Z prezentowaną w książce historią spotkałam się zupełnie przez przypadek - wybrałyśmy się z moją współlokatorką do kina. Nie chciałam oglądać bajek [nic do nich nie mam, nawet lubię, ale w kinie wolę oglądać filmy aktorskie z efektami specjalnymi - robią wrażenie], więc nasz wybór padł na "Igrzyska śmierci", najnowsze adaptowane dzieło amerykańskiej literatury dla młodzieży.
Sam pomysł umieszczenia młodych ludzi w specjalnie przygotowanym miejscu, by mogli się pozabijać [ku uciesze gawiedzi] oryginalny mi się nie wydał. Jako nastolatka widziałam japoński film "Battle Royale", w którym porwana klasa miała 3 dni na wzajemne zabijanie. Geneza tej "tradycji" nie sięgała co prawda Dystryktów [czy też wojen między nimi], lecz kryzysu w Japonii i spadku szacunku młodych wobec starszych.
A jednak, pani Collins stworzyła bardzo ciekawą mieszankę - wyraźnie zarysowane postacie, umieszczone w świecie odległym, ale zarazem realistycznym. Stawia bohaterom trudne zadanie - przeżyć w świecie, gdzie każdy każdemu wilkiem. I właśnie tu rodzi się uczucie, z udawanego przeradza się w prawdziwą miłość.
I cóż tu dodawać? Naprawdę miło się czytało, raz nawet przeoczyłam stację w metrze. Ta książka wciąga.

Z prezentowaną w książce historią spotkałam się zupełnie przez przypadek - wybrałyśmy się z moją współlokatorką do kina. Nie chciałam oglądać bajek [nic do nich nie mam, nawet lubię, ale w kinie wolę oglądać filmy aktorskie z efektami specjalnymi - robią wrażenie], więc nasz wybór padł na "Igrzyska śmierci", najnowsze adaptowane dzieło amerykańskiej literatury dla...