Ostatni tom opowiada o losach głównego bohatera w obliczu końcowych wojennych i powojennych niepokojów nad Donem. Tekst jest jakby bardziej płynny i czytało mi się nawet przyjemnie. Było trochę prościej i o bardziej przyziemnych rzeczach niż wojna. Wciąż duża ilość nieznanych słówek wybijała mnie z rytmu czytania...

Dla mnie pewną wyróżniającą cechą tego tomu i pewną wadą jest jakieś zmierzanie pisarza do zakończenia całej książki i to co z tego wynikało, zresztą musicie przeczytać sami, ale przedtem... poprzednie tomy! Moja ocena za każdy tom to 9-8-8-9, a więc średnio 8,5. Tak grubą książkę w całości polecam wytrwałym...

Ostatni tom opowiada o losach głównego bohatera w obliczu końcowych wojennych i powojennych niepokojów nad Donem. Tekst jest jakby bardziej płynny i czytało mi się nawet przyjemnie. Było trochę prościej i o bardziej przyziemnych rzeczach niż wojna. Wciąż duża ilość nieznanych słówek wybijała mnie z rytmu czytania...

Dla mnie pewną wyróżniającą cechą tego tomu i pewną wadą...

W tomie 3 poznajemy początki władzy radzieckiej nad kozakami co szybko doprowadza do problemów.
Zaletą książki jest historia, talent pisarski Szołochowa do tworzenia barwnych obrazów z wydarzeń. Wadą jest ustawicznie powracające trudne słownictwo, co bardzo wytrąca mnie z czytania - książka się po prostu ciągnie,gdyż co chwilę nie rozumiem słówek :P. W opisach przyrody dominuje nieznana mi fauna i flora, z opisach życia codziennego nieznane przedmioty i czynności...

Mimo wszystko książka jest świetna, podtrzymuję ocenę "8" dla t.3, choć polecam raczej ambitnym - książka jest gruba i nie za łatwa, azaliż talent pisarza (plastyczność świata, realistyczność bohaterów) robi na mnie wrażenie i przeczytanie daje satysfakcję.

W tomie 3 poznajemy początki władzy radzieckiej nad kozakami co szybko doprowadza do problemów.
Zaletą książki jest historia, talent pisarski Szołochowa do tworzenia barwnych obrazów z wydarzeń. Wadą jest ustawicznie powracające trudne słownictwo, co bardzo wytrąca mnie z czytania - książka się po prostu ciągnie,gdyż co chwilę nie rozumiem słówek :P. W opisach przyrody...

Drugi tom opowiada o czasach początków rewolucji bolszewickiej. Zadziwia ogram zdarzeń, postaci, świata w książce. Autor opowiada o wszystkim, od miłości do walk zbrojnych. Wprowadza postacie historycznie prawdziwe, które są nie od odróżnienia od innych fikcyjnych. Opowieść nabiera charakteru fabularyzowanego reportażu...

Daję 8/10 - nieco słabiej niż t1 - przerasta mnie ilość nieznajomych zwrotów, nazw czynności i przedmiotów, o opisach przyrody już nie wspomnę, bo musiałbym być botanikiem, aby to wszystko sobie wyobrazić. Ocenę obniża również zbytnio kronikarska drobiazgowość do nazw organizacji i ludzi - w jednym z miejsc np. autor wymienia pod rząd 75 imion i nazwisk, z których prawie wszystkie są użyte jeden raz. A myślałem, że taką szczegółowość zapewnia jedynie S. King.

Mimo drobnych problemów autor pisze jasno i klarownie, bez filozofowania. W żaden sposób nie odczułem przekazu sugerującego, że rewolucja bolszewicka (w tamtych czasach) to coś pozytywnego lub nie - bezstronność godna zwrócenia uwagi innym autorom. Polecam książkę i doczekać się nie mogę t3 - to prawdziwa epopeja!

Drugi tom opowiada o czasach początków rewolucji bolszewickiej. Zadziwia ogram zdarzeń, postaci, świata w książce. Autor opowiada o wszystkim, od miłości do walk zbrojnych. Wprowadza postacie historycznie prawdziwe, które są nie od odróżnienia od innych fikcyjnych. Opowieść nabiera charakteru fabularyzowanego reportażu...

Daję 8/10 - nieco słabiej niż t1 - przerasta mnie...

Recenzja dotyczy tomu1, który pomimo dalszego ciągu stanowi pewną zamkniętą całość (z ładnym podsumowującym zakończeniem). Świetna powieść, autor pisze bardzo obrazowo, jasnym i pięknym literackim językiem. Przedstawia życie na wsi Kozaków oraz wojnę. Wspaniale się czyta taki klasyk, autor oparł się w powieści szerzeniu własnych poglądów polityczno filozoficznych (lub tego nie wyczułem) co często jest wadą wielu "grubszych" książek.

Daję tylko 9/10 gdyż od czasu do czasu trafiają się zdania napisane z użyciem trudnych słów lub zupełnie niezrozumiale; w tej jednak książce są to jedynie pojedyncze zdania które można pominąć i dalej cieszyć się wątkami powieści. Bardzo polecam czytelnikom klasyków, a ja po drobnej przerwie na inne lektury (tą historią można się nasycić...) opiszę wkrótce t.2.

Recenzja dotyczy tomu1, który pomimo dalszego ciągu stanowi pewną zamkniętą całość (z ładnym podsumowującym zakończeniem). Świetna powieść, autor pisze bardzo obrazowo, jasnym i pięknym literackim językiem. Przedstawia życie na wsi Kozaków oraz wojnę. Wspaniale się czyta taki klasyk, autor oparł się w powieści szerzeniu własnych poglądów polityczno filozoficznych (lub tego...

Napisana pięknym językiem i jak wiele innych klasycznych rosyjskich powieści obarczona ciężarem kilku tomów.

Biorąc pod uwagę ilość stron, czasami będzie monotonnie, czasami przytłaczająco, czasami też odczujemy brak spójności i konsekwencji w prowadzeniu fabuły, ale w ogólnym rozrachunku ocena nie może być zła.

Smaczku dodaje kontrowersja dotycząca autorstwa dzieła - czy zatwardziały komunista, jakim był Szołochow mógł napisać (lub przeredagować) "Cichy Don" skoro wiele fragmentów nie przystaje do partyjnego profilu "autora", a wiele innych wydaje się na siłę zmieniać kontekst na bardziej "odpowiedni"?...

PS
Ocena dotyczy wszystkich czterech tomów powieści.

PPS
Serialu jeszcze nie oglądałem (oceny brak).

Napisana pięknym językiem i jak wiele innych klasycznych rosyjskich powieści obarczona ciężarem kilku tomów.

Biorąc pod uwagę ilość stron, czasami będzie monotonnie, czasami przytłaczająco, czasami też odczujemy brak spójności i konsekwencji w prowadzeniu fabuły, ale w ogólnym rozrachunku ocena nie może być zła.

Smaczku dodaje kontrowersja dotycząca autorstwa dzieła -...

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Bardzo piękna, choć miejscami tragiczna historia Dońskich Kozaków. Z racji tematyki, języka oraz sposobu narracji nie wszystkim może przypaść do gustu, mnie jednak urzekła ta "kozacka dusza".

Jak można opisać orgazm, tkwiący w tej powieści? Znamy go doskonale. Wiemy, że nadejdzie. A gdy się zbliża, sztywnieją nam kończyny, wyostrzają nam się zmysły, a bicie naszego serca gwałtownie spada, uderzając w dzwony. Morze próżności przelewające się na kartkach powieści niesie Mężczyznę, który uwikłany jest w karuzelę wpływów. To hołd dla Kozaczyzny, czyli obywateli dawnej Ukrainy, która funkcjonowała pod pręgierzem Rosji. To początek Związku Radzieckiego. Związku, który ma swoje drugie oblicze, której nie powstydziłaby się zapieniona Bestia, na której rękach widnieje krew. To pierwsze podchody utrwalenia systemu, który sprawdza każdy wytrych odejścia od władzy. Powieść zajmie ci dużo czasu, ale trudno mówić przy tym, że to minus. Lecz plusów jak na lekarstwo, może poza współczuciem dla dawnego pokolenia, którego nie wykroi historia. Ludzie pozostawieni bez wyboru. Ofiary.

Jak można opisać orgazm, tkwiący w tej powieści? Znamy go doskonale. Wiemy, że nadejdzie. A gdy się zbliża, sztywnieją nam kończyny, wyostrzają nam się zmysły, a bicie naszego serca gwałtownie spada, uderzając w dzwony. Morze próżności przelewające się na kartkach powieści niesie Mężczyznę, który uwikłany jest w karuzelę wpływów. To hołd dla Kozaczyzny, czyli obywateli...