Kolejny raz uświadomi się nam jak specyficzny jest to kraj, gdzie kazdy bierze odpowiedzialność za swoje czyny, nie potrafi określić siebie w oderwaniu od grupy i mimo zachowania swoistej "jednakowości" wciąż Japończycy czują się pod pewnymi względami gorsi od reszty świata. Bo to, że są maniakami gadżetów, wszelkich nowinek elektronicznych nawet w dziedzinie seksualnej chyba nikomu nie trzeba przypominać.
Jasno wynika z charakterystyki przedstawionej przez Tomańskiego, że Japończycy to pedantyczny naród, przykładający dużą wagę począwszy od dbałości o tradycję, kulturę po szanowanie innych, przejawiające się choćby w punktualności nie tylko w wymiarze prywatnym, ale przede wszystkim zawodowym, więc 5-minutowe spóźnienie pociągu wymaga juz wystawienia świadectwa przez konduktora o zaistniałej sytuacji (zapewne nieczęstej). Również przepraszanie jest narodowym wyznacznikiem w przypadku tej nacji, gdzie przeprasza się czasem w sposób dla nas dość patetyczny, bo samo słowo "przepraszam" nie będzie oddawało rangi jakiej przypisuje się tu formie przeprosin i wyrażeniu skruchy za najdrobniejsze uchybienie względem drugiego człowieka.

Informacje poparte wyliczonymi statystykami, ale są to informacje, które można odnaleźć wszędzie, równie dobrze przeszukując internet, a jeszcze ciekawej będzie uświadomić sobie tych kilka prawd o Japończykach oglądając film dokumentalny.

Niestety jest problem z tą książką. Nie posiada ona ciągłości opisywanych zjawisk, tylko znów skrawki podzielone metodycznie na rozdziały oscylujące wokół wybranego zagadnienia. Dlatego książka ewidentnie nierówna, wydaje się składem 7 rozdziałów tematycznych, gdzie każdy aż się prosi o rozbudowanie na miarę osobnej publikacji. To co moze stanowić motyw przewodni tej treści jest "Między słowami" Coppoli. Znajdziemy tu dziesiątki odwołań do bohaterów z tego filmu, ulubionej pozycji autora bądź braku znajomości innych ciekawszych, dających lepsze światło na poruszaną akurat kwestię.
Nie możemy jednak narzekać, że nie zostaliśmy poinformowani o tym fakcie przed przystąpieniem do lektury, bo już opis na okładce zakłada, że zetkniemy się tu z ciekawostkami, anegdotami na temat Japonii a nie obszerną pracą dająca wnikliwe analizy. Znów spotkamy się jedynie z praca odtwórczą, zlepkiem pozbieranych fragmentów zamiast własną analizą ciekawych kulturowych zjawisk.

Kolejny raz uświadomi się nam jak specyficzny jest to kraj, gdzie kazdy bierze odpowiedzialność za swoje czyny, nie potrafi określić siebie w oderwaniu od grupy i mimo zachowania swoistej "jednakowości" wciąż Japończycy czują się pod pewnymi względami gorsi od reszty świata. Bo to, że są maniakami gadżetów, wszelkich nowinek elektronicznych nawet w dziedzinie seksualnej...