Mocna książka. Trzeba ją przeczytać.

Mocna książka. Trzeba ją przeczytać.

Gratulacje dla autorów za podjęcie się tego tematu i przedstawienie jak najbardziej obiektywnej historii uchodźców z Korei Północnej. Potężne wyzwanie, wywiady z osobami, którym udało się uciec z kraju Kima. Bardzo dobra książka.

Gratulacje dla autorów za podjęcie się tego tematu i przedstawienie jak najbardziej obiektywnej historii uchodźców z Korei Północnej. Potężne wyzwanie, wywiady z osobami, którym udało się uciec z kraju Kima. Bardzo dobra książka.

Książka bardzo dobrze napisana, trudno się od niej oderwać pomimo czasem bardzo drastycznych opisów.
Pomyśleć, jaki świat byłby piękny, gdyby nie wszyscy zakompleksieni, fanatyczni przywódcy na całej Ziemi.
Każdemu, kto teraz będzie mi narzekać, że świat jest okropny, bo chleb czerstwy i trzeba wyrzucić, albo dziewczyna go porzuciła i nie ma już po co żyć, cisnę w niego tą książkę, żeby nabrał rozumu.

Książka bardzo dobrze napisana, trudno się od niej oderwać pomimo czasem bardzo drastycznych opisów.
Pomyśleć, jaki świat byłby piękny, gdyby nie wszyscy zakompleksieni, fanatyczni przywódcy na całej Ziemi.
Każdemu, kto teraz będzie mi narzekać, że świat jest okropny, bo chleb czerstwy i trzeba wyrzucić, albo dziewczyna go porzuciła i nie ma już po co żyć, cisnę w niego tą...

Jedna z tych książek, które trzeba przeczytać, nawet kosztem zmagania się potem z emocjami, jakie wywołuje.

Jedna z tych książek, które trzeba przeczytać, nawet kosztem zmagania się potem z emocjami, jakie wywołuje.

Książka jest zbiorem relacji ludzi, którym udało się zbiec z Korei Północnej. Autorzy szczycą się tym, że większość rozmów przeprowadzili w języku ojczystym uciekinierów, dzięki czemu uzyskali naprawdę szczere, osobiste przekazy. Ponadto nie chcieli słyszeć schematycznych opowieści o tym, jakim złym krajem jest Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, a dowiedzieć się, jak wyglądają własne historie poszczególnych zbiegów. Opisano m.in. z jakimi trudnościami musieli się zmierzyć w trakcie ucieczki oraz jak odnajdują się w zupełnie innym świecie.

Uważam, że wyszło średnio. Są fragmenty, które czyta się z wielkim zaciekawieniem, wręcz pochłania się je, ale są też takie, które są zwyczajnie nudne i zbyt rozwlekłe. Odniosłem też wrażenie, że autorzy za bardzo ubarwili tę opowieść, jakby naprowadzali czytelnika na ich zdaniem właściwie refleksje i odczucia. Wolałbym, żeby relacje Koreańczyków były przedstawione możliwie czysto, neutralnie, abym mógł wyrobić własne zdanie.

Jak dla mnie to zmarnowany potencjał. Nie polecam, ale i nie odradzam – ot, średnia książka. Zainteresowanych tą tematyką zachęcam do sięgnięcia po inny tytuł: Światu nie mamy czego zazdrościć. Zwyczajne losy mieszkańców Korei Północnej – jest to nieporównywalnie lepszy reportaż.

Książka jest zbiorem relacji ludzi, którym udało się zbiec z Korei Północnej. Autorzy szczycą się tym, że większość rozmów przeprowadzili w języku ojczystym uciekinierów, dzięki czemu uzyskali naprawdę szczere, osobiste przekazy. Ponadto nie chcieli słyszeć schematycznych opowieści o tym, jakim złym krajem jest Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna, a dowiedzieć się, jak...

Dwójka francuskich dziennikarzy penetruje granicę między Chinami i Północną Koreą w poszukiwaniu uchodźców z Korei Północnej. Później także szukają ich w Korei Południowej, która, co chyba nie dziwi, jest celem tych ludzi. Książka nie epatuje cierpieniami ludzi żyjących w ostatnim komunistycznym raju, ale w sposób dociekliwy przygląda się sytuacji tych ludzi i zwraca uwagę na problemy, które nie są już tak oczywiste, jak wielki głód, terror, czy zniewolenie jednostki. Bo opowiadają autorzy o nieludzkiej postawie Chin wobec osób, które u nich szukają schronienia. O kłopotach z aklimatyzacją Północnych Koreańczyków na południu i ich przyczynach. O tym, w jaki sposób organizacje religijne, udzielając pomocy, łowią sobie wiernych. Jakie dylematy moralne mają ci, którzy uciekają z komunistycznej ojczyzny, jak bardzo są zindoktrynowani, jak bardzo nieprzystosowani do życia w nowoczesnym świecie, jak oceniają to, co dzieje się w ich ojczyźnie i wcale to nie jest sprawa oczywista. Jeśli ktoś nastawił się na sensacyjną książkę o tym, jaki wstrętny jest reżim Kimów i jak dręczy swoich obywateli, może czuć niedosyt, bo książka mówi jeszcze o wielu innych bardzo istotnych sprawach. Pomaga zorientować się w sytuacji, dając nie tylko obraz dnia dzisiejszego (no trochę przesadziłam, relacja kończy się na roku 2004),ale i kontekst historyczny.

Dwójka francuskich dziennikarzy penetruje granicę między Chinami i Północną Koreą w poszukiwaniu uchodźców z Korei Północnej. Później także szukają ich w Korei Południowej, która, co chyba nie dziwi, jest celem tych ludzi. Książka nie epatuje cierpieniami ludzi żyjących w ostatnim komunistycznym raju, ale w sposób dociekliwy przygląda się sytuacji tych ludzi i zwraca uwagę...

Nie zachwyciłam się specjalnie. Może dlatego, że czytałam z przerwami,bez dostatecznej koncentracji i skupienia. Jeśli chodzi o temat Korei Północnej to dużo bardziej podobała mi się książka Barbary Demick "Światu nie mamy czego zazdrościć. Zwyczajne losy mieszkańców Korei Północnej"

Nie zachwyciłam się specjalnie. Może dlatego, że czytałam z przerwami,bez dostatecznej koncentracji i skupienia. Jeśli chodzi o temat Korei Północnej to dużo bardziej podobała mi się książka Barbary Demick "Światu nie mamy czego zazdrościć. Zwyczajne losy mieszkańców Korei Północnej"

Mam mieszane uczucia
Są momenty porywające, które czyta się jednym tchem a są fragmenty po prostu nużące.
Myślę, że można znaleźć ciekawsze książki na temat Korei Płn. ale ta na początek jest dobra. Szukam dalej.

Mam mieszane uczucia
Są momenty porywające, które czyta się jednym tchem a są fragmenty po prostu nużące.
Myślę, że można znaleźć ciekawsze książki na temat Korei Płn. ale ta na początek jest dobra. Szukam dalej.

Morillot i Malovic, dwojka francuskich dziennikarzy przeprowadziła wywiady z ludźmi będącymi uciekinierami z piekła. Mowa oczywiście o Korei Północnej, samozwańczej utopii, gdzie człowiek znaczy tyle, co nic. Każdej z kolei relacji towarzyszy historia postaci oraz okoliczności spotkania. Daje to, przynajmniej z początku, wrażenie sugestywności.

Książka nie traktuje tylko o terrorze przeprowadzanym na mieszkańcach. Znalazły się tutaj również tłumaczenia jak działa nielegalny handel na granicy oraz kilka innych ciekawostek. Właściwie musimy przebrnąć przez sporą część książki, by usłyszeć najbardziej wstrząsające relacje. Niestety, całość wciąż wypada blado. Reportaż jako taki powienien mięć neutralny charakter. To same słowa ludzi związanymi z tematem mają poruszać. Natomiast książka szafuje emocjami widza, nieraz po linii najmniejszego oporu.

Lektura nie jest specjalnie zajmująca. Przeczytałem ją tylko dlatego, iż tematyka Korei Północnej ciekawi mnie od lat. Po wszystkim nie uzbroiłem się w nową wiedzę prócz paru niuansów. Natomiast z puntku widzenia dziennikarskiego warsztatu, przedstawienie nieraz ciekawych zwierzeń pozostawiło wiele do życzenia.

Morillot i Malovic, dwojka francuskich dziennikarzy przeprowadziła wywiady z ludźmi będącymi uciekinierami z piekła. Mowa oczywiście o Korei Północnej, samozwańczej utopii, gdzie człowiek znaczy tyle, co nic. Każdej z kolei relacji towarzyszy historia postaci oraz okoliczności spotkania. Daje to, przynajmniej z początku, wrażenie sugestywności.

Książka nie traktuje tylko o...

Książka świetna, doskonale obrazuje sytuacje jaka tam panuje. Gorąco polecam :D

Książka świetna, doskonale obrazuje sytuacje jaka tam panuje. Gorąco polecam :D