Genialne ! Można czytać, czytać, czytać i ...ma się wrażenie ze autor pisze o Polsce współczesnej. Słonimski opisuje absurdy, wyśmiewa je w bardzo inteligentny sposób okraszony poczuciem humoru.Bez patosu i nadęcia.

Genialne ! Można czytać, czytać, czytać i ...ma się wrażenie ze autor pisze o Polsce współczesnej. Słonimski opisuje absurdy, wyśmiewa je w bardzo inteligentny sposób okraszony poczuciem humoru.Bez patosu i nadęcia.

Czytanie "Kronik" przez pryzmat wyboru felietonów Antoniego Słonimskiego dokonanego przez samego Władysława Kopalińskiego, który opatrzył wydanie przypisami (a czytałem pierwsze wydanie książki, z 1956 roku),daje podwójną przyjemność. Z jednej strony samo obcowanie ze słowem pisanym A. Słonimskiego jest wartością samą w sobie. Nie ma tu tematów, które by można uznać za nieaktualne lub przestarzałe, a jednocześnie jakże barwie przedstawionych i celnie spointowanych. Z drugiej warto popatrzeć, jak twórczość literacka autorów z okresu międzywojnia oceniana była przez młode władze PRL. Polecam.

Czytanie "Kronik" przez pryzmat wyboru felietonów Antoniego Słonimskiego dokonanego przez samego Władysława Kopalińskiego, który opatrzył wydanie przypisami (a czytałem pierwsze wydanie książki, z 1956 roku),daje podwójną przyjemność. Z jednej strony samo obcowanie ze słowem pisanym A. Słonimskiego jest wartością samą w sobie. Nie ma tu tematów, które by można uznać za...

Nie miałem, jak dotąd, okazji spijać literatury o tak wspaniale skonstruowanej ironicznej narracji. Pierwszy tom Kronik, to absolutnie arcydzieło w swoim gatunku. Choć Słonimski zajmował się przede wszystkim tematami poważnymi, jego sarkastyczne pióro tnie i dźga ostrzej niż niejedna ułańska szabla, którą notabene, jako zdeklarowany pacyfista, się brzydził.
Ale nie tylko rechot, przy obnażaniu naszych narodowych potworków, towarzyszył mi podczas czytania jego felietonów. Z kolejnymi stronami, wyłaniają się spomiędzy akapitów złowrogie widma, podnoszące łeb również teraz, przed którymi Słonimski bił w dwudziestoleciu na alarm: ksenofobia, a zwłaszcza antysemityzm, militaryzacja i w konsekwencji parcie do konfliktów zbrojnych, obłuda elit czy wreszcie tłamszenie demokracji. Jakże to niepokojąco współczesne.
Nie wiem co mnie czeka w tomach drugim i trzecim, ale po lekturze pierwszej części wiem jedno: cholernie żałuję, że nigdy nie dostąpię zaszczytu bycia wyśmianym przez Słonimskiego.

Nie miałem, jak dotąd, okazji spijać literatury o tak wspaniale skonstruowanej ironicznej narracji. Pierwszy tom Kronik, to absolutnie arcydzieło w swoim gatunku. Choć Słonimski zajmował się przede wszystkim tematami poważnymi, jego sarkastyczne pióro tnie i dźga ostrzej niż niejedna ułańska szabla, którą notabene, jako zdeklarowany pacyfista, się brzydził.
Ale nie tylko...

Ze względu na cudownie cięty humor, doskonałe pióro i krzepiącą etyczną postawę - to nie jest książka do przeczytania. To jest książka do czytania, ciągle i od nowa.

Ze względu na cudownie cięty humor, doskonałe pióro i krzepiącą etyczną postawę - to nie jest książka do przeczytania. To jest książka do czytania, ciągle i od nowa.

Słonimski jest cudowny.
Odznacza się niezwykłą inteligencją, poczuciem humoru, ironią.
Mistrz!

Słonimski jest cudowny.
Odznacza się niezwykłą inteligencją, poczuciem humoru, ironią.
Mistrz!