Można znaleźć sporo ciekawostek dotyczących tego, jak samobójstwo było widziane w różnych epokach i przez różne nurty w kulturze i filozofii - szczególnie spodobał mi się sposób myślenia Hume'a, pięknie sprowadzający do absurdu argument o samobójstwie jako sprzeniewierzeniu się woli Boga/bogów. Momentami jednak trochę zbyt dużo lania wody i zbyt dużo psychoanalizy.

Można znaleźć sporo ciekawostek dotyczących tego, jak samobójstwo było widziane w różnych epokach i przez różne nurty w kulturze i filozofii - szczególnie spodobał mi się sposób myślenia Hume'a, pięknie sprowadzający do absurdu argument o samobójstwie jako sprzeniewierzeniu się woli Boga/bogów. Momentami jednak trochę zbyt dużo lania wody i zbyt dużo psychoanalizy.

Mądra książka. Analiza pojęcia samobójstwa na tle literatury od starożytności do współczesności. Analiza mądra, głęboka psychologicznie, wyczerpująca w znacznym stopniu temat i bardzo dobrze napisana.
Wymagająca ale ciekawa.

Mądra książka. Analiza pojęcia samobójstwa na tle literatury od starożytności do współczesności. Analiza mądra, głęboka psychologicznie, wyczerpująca w znacznym stopniu temat i bardzo dobrze napisana.
Wymagająca ale ciekawa.

Nie twierdzę, że zgadzam się ze wszystkimi opiniami Alvareza, z których czasami przebija lekki konserwatyzm, ale część książki poświęcona kulturowo-społecznemu pojmowania samobójstwa na przestrzeni wieków jest fantastyczna. Warto przeczytać.

Nie twierdzę, że zgadzam się ze wszystkimi opiniami Alvareza, z których czasami przebija lekki konserwatyzm, ale część książki poświęcona kulturowo-społecznemu pojmowania samobójstwa na przestrzeni wieków jest fantastyczna. Warto przeczytać.

Instynkt plemienny każe mi odnotować fragment o Tadeuszu Borowskim.

Instynkt plemienny każe mi odnotować fragment o Tadeuszu Borowskim.

Mało mam do powiedzenia o tej książce. Samobójstwo Sylvii Plath było przypadkowe? Whoa? ?! Skupiłam się na jej wątku. Marne przemyślenia i śladowe fakty z rozmów autora z Sylvią. Dalej, żadnych przykładów, mnóstwo teorii, obleczonych w słowa samych samobójców, zagarniętych przez autora. Bzdura.

Mało mam do powiedzenia o tej książce. Samobójstwo Sylvii Plath było przypadkowe? Whoa? ?! Skupiłam się na jej wątku. Marne przemyślenia i śladowe fakty z rozmów autora z Sylvią. Dalej, żadnych przykładów, mnóstwo teorii, obleczonych w słowa samych samobójców, zagarniętych przez autora. Bzdura.

Książka, tak kontrowersyjna, że aż piękna.

Książka, tak kontrowersyjna, że aż piękna.

Rozumiem, że ta praca w zamierzeniu nie miała być "Suicydologią" Hołysta, ale brak w tym bądź co bądź naukowym studium jakiejś rzetelności i ugruntowania w szerszym spektrum humanistyki niż poeci-samobójcy i Freud. Alvarez w moim odczuciu ślizga się tylko po powierzchni, jest tu dużo jego osobistych spostrzeżeń i opinii (które są nieraz wręcz śmieszne) a wybór cytowanych tekstów zdaje się już niemal zupełnie losowy. Niektóre rozdziały są niezwykle nużące, jak na przykład ten poświęcony Chattertonowi, który jest dziś zupełnie nieistotny i żyje tylko w anegdocie jako fałszerz (i samobójca-pierdoła). Dobrze, że rzecz kończy się osobistym fragmentem, w którym Alvarez przywołuje własne doświadczenia, który zrozumieją zwłaszcza będący, że tak powiem, "w temacie".

Rozumiem, że ta praca w zamierzeniu nie miała być "Suicydologią" Hołysta, ale brak w tym bądź co bądź naukowym studium jakiejś rzetelności i ugruntowania w szerszym spektrum humanistyki niż poeci-samobójcy i Freud. Alvarez w moim odczuciu ślizga się tylko po powierzchni, jest tu dużo jego osobistych spostrzeżeń i opinii (które są nieraz wręcz śmieszne) a wybór cytowanych...

Bardzo dobra. Bardzo jasna, opatrzona setką celnych spostrzeżeń, cytatów, a także napisana bardzo przyjemnym językiem, jak na taki gatunek literacki. Czyta się dobrze, zapamiętuje się wiele; pozycję polecam wszystkim, których choć troszkę interesuje tematyka samobójstwa w ogóle, a polecam obowiązkowo tym, którzy lubują się w literaturze i zastanawiają się nad zjawiskiem śmierci samobójczej wśród twórców. Oczywiście nie ma tu odpowiedzi, lecz jest to solidny materiał do dyskusji. Poza tym wydanie bardzo ładne, świetnie wygląda na półce.

Bardzo dobra. Bardzo jasna, opatrzona setką celnych spostrzeżeń, cytatów, a także napisana bardzo przyjemnym językiem, jak na taki gatunek literacki. Czyta się dobrze, zapamiętuje się wiele; pozycję polecam wszystkim, których choć troszkę interesuje tematyka samobójstwa w ogóle, a polecam obowiązkowo tym, którzy lubują się w literaturze i zastanawiają się nad zjawiskiem...