To nie była zła książka, a zwyczajnie nudna. Uwielbiam książki o magii i czarodziejach (o wampirach trochę mniej),bo można z nich bardzo dużo wyciągnąć. Tym razem jednak zyskałam szczątkowe informacje, a fabuła tylko odrobinę kręciła się wokół magii. W większości to były zwykłe rozmowy i codzienność głównej bohaterki. Gdzieś w połowie historia zaczyna się rozwijać, ale urywa się w połowie. Niektórych rzeczy dalej nie rozumiem.
Mam w domu dwa tomy (dawny prezent) i myślałam, żeby przeczytać drugą część i dowiedzieć się więcej, ale gdy zobaczyłam, że cała seria ma cztery tomy, to na razie zrezygnowałam z planów. Zbyt wiele czasu poświęciłam "Czarownicy", a wtedy nie mogę skupić się na innych książkach.

To nie była zła książka, a zwyczajnie nudna. Uwielbiam książki o magii i czarodziejach (o wampirach trochę mniej),bo można z nich bardzo dużo wyciągnąć. Tym razem jednak zyskałam szczątkowe informacje, a fabuła tylko odrobinę kręciła się wokół magii. W większości to były zwykłe rozmowy i codzienność głównej bohaterki. Gdzieś w połowie historia zaczyna się rozwijać, ale...

Ucieszyłem się, gdy po obejrzeniu dwóch sezonów serialu "Księga czarownic", który oglądało się bardzo przyjemnie mogłem przeczytać książkę na podstawie której powstał. Niestety spotkało mnie lekkie rozczarowanie spowodowane chyba rozwlekłością historii.

Ucieszyłem się, gdy po obejrzeniu dwóch sezonów serialu "Księga czarownic", który oglądało się bardzo przyjemnie mogłem przeczytać książkę na podstawie której powstał. Niestety spotkało mnie lekkie rozczarowanie spowodowane chyba rozwlekłością historii.

Mam problem z tym tytułem. Bardzo spodobał mi się klimat, czasem przytulny, czasem nieco mroczny, jeśli ktoś lubi, to idealnie wpisuje się moim zdaniem w estetykę „dark academia”. Sam świat i jego elementy fantastyczne również zarysowane są w ciekawy sposób. Na temat bohaterów nie mam jakiś większych refleksji, ale nie wypadają według mnie źle. Największym minusem książki jest brak akcji. Większość tekstu to rozmowy postaci, w tej monotonii czasem nawet nie zwracałam uwagi na to, kto konkretnie się w nich pojawia. Przez ten brak dynamiki ciężko było mi dobrnąć do końca i szczerze sprawia to, że nie mam ochoty sięgać po kolejne tomy.

Mam problem z tym tytułem. Bardzo spodobał mi się klimat, czasem przytulny, czasem nieco mroczny, jeśli ktoś lubi, to idealnie wpisuje się moim zdaniem w estetykę „dark academia”. Sam świat i jego elementy fantastyczne również zarysowane są w ciekawy sposób. Na temat bohaterów nie mam jakiś większych refleksji, ale nie wypadają według mnie źle. Największym minusem książki...

Szczerze mówiąc bardzo mi się ta książka podobała dopóki nie przeczytałam reszty części. Zaczyna się obiecująco, fabuła ma potencjał, bohaterowie też całkiem ciekawi. Akcja rozgrywa się wolno ale tutaj mi się to podobało, myślałam, że to celowy zabieg autorki - żebyśmy lepiej mogli poznać co się dzieje w głowie bohaterów, ich historie, motywacje, obawy. Miałam nadzieje, że może na końcu czeka mnie jakiś szybki zwrot akcji. Niestety nie, a co gorsza zagłębiając się w dalsze części zdałam sobie sprawę, że nie mam co liczyć na zbyt dużo dynamiki.
Szczerze powiedziawszy, polecam pominąć książkę i obejrzeć serial, w którym aktorzy są genialni, zdjęcia przepiękne a sama fabuła udoskonalona przez scenarzystę. Do końca całej serii nie dotarłam, na 4 części usnełam z nudów.

Szczerze mówiąc bardzo mi się ta książka podobała dopóki nie przeczytałam reszty części. Zaczyna się obiecująco, fabuła ma potencjał, bohaterowie też całkiem ciekawi. Akcja rozgrywa się wolno ale tutaj mi się to podobało, myślałam, że to celowy zabieg autorki - żebyśmy lepiej mogli poznać co się dzieje w głowie bohaterów, ich historie, motywacje, obawy. Miałam nadzieje, że...

Wydawnictow "Amber" reklamuje "Czarownicę" (czy może dokladniej: reklamowało, gdyż powieść Deborah Harness ukazała sie po raz pierwszy w Polsce dokładnie dziesieć lat temu) jako dzieło, które łączy w sobie wszystkie zalety "Kodu Leonarda Da Vinci", "Zmierzchu", "Harrym Pottera" i "Cienia Wiatru".

No, bez przesady. Powieść o tym, jak to piękna i młoda doktor historii Diana Bishop z Oksfordu (a zajedno potomkinią słynnego rodu czarownic) wpada w sidła miłości, może ujść jako mniej wiecej poprawne romansidło. Jej ukochanym jest z kolei wampir w postaci Matthewa Clairmonta, który – a jakże! jest młody, piekielnie przystojny, a jednocześnie jest światowej sławy profesorem biochemii i neurologii.

I wszystko jasne.

To co dotyczy fabuły.

Konstrukcja: nic zaskakującego ani odkrywczego.

Język: Jeśli wydawca porównuje język Deborah Harkness w "Czarownicy" z subtelną, poetycką, ocierającą się nawet o pewnego rodzaju grafomanię (ale w pełni dopuszczalną, sympatyczną grafomanię) Carlosa Zafona z "Cienia Wiatru", to albo piszący reklamę książki "Czarownica" nie czytał powieści Zafona. Albo liczył na to, że czytelnicy nie znają hiszpańskiego autora.

Czytać te powieść, oczywiście, się da. Ale niekoniecznie trzeba to zrobić.

Wydawnictow "Amber" reklamuje "Czarownicę" (czy może dokladniej: reklamowało, gdyż powieść Deborah Harness ukazała sie po raz pierwszy w Polsce dokładnie dziesieć lat temu) jako dzieło, które łączy w sobie wszystkie zalety "Kodu Leonarda Da Vinci", "Zmierzchu", "Harrym Pottera" i "Cienia Wiatru".

No, bez przesady. Powieść o tym, jak to piękna i młoda doktor historii Diana...

Nie ma co się oszukiwać, to nie jest książka, która rzuca na kolana. Taki tam odmóżdżacz. Jak ktoś lubi książki o wampirach to zdecydowanie lepsza od sagi Zmierzch i budzi mniejsze poczucie zażenowania niż książki Meyer.

Nie ma co się oszukiwać, to nie jest książka, która rzuca na kolana. Taki tam odmóżdżacz. Jak ktoś lubi książki o wampirach to zdecydowanie lepsza od sagi Zmierzch i budzi mniejsze poczucie zażenowania niż książki Meyer.

Jeśli lubicie nastrojowe, klimatyczne opowieści, w których pojawiają się miłość, magia, tajemnica i poszukiwanie wielkiego sekretu, „Czarownica” powinna się Wam spodobać. Czytając, koniecznie miejcie przy sobie filiżankę dobrej herbaty lub kieliszek wina – w trakcie lektury z pewnością nabierzecie ochoty na choć jeden z tych napojów. Polecam jako rozrywkę na długie wieczory.

Cała recenzja na blogu: https://urocznica.pl/recenzja-ksiega-wszystkich-dusz-czarownica-ksiega-czarownic/.

Jeśli lubicie nastrojowe, klimatyczne opowieści, w których pojawiają się miłość, magia, tajemnica i poszukiwanie wielkiego sekretu, „Czarownica” powinna się Wam spodobać. Czytając, koniecznie miejcie przy sobie filiżankę dobrej herbaty lub kieliszek wina – w trakcie lektury z pewnością nabierzecie ochoty na choć jeden z tych napojów. Polecam jako rozrywkę na długie...

Od debiutu sagi 'Zmierzch' wampiry w literaturze fantasy stały się niezwykle popularne. Mam wrażenie że pani Harkness próbuje coś uczknąć dla siebie z tej popularności bo, powiedzmy sobie szczerze, historia Diany Bishop i jej romansu z dużo starszym lecz niezmiennie przystojnym i zębatym Matthew Clairmont vel Mathieu de Clermont bardzo przypomina romans Belli Swann i Edwarda Cullena. Czasami za bardzo.

Nie jestem i nigdy nie byłam fanką 'Zmierzchu' więc łatwo zrozumieć czemu również Czarownica nie powaliła mnie na kolana. Przyznaję, pomimo niesmaku znalazłam w tej powieści pewne ciekawe wątki. Myślę tu przede wszystkim o alchemii (wiem, wiem, nic oryginalnego, to znowu ukłon w stronę Harrego Pottera, co zrobić...) i o bibliotece jako miejscu zawiązania intrygi. Kocham biblioteki a biblioteka Bodlejańska to jedno z tych miejsc które bym pragnęła odwiedzić przed śmiercią. No i sama księga, będąca równie ważna jak inni bohaterowie - stare manuskrypty są fascynujące (chociaż nie wiem jaki szalony grafik i na czyje polecenie dodał te upiorne serduszko na okładkę... przypominam że do bibliotek nie wolno wnosić jedzenia, w tym również podrobów).

W sumie uzbierało się gwiazdki cztery - teoretycznie to całkiem całkiem ale moje odczucia nadal pozostają raczej mieszane. Nie wiem czy skuszę się na kontynuację, nawet po zapowiedziach że któraś z kolejnych części dzieje się w elżbietańskim Londynie.

Od debiutu sagi 'Zmierzch' wampiry w literaturze fantasy stały się niezwykle popularne. Mam wrażenie że pani Harkness próbuje coś uczknąć dla siebie z tej popularności bo, powiedzmy sobie szczerze, historia Diany Bishop i jej romansu z dużo starszym lecz niezmiennie przystojnym i zębatym Matthew Clairmont vel Mathieu de Clermont bardzo przypomina romans Belli Swann i...

No może wybitne dzieło to nie jest ale trzymała mnie kilka nocy :) a więc już godne polecenia - o niebo lepsza niż serial na HBO a ten oglądałam jako pierwszy... wiele wyjaśnia z chaotyczność serialu :) zabieram sie za 2 tom :)

No może wybitne dzieło to nie jest ale trzymała mnie kilka nocy :) a więc już godne polecenia - o niebo lepsza niż serial na HBO a ten oglądałam jako pierwszy... wiele wyjaśnia z chaotyczność serialu :) zabieram sie za 2 tom :)

Nie wiem dlaczego ale naprawde ciężko mi było przebrnąć przez tą książkę.... nie wydaje mi się żebym sięgneła po kontynuację.

Nie wiem dlaczego ale naprawde ciężko mi było przebrnąć przez tą książkę.... nie wydaje mi się żebym sięgneła po kontynuację.