Pierwszy tom cyklu opowiadań Kuttnera rozpoczyna „Parytet żelaza” - doskonałe opowiadanie o wenusjańskim społeczeństwie, konserwatywnym do szpiku kości. Nie jest to konserwatyzm prawdziwy, a jedynie wymuszony przez Tarkomary – gildie rzemieślnicze, które sprawują władzę tłumiąc wszelki postęp do momentu, aż zechcą „zabawić się” kosztem ziemskiej załogi kosmicznej. Ciekawe spojrzenie na „lepsze jest wrogiem dobrego”.
„Czarny Anioł...” to ewolucyjne twarde SF, „Gnom” to z kolei żartobliwa fantastyka, to jakby Gustaw Morcinek po LSD. Najsłabszym jest horror „Cień na ścianie” - przewidywalna fabuła, zupełnie bez dreszczyku.
„Absalon” jest psychologiczno-filozoficzny, tytułowa „Maszyna Ego” to znów zabawna SF o nieprzewidywalnych skutkach zabawy ze zmianą osobowości.
Kuttner to twórca wybitny, który fantastyki nigdy nie traktuje z zadęciem. Jego historie są zawsze wyważone, jest w nich lekkość i powaga, nauka i wyobraźnia. To zawsze doskonała lektura.

Pierwszy tom cyklu opowiadań Kuttnera rozpoczyna „Parytet żelaza” - doskonałe opowiadanie o wenusjańskim społeczeństwie, konserwatywnym do szpiku kości. Nie jest to konserwatyzm prawdziwy, a jedynie wymuszony przez Tarkomary – gildie rzemieślnicze, które sprawują władzę tłumiąc wszelki postęp do momentu, aż zechcą „zabawić się” kosztem ziemskiej załogi kosmicznej. Ciekawe...

Nie są to jedne z najlepszych opowiadań, ale wszystkie dobrze się czytało. Choć muszę przyznać, że większość trąci myszką. Nie przeszkadza to zbytnio bo przebieg akcji jest tak ciekawie prowadzony, że wciąga czytelnika pomysłowością i zwrotami akcji nawet w nudniejszych fragmentach. Gnom i Maszyna Ego są momentami pisane z szelmowskim humorem tak charakterystycznym dla Kuttnera.
Parytet żelaza 8/10 - Ciekawa fabuła. Czyste s-f z problemem powrotu do domu, inność obcych (ciekawie przedstawiony ich system społeczny),sposoby dochodzenia do celu intrygujące. Wydawać by się mogło, że opowiadanie jest przegadane, ale w tych dyskusjach jest tyle ciekawych rzeczy, ze nie ma się gdzie nudzić. Trzeba tylko trochę bardziej się skupić.
Czarny Anioł Śmierci 7/10 - ten typ nazywam s-f mentalne (o siłach mentalnych człowieka). Na podstawie tego utworu nagrano odcinek "Dark angel" w "Tales of tomorrow". Zrobię napisy w przyszłości. Opowiadanie jest jednak lepsze. Opowiada o kobiecie, która się zaczyna zmieniać...
Gnom 7/10 - fantasy o ludziach i gnomach.
Absalom 7/10 - Znowu mentalne s-f. O chłopcu co ma IQ geniusza i jego rodzinie.
Cień na ścianie 5/10 potworny horror choć do połowy nic się nie działo. Sądzę, że znalazł się w tym zbiorze bo ta istota jest najprawdopodobniej z kosmosu a na pewno nie jest to czysty horror tylko horror fiction czy weird fiction. Nie lubię takich klimatów, ale go ukończyłem bo akcja była wciągająca a to świadczy, że nie był taki zły.
Maszyna ego 7/10. Na początku słabiutkie - nudne i przegadane, ale potem dzieją się takie rzeczy, że można to wybaczyć. Fragmenty pisane z humorem. W ocenie muszę jednak wziąć pod uwagę całość stąd "tylko" 7.

Nie są to jedne z najlepszych opowiadań, ale wszystkie dobrze się czytało. Choć muszę przyznać, że większość trąci myszką. Nie przeszkadza to zbytnio bo przebieg akcji jest tak ciekawie prowadzony, że wciąga czytelnika pomysłowością i zwrotami akcji nawet w nudniejszych fragmentach. Gnom i Maszyna Ego są momentami pisane z szelmowskim humorem tak charakterystycznym dla...

..bardzo różne, ciekawe...

..bardzo różne, ciekawe...

Bardzo przyjemnie się czytało. Niektóre opowiadania dobre, inne trochę gorsze, ale wszystkie na swój sposób ciekawe i oryginalne. Opowiadanie o gnomach wyjątkowo dziwne, a "Cień na ścianie" zalatuje Lovecraftem, ale tak to polecam.

Bardzo przyjemnie się czytało. Niektóre opowiadania dobre, inne trochę gorsze, ale wszystkie na swój sposób ciekawe i oryginalne. Opowiadanie o gnomach wyjątkowo dziwne, a "Cień na ścianie" zalatuje Lovecraftem, ale tak to polecam.

Henry Kuttner był niezwykle uzdolnionym i płodnym pisarzem. Jednym z ponadczasowych mistrzów. Zebrane tu opowiadania doskonale oddają ducha gatunków, w których się specjalizował - weird fiction, science fiction, fantasy i horror. Wszystkie są niezwykle klimatyczne, pomysłowe i napisane lekkim piórem. Jest tu odpowiednio dawkowana groza wg najlepszych lovecraftowskich wzorców. Jest też pełen polotu humor, tak bardzo charakterystyczny dla autora. Podsumowując - dobra zabawa najwyższych lotów.

Henry Kuttner był niezwykle uzdolnionym i płodnym pisarzem. Jednym z ponadczasowych mistrzów. Zebrane tu opowiadania doskonale oddają ducha gatunków, w których się specjalizował - weird fiction, science fiction, fantasy i horror. Wszystkie są niezwykle klimatyczne, pomysłowe i napisane lekkim piórem. Jest tu odpowiednio dawkowana groza wg najlepszych lovecraftowskich...