Lubię książki Krystyny Kofty - lubię sposób, w jaki opisuje rzeczywistość, lubię język, jakim się posługuje, lubię jej odniesienia do literatury zdradzające oczytaną osobę, lubię jej szczerość, z jaką podchodzi do siebie i do innych ludzi. I ta książka zawiera to wszystko, choć jest tylko zbiorem felietonów, w których czasem zbyt szybko zmienia się temat na kolejny.

Lubię książki Krystyny Kofty - lubię sposób, w jaki opisuje rzeczywistość, lubię język, jakim się posługuje, lubię jej odniesienia do literatury zdradzające oczytaną osobę, lubię jej szczerość, z jaką podchodzi do siebie i do innych ludzi. I ta książka zawiera to wszystko, choć jest tylko zbiorem felietonów, w których czasem zbyt szybko zmienia się temat na kolejny.

Nic nadzwyczajnego, ale i niczego nadzwyczajnego się po Pani Kofcie nie spodziewałam, czytując jej felietony w "Twoim Stylu". Można powiedzieć, że książka jest powieleniem tychże felietonów, są w niej krótkie formy, niby anegdotki, luźne przemyślenia, nic co wstrząsnęłoby czyimkolwiek jestestwem. Dla mnie styl na granicy poprawnego i wynaturzonego, taki przerost formy nad treścią. Autorka za wszelką cenę chcę pokazać erudycję, tę którą ma, i tę, której ewidentnie nie ma. W życiu nie czytałam książki (dosyć krótkiej, warto wspomnieć),która zawierałaby w sobie aż tyle odniesień do literatury (głównie klasyki),filmów i piosenek, niestety, mimo ogólnego oczytania i jako takiej wiedzy filmowej, muzycznej trochę też, nie byłam w stanie się w tym gąszczu odnaleźć. Czy to cytat, czy już nie, skąd to cytat, o co chodzi, porażka pod względem zadbania o samopoczucie czytelnika. Czytało się, jakby wydawnictwo brało udział w konkursie na największą liczbę odniesień. Bardzo nienaturalne i słabe, zwyczajnie.
Bardzo nie lubię kiedy pisarz uznaje siebie za osobę wszechwiedzącą i mogącą radzić, on wszystko wie najlepiej. Skrajnie nie lubię, kiedy wypowiada się na tematy damsko-męskie, w takim dekadenckim retro stylu, myśląc, że współcześni mężczyźni niczym nie różnią się od tych sprzed epoki. Na szczęście różnią się bardzo, to i opowieści Pani Kofty na nic. Pominę fakt, że w tych opowiastkach mężczyźni przedstawieni są jako osoby płytkie, pozbawione uczuć, inteligencji, własnego zdania i indywidualnej osobowości. Dzięki ci Boże, że nie znam takich mężczyzn.

Nic nadzwyczajnego, ale i niczego nadzwyczajnego się po Pani Kofcie nie spodziewałam, czytując jej felietony w "Twoim Stylu". Można powiedzieć, że książka jest powieleniem tychże felietonów, są w niej krótkie formy, niby anegdotki, luźne przemyślenia, nic co wstrząsnęłoby czyimkolwiek jestestwem. Dla mnie styl na granicy poprawnego i wynaturzonego, taki przerost formy nad...

Przeczytałam i jedyne co pamiętam to niekończącą się opowieść o podróżach w pociągu i licznych usłyszanych rozmowach. Taka przeciętna...

Przeczytałam i jedyne co pamiętam to niekończącą się opowieść o podróżach w pociągu i licznych usłyszanych rozmowach. Taka przeciętna...

Opowieści starszej pani, która jeździ pociągiem.

Opowieści starszej pani, która jeździ pociągiem.