Lubię do tej powieści wracać...jest pouczającą, daje nadzieję, że z każdej ciemności jest wyjście do światła.

Lubię do tej powieści wracać...jest pouczającą, daje nadzieję, że z każdej ciemności jest wyjście do światła.

Calkiem niezła na nudne popołudnie. Dobre przesłanie.

Calkiem niezła na nudne popołudnie. Dobre przesłanie.

Świetnie ukazuje trudności i perspektywę osoby uzależnionej oraz do czego może to doprowadzić.

Świetnie ukazuje trudności i perspektywę osoby uzależnionej oraz do czego może to doprowadzić.

Bohaterem jest 16 letni Benjamin, który nie dość że jest samotny, to jeszcze znajduje się w szponach nałogu, z którego próbuje się wydostać. Samotność zmusza go do skontaktowania się z telefonem zaufania, co zmienia jego życie i postawę życiową. Przyjaźń z terapeutką jest dla niego szansą. Czy ją wykorzysta?

2006 rok, zaczynam pisać pracę magisterską z patologii wśród młodzieży. Oczywiście, pierwsza standardowa pozycja to "Dzieci z dworca zoo" - wstrząsający dokument... Pamiętam słowa bibliotekarki podającej mi małą książkę nieznanej mi wcześniej Ilse Kleberger: - "proszę przeczytać to"... Przeczytałem.
Książka pod każdym względem rewelacyjna. Motto płynące z tej historii... "wystarczy się otworzyć na ludzi by nie czuć się samotnym".
Pamiętam jak w autobusie miejskim czytałem "Rozmowy..." i przegapiłem 2 przystanki... i z buta z powrotem. Warto było.
Przegapiłem dwa przystanki czytając książkę. To chyba najlepsza rekomendacja, zwłaszcza dla zagubionych nastolatków.

Bohaterem jest 16 letni Benjamin, który nie dość że jest samotny, to jeszcze znajduje się w szponach nałogu, z którego próbuje się wydostać. Samotność zmusza go do skontaktowania się z telefonem zaufania, co zmienia jego życie i postawę życiową. Przyjaźń z terapeutką jest dla niego szansą. Czy ją wykorzysta?

2006 rok, zaczynam pisać pracę magisterską z patologii wśród...

Początkowo wydawała się gorzka i prawdziwa, później tylko irytowała. Sporo nierozwiniętych, ledwo napomkniętych wątków. Jak dla mnie wyraźnie niedopracowana. Nie mniej jednak czytało sie szybko i lekko.

Początkowo wydawała się gorzka i prawdziwa, później tylko irytowała. Sporo nierozwiniętych, ledwo napomkniętych wątków. Jak dla mnie wyraźnie niedopracowana. Nie mniej jednak czytało sie szybko i lekko.

Bywają w życiu sytuacje, gdy nocne rozmowy z głosem po drugiej stronie słuchawki telefonu zaufania są ostatnią "deską ratunku". To momenty, gdy nie ma się bliskiej osoby, do której można zwrócić się o pomoc lub zwyczajnie wyżalić. Niestety, osoby wpadające w zły nałóg często wcześniej same odepchnęły przyjaciół. Ważne, by chciały walczyć same o siebie. Książka "Nocne rozmowy" traktuje o młodym człowieku, który daje się wciągnąć w szpony alkoholizmu. Autorka Ilse Kleberger podaje bardzo mądrą, jedną z dróg prowadzących do ustabilizowania psychiki skażonej tym niszczącym nałogiem. Pokazuje, gdzie można znależć radość i nadać sens życiu, nie tylko ludziom uzależnionym, ale i przewlekle chorym. A także i tym, którzy narzekają na swój los, pomimo tego, że nie mają ku temu ważnych przyczyn, a po prostu nie potrafią dostrzec drobnych powodów do radości.
Polecam!

Bywają w życiu sytuacje, gdy nocne rozmowy z głosem po drugiej stronie słuchawki telefonu zaufania są ostatnią "deską ratunku". To momenty, gdy nie ma się bliskiej osoby, do której można zwrócić się o pomoc lub zwyczajnie wyżalić. Niestety, osoby wpadające w zły nałóg często wcześniej same odepchnęły przyjaciół. Ważne, by chciały walczyć same o siebie. Książka "Nocne...

Ma swój klimat. Polecam

Ma swój klimat. Polecam

Mnie się bardzo spodobała. Fajnie, że Ruth pomagała zagubionym duszom. Żałuję i smutno mi z powodu Margitcie. Jej życie było podłe i krótkie. Nałóg zawładnął jej życiem. Chciałam, żeby otrzymała pomoc. Pocieszające jest, że Beniamin poradził sobie z nałogiem, znalazł przyjaciółkę oraz jego matka mogła wreszcie odetchnąć. Wiadomo jednak, że uzależnienie może w każdej chwili dać o sobie znać. Książkę na pewno polecam, pozytywna.

Mnie się bardzo spodobała. Fajnie, że Ruth pomagała zagubionym duszom. Żałuję i smutno mi z powodu Margitcie. Jej życie było podłe i krótkie. Nałóg zawładnął jej życiem. Chciałam, żeby otrzymała pomoc. Pocieszające jest, że Beniamin poradził sobie z nałogiem, znalazł przyjaciółkę oraz jego matka mogła wreszcie odetchnąć. Wiadomo jednak, że uzależnienie może w każdej chwili...