W gimnazjum miałam okazję poznać część twórczości pani Stolarz i pamiętam, że niezwykle podobała mi się seria jej książek dla młodzieży. Już wtedy panowały wszędobylskie wampiry, jednakże "Niebieski płomień na magię" to książka bardziej o czarownicach. Napisana ze smakiem i pomysłem. Po paru latach postanowiłam sprawdzić, czy kolejna książka tej samej autorki zapadnie mi w pamięci.


Moja opinia(krótko mówiąc) : raczej nie.

Chociaż pewne składowe na pewno są warte uwagi. Chociażby niezwykłe, jak dla mnie, podobieństwo do już miętoszonego milion razy "Zmierzchu". Nie chcę spojlerować, ale pewne sytuacje są tak typowe dla pani Meyer, że czytając to samo po raz drugi w zupełnie innej książce czułam jak mój mózg przeistacza się w mydło zasadowe. Sami bohaterowie po części są podobni do Edwarda i Belli, ale w większości paranormali spotykamy się z aroganckim, tajemniczym outsiderem i dość przeciętną, ale uroczą idiotką, która nie potrafi oderwać wzorku od swojego chłopca.

Plus? Jej, jak szybko to się czytało. Lubię, kiedy akcja jest wartka i można się wciągnąć w historię bez zbędnych opisów krajobrazu i wyglądu heroiny. Poza tym fenomenalne jest to, że w 80% książka została napisana dialogami. To bohaterowie sami siebie charakteryzują i to uwielbiam. Przeczytałam w jeden dzień, chociaż muszę przyznać, że ponad 260 stron to dość przeciętny wynik jak na książkę.

Jest także coś, co niezwykle przykuwa moją uwagę. Morderstwa. Oprócz tego, że główny bohater jest uwikłany w pewną tajemniczą śmierć, to nie jest on jedynym podejrzanym człowiekiem. Co jakiś czas w książce pojawiają się strony z pamiętnika pewnego psychicznego człowieka, który ma niecne, mroczne i brudne plany wobec niewinnej Camelii. Także do tego paranormalnego tworu dochodzi nam wątek kryminalny. Do końca zastanawiałam się, kim jest owy mężczyzna z pamiętnikarskich wstawek. I tutaj przejdę do ostatniego punktu...

Zakończenie. Jak dla mnie fenomenalne. Tzn. oczywiście mogłoby być jeszcze mniej sztampowe, ale i tak autorka wyłamała się ze stereotypowych zakończeń tego typu literatury. Byłam zachwycona ostatnią stroną, cieszę się, że nie przeczytałam jej przed rozpoczęciem lektury.

Moja ocena: 4/6

W gimnazjum miałam okazję poznać część twórczości pani Stolarz i pamiętam, że niezwykle podobała mi się seria jej książek dla młodzieży. Już wtedy panowały wszędobylskie wampiry, jednakże "Niebieski płomień na magię" to książka bardziej o czarownicach. Napisana ze smakiem i pomysłem. Po paru latach postanowiłam sprawdzić, czy kolejna książka tej samej autorki zapadnie mi w...