Zarwałam ostatnią noc bo nie mogłam się oderwać od ostatniej części trylogii Arturiańskiej Bernarda Corwella. Gdy skończyłam, przez jakiś czas nie mogłam usnąć bo w głowie mi buzowało od wrażeń po lekturze oraz z żalu, że to już koniec i że musiałam pożegnać się z bohaterami cyklu.

„Excalibur” podobnie jak dwie poprzednie części był fenomenalny! Nie zabrakło w nim miłości, wzruszeń, brutalnych walk, pogańskich obrządków i magii. Było także wiele niespodziewanych zwrotów akcji i napięć. Otrzymaliśmy też idealne zakończenie serii. Wszystkie wątki zostały zamknięte, odpowiedzi na wszystkie pytanie otrzymane i historia każdego bohatera opowiedziana.

Zwłaszcza przypadło mi do gustu zamknięcie historii Derfla i Artura. W przypadku pierwszego zostało dokładnie pokazane czemu z żołnierza i poganina stał się chrześcijańskim mnichem podległym znienawidzonemu biskupowi Sansunowi. Artur natomiast otrzymał trochę magiczne zamknięcie życia ale według mnie idealnie pasowało ono do legendarnego bohatera, którego dzieje do dziś owiane są tajemnicą.

ciąg dalszy: http://czytoholiczka.blogspot.com/2013/02/excalibur-bernard-cornwell.html

Zarwałam ostatnią noc bo nie mogłam się oderwać od ostatniej części trylogii Arturiańskiej Bernarda Corwella. Gdy skończyłam, przez jakiś czas nie mogłam usnąć bo w głowie mi buzowało od wrażeń po lekturze oraz z żalu, że to już koniec i że musiałam pożegnać się z bohaterami cyklu.

„Excalibur” podobnie jak dwie poprzednie części był fenomenalny! Nie zabrakło w nim...