Książka o marzeniach, o tęsknocie, o samotności, o poszukiwaniu, o nadziei, o smutnej rzeczywistości i pragnieniu jej odmiany.
Ona – samotnie wychowująca trójkę dzieci czterdziestoletnia kobieta, pracująca w dużej korporacji, przechodząca trudności w pracy, które złamałyby już na starcie niejednego.
On – samotny, odizolowany od ludzi mężczyzna o zawodzie lekarza, poświęcający się w pełni swoim pacjentom, robiący to momentami na siłę ze względu na częściowe niespełnienie zawodowe i zawód miłosny, którym sam siebie ukarał.
Nie wiem czy książka spodobałaby się większości czytelników. Mnie się bardzo podobała bo jest niestandardowa, lubię takie nieco… dziwne. Jest taka jak życie. Jak Zycie nasze i bohaterów. Chwilami nudna, chwilami śmieszna, czasem interesująca, wzruszająca, skomplikowana, zaskakująca, barwna, szara, pełna emocji oraz coraz częściej braku perspektyw na lepszy dzień. Odnalazłam siebie gdzieś miedzy wierszami. W ukrytych godzinach spędzonych z książką.
To jakby poezja o rzeczach wzniesionych ponad codzienność – pisana prozą.
Tak. Książka jest dokładnie taka jak życie. Niesie rozczarowanie na końcu. Przewracając każdą kolejną stronę, odbijając się od Mathilde do Thibaulta i z powrotem, odczuwałam narastającą nadzieję i niecierpliwość na ich spotkanie. Przecież są sobie pisani, przecież ich myśli, pragnienia, marzenia się dopełniają, niosą wzajemne szczęście!.. a tu proszę.. Koniec. The end. Piękne rozczarowanie, do którego warto d(o/ą)żyć czytając.

Książka o marzeniach, o tęsknocie, o samotności, o poszukiwaniu, o nadziei, o smutnej rzeczywistości i pragnieniu jej odmiany.
Ona – samotnie wychowująca trójkę dzieci czterdziestoletnia kobieta, pracująca w dużej korporacji, przechodząca trudności w pracy, które złamałyby już na starcie niejednego.
On – samotny, odizolowany od ludzi mężczyzna o zawodzie lekarza,...