Znakomita radziecka powieść. Treść traktuje o kolektywizacji wsi kozackich nad Donem. Do Gremiaczego Łogu zostaje wysłany Dybow - jeden z tzw. 25-tysiączników. Ma on zostać przewodniczącym tworzonego tam kołchozu. Po wielu problemach kołchoz właściwie udaje się utworzyć. Mamy tu z jednej strony postacie negatywne (głównie Płowcew i Latiewski ale w zasadzie po części też Jakub Łukicz Ostrownow),jak i pozytywne np. Dybow, Makar Nagulnow (osoba z dzisiejszego punktu widzenia psychicznie chora),czy też Andrzej Razmiotnow. Zabawną postacią jest dziadek Sczupak i jego opowieść o zakupie konia od cyganów. Ciekawa jest też Łuksza, początkowo żona Nagulnowa, potem zaś kochanka Dybowa. Dzisiejszego czytelnika mogą razić np. opisy wypędzenia kułaków.

Do refleksji doprowadza też sam fakt wysłania przodownika pracy Dybowa w celu założenia kołchozu. Nie wiem jak ślusarz miał sobie z tym poradzić - nawet przy najlepszym "uświadomieniu" ideologicznym. W latach 30-tych w ZSRR wysłano w takim celu właśnie 25 tysięcy przodujących robotników. Ideologicznie miało to sens, ale praktycznie sens ten był żaden. Nic dziwnego, że przy takich pomysłach ZSRR się w końcu rozleciał. Nie było też rewolucji światowej na którą tak obsesyjnie czekał Nagulnow...

Znakomita radziecka powieść. Treść traktuje o kolektywizacji wsi kozackich nad Donem. Do Gremiaczego Łogu zostaje wysłany Dybow - jeden z tzw. 25-tysiączników. Ma on zostać przewodniczącym tworzonego tam kołchozu. Po wielu problemach kołchoz właściwie udaje się utworzyć. Mamy tu z jednej strony postacie negatywne (głównie Płowcew i Latiewski ale w zasadzie po części też...

Było to moje pierwsze zetknięcie się z literaturą komunistyczną. Muszę przyznać, że jestem zadowolony! :)
Patrząc na tę książkę jako na opowieść, czyli ciąg zdarzeń, muszę przyznać, że wciąga. Szołochowowi udało się napisać tę powieść w taki sposób, że czytając kolejne zdania, nabiera się ochoty na więcej. Czytając, zaobserwowałem, że im więcej czasu siedziałem z książką w ręce, tym szybciej przelatywały mi kolejne strony.
Komunizm nie jest moją ulubioną ideologią polityczną. U Szołochowa w książce widać, że mamy odmienne zdania ;)
Polecam przeczytać "Zorany ugór" z dwóch względów:
1.Dobrze jest zasmakować także tej części literatury, która miała za zadanie pochwalać dany ustrój (w tym przypadku komunizm i władzę radziecką)
2.Jest to książka dobra sama w sobie. Ciekawie napisana, interesujący język, czasami można się uśmiechnąć...

Było to moje pierwsze zetknięcie się z literaturą komunistyczną. Muszę przyznać, że jestem zadowolony! :)
Patrząc na tę książkę jako na opowieść, czyli ciąg zdarzeń, muszę przyznać, że wciąga. Szołochowowi udało się napisać tę powieść w taki sposób, że czytając kolejne zdania, nabiera się ochoty na więcej. Czytając, zaobserwowałem, że im więcej czasu siedziałem z książką w...