Sam pomysł wyjściowy frapujący i otwierający różne możliwości, wykonanie jednak zawodzi. Zamiar ukazania wizji świata oraz nękających go, powtarzających się regularnie katastrof - tudzież jeszcze bardziej niezwykłych zbawień ludzkości przy pomocy tajemniczych wrót – poprzez pryzmat losów głównej bohaterki, opisywanych od wczesnej młodości do późnej starości, nie za bardzo wypalił. Lidia Sotowa (vel Zarudna) głównie irytuje, Autorzy czynią ją to postacią na miarę greckiej tragedii, to znów sprawia wrażenie zaczerpniętej wprost z kart „harlequina”. W rezultacie pojawiają się liczne dłużyzny, rozmywające tok fabuły. Zakończenie powieści i „wyjaśnienie” głównej tajemnicy (o ile można tu mówić o jakimkolwiek wyjaśnieniu) wypada nijako i nielogicznie, zarówno z realistycznego, jak i eschatologicznego punktu widzenia. Czy w toku setek lat i dziesiątków cyklicznych katastrof nigdy dotąd nie zdarzył się podobny wypadek samopoświęcenia jednostki?
Autorzy dysponują dobrym warsztatem, umiejętnością obrazowania postaci, tworzenia dialogów itp. To ratuje w jakimś stopniu tekst. Pomimo tych zalet, całość czyta się jednak ciężko. Przez większą część powieści brnąłem od strony do strony i to mój główny zarzut pod adresem tego utworu.

Sam pomysł wyjściowy frapujący i otwierający różne możliwości, wykonanie jednak zawodzi. Zamiar ukazania wizji świata oraz nękających go, powtarzających się regularnie katastrof - tudzież jeszcze bardziej niezwykłych zbawień ludzkości przy pomocy tajemniczych wrót – poprzez pryzmat losów głównej bohaterki, opisywanych od wczesnej młodości do późnej starości, nie za bardzo...

Im dalej tym lepiej.

Sama początek mnie zaciekawił. Fajny pomysł na fabułę, tajemniczy i intrygujący. Niestety później i do połowy mniej więcej, książka mnie męczyła. Tzn. czytało się dobrze, ale i główna bohaterka i ogólny klimat mnie denerwowały.

Bohaterka taka niezrozumiała, działająca w dziwny sposób. Świat niestety mocno przesiąknięty komuną i takim bieda spojrzeniem. Rozumiem, że książka powstała na Ukrainie w 1999 roku, więc w sumie można było tego oczekiwać. Ale przeszkadzało mi to. Także dużo jakichś klisz, schematów w postępowaniu poszczególnych postaci. No i drażniące (przynajmniej dla mnie) sformułowania typu "w innym kraju". Autorzy nie chcieli pokazywać konkretnego miejsca, w którym toczy się akcja, i w związku z tym nie chcieli odwoływać się też do innych lokalizacji, ale wypadło to sztucznie. Już lepiej wymyślić jakieś fikcyjne nazwy.

Po połowie książka się jednak rozwinęła. Także wcześniejsze momenty nabrały większego sensu. Okazuje się, że ta denerwująca główna bohaterka to ciekawie napisana, skomplikowana postać. Trochę płynąca z falą, trochę pod prąd, mająca jakieś ideały i oczekiwania, ale też upadająca pod wpływem ciężkiej rzeczywistości. Sam świat też się zmienia - historia znacznie poszerza swój zakres - wpada trochę w antytotalitaryzm, trochę w epopeję ;-). Pozostaje w tym cały czas tajemnica. Trochę mistyczna, trochę naukowa.

Reasumując, nie jest to idealna książka. Ma sporo słabości. Ale jest warta poznania, bo jest postawiony oryginalny problem, są w sumie ciekawe postaci, także ta perspektywa post ZSRR-owa, mimo, że denerwująca pozwala lepiej zrozumieć naszych sąsiadów.

Im dalej tym lepiej.

Sama początek mnie zaciekawił. Fajny pomysł na fabułę, tajemniczy i intrygujący. Niestety później i do połowy mniej więcej, książka mnie męczyła. Tzn. czytało się dobrze, ale i główna bohaterka i ogólny klimat mnie denerwowały.

Bohaterka taka niezrozumiała, działająca w dziwny sposób. Świat niestety mocno przesiąknięty komuną i takim bieda...

Diaczenko mają zdecydowanie lepsze pozycje od tej książki. Sam początek super, później jakoś już mi się znudziła ta opowieść na tyle, że gdzieś pod koniec już sobie odpuściłem i wziąłem się za inną książkę.

Diaczenko mają zdecydowanie lepsze pozycje od tej książki. Sam początek super, później jakoś już mi się znudziła ta opowieść na tyle, że gdzieś pod koniec już sobie odpuściłem i wziąłem się za inną książkę.

Dobra, wartościowa książka.

Niestety polskie wydanie bardzo niechlujne, razi ilość literówek i błędów w druku

Dobra, wartościowa książka.

Niestety polskie wydanie bardzo niechlujne, razi ilość literówek i błędów w druku

Niepokojąca i intrygująca, a jednocześnie nie dająca żadnych odpowiedzi na postawione pytania. Świetne zakończenie, które nie burzy konwencji powieści, książka niezbyt duża objętościowo lecz pozostawia wrażenie niesłychanie długiej podróży, nie da się przestać czytać i nie da się przejść nad treścią do porządku dziennego.

Niepokojąca i intrygująca, a jednocześnie nie dająca żadnych odpowiedzi na postawione pytania. Świetne zakończenie, które nie burzy konwencji powieści, książka niezbyt duża objętościowo lecz pozostawia wrażenie niesłychanie długiej podróży, nie da się przestać czytać i nie da się przejść nad treścią do porządku dziennego.

wspaniała dystopia. momentami aż bolesna

wspaniała dystopia. momentami aż bolesna

Fenomenalna powieść o zwykłych ludziach w niezwykłej sytuacji. Brawo za zakończenie.

Fenomenalna powieść o zwykłych ludziach w niezwykłej sytuacji. Brawo za zakończenie.

Dzięki fantastyce można wielokroć metaforycznie pokazać to, czego nie da się za pomocą innych gatunków. Przegląd systemów społecznych i zachowań ludzi w stanach zagrożenia.

Dzięki fantastyce można wielokroć metaforycznie pokazać to, czego nie da się za pomocą innych gatunków. Przegląd systemów społecznych i zachowań ludzi w stanach zagrożenia.

Ledwie czterysta kilka stron, a wydaje mi się, jakbym spędziła z Lidią wiele lat. Wciągająca, głęboka książka. Pytania o człowieczeństwo, na które każdy może odpowiedzieć według swego sumienia. Dla mnie pierwsze spotkanie z państwem Diaczenko, po którym czuję się wielce ukontentowana; i zapewne nie jedyne!

Ledwie czterysta kilka stron, a wydaje mi się, jakbym spędziła z Lidią wiele lat. Wciągająca, głęboka książka. Pytania o człowieczeństwo, na które każdy może odpowiedzieć według swego sumienia. Dla mnie pierwsze spotkanie z państwem Diaczenko, po którym czuję się wielce ukontentowana; i zapewne nie jedyne!

Książkę zdecydowanie warto przeczytać. Temat Armagedonu, końca świata był poruszany w olbrzymiej ilości dzieł, zarówno literackich, jak i filmowych, jednak małżeństwu Diaczenko udało się stworzyć coś nowego, świeżego. Całość czyta się świetnie, szybko. A jeśli ktoś lubi ogólnie literaturę rosyjską - zdecydowanie się nie zawiedzie.

Książkę zdecydowanie warto przeczytać. Temat Armagedonu, końca świata był poruszany w olbrzymiej ilości dzieł, zarówno literackich, jak i filmowych, jednak małżeństwu Diaczenko udało się stworzyć coś nowego, świeżego. Całość czyta się świetnie, szybko. A jeśli ktoś lubi ogólnie literaturę rosyjską - zdecydowanie się nie zawiedzie.