Czytane lata temu...

Czytane lata temu...

ulubiona lektura

ulubiona lektura

Bardzo przyjemna powieść Kraszewskiego, wciągająca fabuła podsycała ciekawość oraz chęć obracania kolejnych kartek książki. Bogate opisy z całą gama obyczajów dworskich, żakowskich, społeczno-kulturowych itp. pozwoliły wczuć się w barwną epokę XVI wiecznej Rzeczypospolitej. Kraszewski jednak nie zapomniał także o bolączkach tamtego okresu, z czego podkreślił szczególnie zagrożenie ze strony Tatarów - niewola (co bardzo obrazowo i wzruszająco opisał) oraz takie zdarzenia jak głód i mór czego przykładem w powieści były wydarzenia w Wilnie. Mi osobiście najbardziej podobał się fragment dotyczący otrzęsin kandydatów na żaków (ech szkoda, że już takich nie ma...)i pewien tekst z tamtego wydarzenia, skierowany do beanów: "Tak jak my was dziś chwilę, tak lata długie potem bezduszny świat szarpać was będzie, naigrywać, bić, przerabiać po swojemu, rogi przywiązywać i rogi obcinać, mydlić i golić. I każą wam pisać bez atramentu i czytać, gdzie nie napisano. A wszystko światu będzie źle, aż puki się nie pokłonicie mu i nie zrzucicie swojej woli, poczciwości swej i dumy! Na progu życia ta maleńka próba, zwiastunka niektórych i cięższych, to jeno nic w miarę togo, co was czeka. Walka z nędzą, walka z nauką, walka z dumą ludzką, z zawiścią człowieczą, z losem, z namiętnościami, walka ze wszystkim, walka wszędzie, walka zawsze! A kto ze wszystkiej walki wyjdzie zwycięzcą, temu wieniec na skronie, łańcuch złoty na szyję i sława, i cześć!" Jak widać słowa cały czas aktualne...

Bardzo przyjemna powieść Kraszewskiego, wciągająca fabuła podsycała ciekawość oraz chęć obracania kolejnych kartek książki. Bogate opisy z całą gama obyczajów dworskich, żakowskich, społeczno-kulturowych itp. pozwoliły wczuć się w barwną epokę XVI wiecznej Rzeczypospolitej. Kraszewski jednak nie zapomniał także o bolączkach tamtego okresu, z czego podkreślił szczególnie...

Zygmuntowskie czasy " przeczytałam z trzech powodów - bo lubię Kraszewskiego i powieści historyczno - przygodowe oraz na fakt ,iż akcja ma miejsce w czasie mojej ulubionej epoki historycznej -gdy panowała dynastia Jagiellonów.


Autor przenosi na do Krakowa , jest rok 1571 .Nastały niespokojne czasy dla Polski - władca bezdzietny ,koniec dynastii rychły ,sprawa unieważnienia małżeństwa z Katarzyną odrzucona ,w kraju szerzy się reformacja .


Głównym bohaterem książki jest niespełna 15-letni kniaź pochodzący z Rusi - Staś Sołomerecki .Małżeństwo jego rodziców było zawarte potajemnie - po śmierci ojca ,wuj chce pozbawić wdowę wszelkiego majątku i uważa ,iż dziecko jest z nieprawego łoża wątpiąc w ojcostwo swego brata. Aby zagrabić majątek chce zgładzić bratanka i tym samym pozbyć się spadkobiercy .Staś zostaje ukryty przez matkę na malutkiej , wiejskiej plebanii ,a po śmierci księdza - opiekuna udaje się do stolicy i wstępuje do gromady żaków pod nazwiskiem Maćka Skowronka . No ale i tu wrogowie go dopadają .Sierota nie ma spokoju , musi uciekać - nie dane mu jest spokojne ,choć skromne życie .W tym czasie jego matka księżna Anna Beata szuka syna ,dąży do uznania go przez ród męża i chce potwierdzenia małżeństwa przez Rzym - jednak ksiądz mający tą misję na celu zaginął gdzieś w podróży .


Oboje - matkę i syna spotyka wiele zdarzeń - nie jest im łatwo ,a jednak nie poddają się i walczą o należne im prawa.


Na tle ich losów poznajemy życie ówczesnego Krakowa -miasta z rozwiniętym handlem ,uniwersytetem i dworem królewskim. Autor ukazuje czytelnikom życie różnych stanów - od żaków i ich nauczycieli ,alchemików i magików ,przekupki z rynku ,księży ,po szlachtę i magnatów oraz dwór królewski i samego władcę .Nie brak opisów historycznych już zdarzeń jak otrzęsiny żaka czy zebrania w zborze pierwszych reformatorów na polskiej ziemi. W książce występuje bardzo wiele postaci i fikcyjnych i historycznych .Miejsce akcji to nie tylko stolica ,ale i rodzinne strony matki Stasia na Rusi , Wilno i dwór Sapiehów czy wschodnie tereny podległe Tatarom i Turkom - gdzie do niewoli trafia szlachcic Czuryło. Akcja toczy się ciekawie ,wzruszają losy młodego kniazia ,ale i złapanych w niewolę tatarską i turecką obywateli Rzeczypospolitej - oj popłakało mi się czasem. Ta powieść to ciekawa lekcja historii podana w przystępnej i ciekawej formie ,która nie nudzi ,a zaciekawia . Autor zaopatrzył swoje dzieło w bardzo pomocne przypisy, które ułatwiają XVI-wieczną terminologię . Na pochwałę zasługują też piękne moim zdaniem opisy przyrody - może troszkę archaiczne ,ale dla mnie doskonałe. Pozwolę sobie przytoczyć :"Piękne są brzegi Bohu, bo gdzie wzgórek dozwoli wzrokiem sięgnąć dalej ,to widzisz gaje brzozowe i brzostkowe,łąki zielone ,pola złociste,role czerwonawe,wsie w sadach ukryte,kopuły wysmukłych cerkwi, krzyże wiejskich cmentarzy i środkiem Boh jak wstęga ,a gdzieniegdzie zwierciadła stawów błyszczące od promieni słońca".


Dla mnie po prostu przecudny i niezwykle plastyczny opis przyrody .

Zygmuntowskie czasy " przeczytałam z trzech powodów - bo lubię Kraszewskiego i powieści historyczno - przygodowe oraz na fakt ,iż akcja ma miejsce w czasie mojej ulubionej epoki historycznej -gdy panowała dynastia Jagiellonów.


Autor przenosi na do Krakowa , jest rok 1571 .Nastały niespokojne czasy dla Polski - władca bezdzietny ,koniec dynastii rychły ,sprawa...