"Drżenie" to historia zakazanej, pełnej smutku i bólu miłości, której koniec był nieunikniony.

On - wilkołak,
Ona - zwykła dziewczyna (choć może nie do końca taka zwykła...).

Przed laty zrządzenie losu sprawiło, że spotkali się w dziwnych okolicznościach. Ona zagryzana na śmierć, w stoickim spokoju przyglądająca się jemu, on stojący nad nią i czujący coś czego wtedy nie potrafił pojąć.

"Czułem się rozdarty, wewnętrznie i zewnętrznie.
Jej życie.
Moje życie.[...]
Ujrzałem to. Ujrzałem ją w sposób, w jaki nie widziałem niczego wcześniej.
I powstrzymałem ich."*

Życie obojga, Sam'a i Grace biegło swym torem, według brutalnych zasad jakie narzucił im los. Ona każdej zimy spoglądała w las, by tylko móc zobaczyć swego złotożółtego wilka, którego obserwowała już od sześciu lat. Zawsze pojawiał się tam, na skraju lasu, jednak nigdy nie podchodził bliżej. To były ich spotkania, potajemne, pełne ciekawości i dziwnych uczuć. On próbujący się przełamać i pragnący podejść bliżej, nie mógł się zdobyć na odwagę, nawet wtedy, gdy będąc sobą przypadkowo ją spotkał.

"Poczułem ból w piersi, moje ciało przemawiało językiem, którego mózg nie do końca rozumiał. Czekałem. [...] Nawet nie zdawała sobie sprawy z tego, że tam byłem - w zasięgu jej ręki."**

Dwie fascynujące postacie, pełne wzajemnej miłości. Kolejny przypadek sprawił, że mogli się połączyć, stać blisko siebie, obejmować się, upajać się chwilą bliskości. Były to dla nich najszczęśliwsze chwile, krótkie, ale najlepsze. Zdawali sobie sprawę, że pozostało niewiele czasu. Z każdym dniem, każdą sekundą tracili cenny czas. Zbyt późno dane im było się sobą nacieszyć. Mieli zbyt mało wspólnie spędzonych chwil, zbyt mało tego czego pragnęli. Starali się stawić temu czoła, szukali sposobów, by zatrzymać, zakończyć to co miało wkrótce nastąpić. Jednak zimno robiło swoje, stawało się bezlitosne w stosunku do nich.
Walczyli o siebie do samego końca.

Sam, przypadł mi do gustu od początku. Jest inteligenty, spokojny, pełen życia, zaczytany, czuły i przede wszystkim stara się, by Grace była szczęśliwa. Robi dla niej wszystko, wie, że zostało mu mało czasu, a mimo to kocha ją całym sercem i pragnie, by zapamiętała go w każdym calu, by nigdy o nim nie zapomniała.
Urzekła mnie jego osobowość, to jaki był troskliwy, wręcz fascynujący. Tak, fascynujący, gdyż od początku zdobył me serce, od początku wiedziałam, że jest wyjątkowy, wspaniały. Nie dało się go nie lubić. Miał to "coś".
Grace. Bogu dzięki, iż nie okazała się jakąś naburmuszoną dziewczyną, uważającą się za ósmy cud świata. Nie miałam co do niej żadnych zastrzeżeń. Miła, dobra, kochająca, robiąca wszystko co w jej mocy, by tyko jak najdłużej Sam mógł przy niej pozostać. Walczyła o jego człowieczeństwo, tak bardzo jak on sam. Nie miała w sobie nic, co by mnie drażniło, czy też denerwowało. Gdybym ją spotkała, na pewno bym ją polubiła tak samo jak polubiłam ją czytając tą książkę.

Wielka jest ich miłość.
Ogromne jest ich poświęcenie i nadzwyczajna chęć bycia ze sobą.

Koniec całkowicie mnie zaskoczył, nie spodziewałam się tego co miało nastąpić, chociaż powinnam była to przewidzieć.

"A ja byłem tutaj, niemal w zasięgu ręki, ale wciąż oddalony o tysiąc kilometrów." ***

Cała książka była jak najbardziej realistyczna pod względem zachowań, uczuć, emocji i życia. Elementy fantastyczne, wręcz nie były fantastyczne, dodawały książce jeszcze większego realizmu.

Cieszę się niezmiernie, że sięgnęłam po tą książkę. Naprawdę ją polecam, jest wyjątkowa, taka prawdziwa... Ma to "coś".
:)

"Obserwowałem ją. Jeszcze mnie nie zauważyła. [...] Obserwowałem ją. Czekałem, aż się odwróci i zauważy moją ciemną postać w lesie." ****

---------------------------------------
Cytaty z książki:

* str. 11
** str. 18
*** str. 452
**** str. 454

---------------------------------------
http://blaszanyzegarek.blogspot.com/

"Drżenie" to historia zakazanej, pełnej smutku i bólu miłości, której koniec był nieunikniony.

On - wilkołak,
Ona - zwykła dziewczyna (choć może nie do końca taka zwykła...).

Przed laty zrządzenie losu sprawiło, że spotkali się w dziwnych okolicznościach. Ona zagryzana na śmierć, w stoickim spokoju przyglądająca się jemu, on stojący nad nią i czujący coś czego wtedy nie...