojej opinii interpretacja zawsze powinna być dokonywana przez czytelnika. Jeśli ktoś lubi się doszukiwać Wielkich Prawd niech ich szuka, ale niech robi to na własna rękę. Ja wolę książki odbierać całym sobą nie formując przemyśleń w słowa. Ten krótki zbiorek zaś pozwala mi mieć świadomość, ze coś tam jest – może niewiele, ale jednak coś.
Podsumowując – zbiór opowiadań o Krzyczącym w Ciemności nie jest lekturą, która zadowoli najbardziej wymagających – książka ta nie niesie straszliwie głębokiego przesłania (a może się mylę?), ale za to porusza to Coś w czytelniku. Akcja rozgrywająca się na naszych oczach błyskawicznie zanurza nas w wykreowanym Świecie, którego nie chce się opuszczać. Myślę, że warto by każdy miłośnik fantastyki zapoznał się z tymi opowiadaniami – z pewnością pokażą one inne podejście do pewnych spraw.

Każda książka jest inna – a przynajmniej każda powinna taka być. Niektóre z nich poruszają coś w nas, zaś inne przechodzą bez echa. Podobnie każdy czytelnik jest inny i czego innego oczekuje od literatury – każdy też inaczej odbiera daną pozycję. Dla mnie recenzowana książka jest fenomenalna – jaka będzie dla innych – nie mnie oceniać.
Między otchłanią, a morzem to zbiór...