Coś ujęło,czegoś zabrakło. Dojmująca, przykra historia dwojga ludzi.

Coś ujęło,czegoś zabrakło. Dojmująca, przykra historia dwojga ludzi.

Ważny temat. Ciekawe ujęcie. Rozczarowujące zakończenie.

Ważny temat. Ciekawe ujęcie. Rozczarowujące zakończenie.

Historia nadająca się na kino niezależne. Bardzo lubię takie zakończenia. Przez całą lekturę miałam nadzieję, że właśnie tak potoczy się los głównych bohaterów. Trochę brakowało mi czegoś więcej w samych postaciach, jednak po czasie jest to książka, która gdzieś delikatnie zapisuje się z tyłu głowy.

Historia nadająca się na kino niezależne. Bardzo lubię takie zakończenia. Przez całą lekturę miałam nadzieję, że właśnie tak potoczy się los głównych bohaterów. Trochę brakowało mi czegoś więcej w samych postaciach, jednak po czasie jest to książka, która gdzieś delikatnie zapisuje się z tyłu głowy.

To nie jest do końca to, czego się spodziewałam i na co liczyłam, sugerując się okładką, opisem i tym jak bardzo byłam zachwycona poprzednią książką tej autorki.

To nie jest zła książka i na pewno nie nazwałabym jej czytadłem. Jednak ja liczyłam na podpatrzenie, przyjrzenie się relacji dwojgu sponiewieranych przez życie i innych ludzi, osobnikom płci przeciwnej. Mówiąc klasyką "Kobiecie z przeszłością i mężczyźnie po przejściach".

Dostałam dokładne, nie przeczę i precyzyjne studium mobbingu w pracy oraz relację z bycia w zimnym toksycznym związku, w którym tylko jedna osoba kocha... To dobra książka i to, co autorka napisała, jest dobrego gatunku, jednak oczekiwałam czegoś zupełnie innego. Nie polubiłam też żadnego z bohaterów.

Mathilde, poważna dyrektor w firmie, a jak przychodzi co do czego, ślepa jak przysłowiowy kret. Nie dostrzega, albo nie chce dostrzegać, tego co inni widzą już od dawna. Pan doktor jak dla mnie też zbyt bierny i bezradny.

Jednak ja autorce nie odpuszczę tak łatwo i, mimo że tej książce daję ocenę tylko "dobrą", zapewne kiedyś jeszcze po coś tej pisarki sięgnę.

To nie jest do końca to, czego się spodziewałam i na co liczyłam, sugerując się okładką, opisem i tym jak bardzo byłam zachwycona poprzednią książką tej autorki.

To nie jest zła książka i na pewno nie nazwałabym jej czytadłem. Jednak ja liczyłam na podpatrzenie, przyjrzenie się relacji dwojgu sponiewieranych przez życie i innych ludzi, osobnikom płci przeciwnej. Mówiąc...

Czytając de Vigan mam wrażenie, że ona opisuje swoje przeżycia i emocje, albo jest ich bezpośrednim świadkiem - po prostu jest to tak doskonale opisane, nakreślone (zarówno same historie, jak i bohaterowie),że mam się wrażenie, jakby opisywała to, co widzi i czego doświadcza. Tutaj bardzo dobrze opisana kwestia mobbingu w pracy. Dla mnie książki de Vigan to przyjemność. Doskonała refleksja nad codziennością. Bardzo wciągająca i emocjonująca lektura.

Czytając de Vigan mam wrażenie, że ona opisuje swoje przeżycia i emocje, albo jest ich bezpośrednim świadkiem - po prostu jest to tak doskonale opisane, nakreślone (zarówno same historie, jak i bohaterowie),że mam się wrażenie, jakby opisywała to, co widzi i czego doświadcza. Tutaj bardzo dobrze opisana kwestia mobbingu w pracy. Dla mnie książki de Vigan to przyjemność....

Czytałam już dwie inne książki Delphine de Vigan, które były bardzo dobre. Zabierając się za "Ukryte godzinny" liczyłam na coś równie dobrego. Niestety bardzo się zawiodłam. Dlaczego? Zacznijmy od głównej bohaterki Mathilde, kobieta która nie do końca zna swoją wartość i zapracowuje się dla szefa, który traktuje ją jak "śmiecia". Większość z nas posiadając tak toksycznego szefa raczej długo by tam nie wytrzymała. Jednak nasza bohaterka trwa tak przez osiem miesięcy. OSIEM MIESIĘCY!! Rozumiem, że bohaterka miała trudną sytuację, bo sama wychowuje trójkę dzieci, ale wkurzyło mnie jej bierne reagowanie na mobbing. Mimo, że sama widziała brak chęci do pracy i życia nic z tym nie robiła. Jeśli chodzi o drugiego bohatera Thibaulta bardziej go polubiłam. Wydawał mi się taki prawdziwy ze swoimi problemami. Szkoda, że w książce znalazło się tak mało rozdziałów o nim. Jeśli chodzi o całość to trochę się przy tej pozycji wynudziłam. "Ukryte godziny" pokazuje nam, że często żyjemy w stresie z powodu pracy czy też innych życiowych problemów nie obserwując wszystkiego innego co dzieje się wokół. Tłumaczy nam, że warto się zatrzymać i zastanowić się co jest dla nas ważne.

Czytałam już dwie inne książki Delphine de Vigan, które były bardzo dobre. Zabierając się za "Ukryte godzinny" liczyłam na coś równie dobrego. Niestety bardzo się zawiodłam. Dlaczego? Zacznijmy od głównej bohaterki Mathilde, kobieta która nie do końca zna swoją wartość i zapracowuje się dla szefa, który traktuje ją jak "śmiecia". Większość z nas posiadając tak toksycznego...

Dobra, jak cała twórczość de Vigan. Te książki są inne niż wszystkie i chociaż moim ulubionym gatunkiem literackim jest kryminał to z przyjemnością w listopadzie poświęciła czas dla dzieł tej autorki.

Historia kobiety i mężczyzny zamieszkujących to samo miasto. Nie znają się, a jednak wiele ich łączy. Oboje są na zakręcie życia. Ich problemy są całkowicie różne, ale odczucia i myśli bardzo podobne.
De Vigan ma w zwyczaju poruszać tematy z pozoru błahe, dotykające zwykłych śmiertelników. Nierzadko też w fabuła ksiązki oparta jest na jej doświadczeniach.

Dobra, jak cała twórczość de Vigan. Te książki są inne niż wszystkie i chociaż moim ulubionym gatunkiem literackim jest kryminał to z przyjemnością w listopadzie poświęciła czas dla dzieł tej autorki.

Historia kobiety i mężczyzny zamieszkujących to samo miasto. Nie znają się, a jednak wiele ich łączy. Oboje są na zakręcie życia. Ich problemy są całkowicie różne, ale...

„Ukryte godziny” to już trzecia książka Delphine de Vigan, jaką miałam okazję przeczytać i nie ukrywam, że z każdą kolejną jestem coraz bardziej zachwycona prozą autorki.

Mathilde jest wdową i samotnie wychowuje troje synów. Po śmierci męża kobieta zaczęła wychodzić na prostą, gdy dostała pracę w firmie, która pozwoliła jej się rozwijać i zapomnieć o bólu. Wszystko dobrze się układało do czasu, gdy szef zaczął ją szykanować i stopniowo odsuwać od pracy.

Thibault to lekarz pogotowia, który codziennie spędza kilka godzin w samochodzie, aby dostać się do potrzebującego pacjenta. Mężczyzna dopiero co rozstał się z kobietą, która nie potrafiła go kochać, więc stojąc w korkach i wlekąc się za ciężarówkami ma dużo czasu na rozmyślania.

Jak potoczą się losy tej dwójki samotnych ludzi?

W „Ukryte godziny” wsiąknęłam od pierwszych stron, nie mogąc się od nich oderwać! Nigdy nie czytałam żadnej książki na temat mobbingu w pracy, więc z wielkim zaangażowaniem śledziłam losy Mathilde i trzymałam kciuki za pozytywnemu zakończenie. Była to ciężka i emocjonalna lektura, która zmusiła mnie do wielu przemyśleń. Zwłaszcza zakończenie jest bardzo sugestywne. Dzięki niemu przekaz płynący z tej historii wybrzmiał jeszcze mocniej.

„Ukryte godziny” to historia o życiu w wielkim mieście, samotności, mobbingu ze strony szefa. Tytuł odnosi się do czasu, który spędzamy na dojazdach do pracy czy do szkoły. Często są to godziny w komunikacji miejskiej czy w korkach. Żyjemy w stresie i ciągłym biegu, nie zwracając uwagi na to, co nas otacza. Ta książka pokazuje, że czasem warto się zatrzymać i zobaczyć, co tak naprawdę jest w życiu ważne. Serdecznie polecam!

„Ukryte godziny” to już trzecia książka Delphine de Vigan, jaką miałam okazję przeczytać i nie ukrywam, że z każdą kolejną jestem coraz bardziej zachwycona prozą autorki.

Mathilde jest wdową i samotnie wychowuje troje synów. Po śmierci męża kobieta zaczęła wychodzić na prostą, gdy dostała pracę w firmie, która pozwoliła jej się rozwijać i zapomnieć o bólu. Wszystko dobrze...

Dwie, obce sobie osoby, jeden dzień - 20 maja.

Mathilde ma problemy w pracy. Jej przełożony źle ją traktuje. Nie zaprasza na ważne spotkania, omija w mailach, zarzuca nieprawdę. Mathilde czuje się coraz gorzej w firmie, której poświęciła 8 lat, którą traktowała wcześniej jak rodzinę. Nie może spać, nie potrafi odpoczywać. Wróźka zapowiedziała jej, że wszystko się zmieni 20 maja...

Thibault, 43-letni lekarz. Jego życie polega na jeżdzeniu do chorych pacjentów. Korki, samochód,ulice, codziennie to samo. Do tego spotkania z Lilą. Wspaniałą, sympatyczną Lilą, która go... nie kocha. 20 maja Thibault postanawia w końcu podjąć decyzję, o której myśli od dawna - zostawić Lilę.

Polecam <3 świetne emocje, cięzko się oderwać..
Czytałam w oryginale.

Dwie, obce sobie osoby, jeden dzień - 20 maja.

Mathilde ma problemy w pracy. Jej przełożony źle ją traktuje. Nie zaprasza na ważne spotkania, omija w mailach, zarzuca nieprawdę. Mathilde czuje się coraz gorzej w firmie, której poświęciła 8 lat, którą traktowała wcześniej jak rodzinę. Nie może spać, nie potrafi odpoczywać. Wróźka zapowiedziała jej, że wszystko się zmieni 20...

Dobry fragment o mobbingu w pracy. Książka smutna, dołująca w zwyczajny sposób. Nie nic nadzwyczajnego, a tak jakoś pokazuje brzydotę życia ( i ludzi). Wątek kobiety mnie ciekawił, wątek mężczyzny zdecydowanie mniej.

Dobry fragment o mobbingu w pracy. Książka smutna, dołująca w zwyczajny sposób. Nie nic nadzwyczajnego, a tak jakoś pokazuje brzydotę życia ( i ludzi). Wątek kobiety mnie ciekawił, wątek mężczyzny zdecydowanie mniej.