Skończyłam. Trzy dni. Nie wiem co oznacza to dla innych Czytelników (tak, duża litera, traktuje ich jak osobna narodowość), dla mnie oznacza to tyle, że gdyby nie miażdżący obowiązek wykonywania pracy, trwałoby to krócej.
Książka niesamowita. Zawiera w sobie tyle przejrzystych postaw społecznych, tyle analiz związanych z nimi i tyle propozycji ich postrzegania, że jak urzeczona wzdychałam nad kartkami. Wzdychałam - to bardzo złe określenie. Klęłam, syczałam, a nawet krzyknęłam.

Ender po wojnie.
Młody zabójca ras zszedł z fotela dowódcy jeeshu i wraca do domu. Do domu, w którym grozi mu niebezpieczeństwo. Domu z którego nikt nie wyciąga dłoni ku niemu. Targany obsesyjnym poczuciem winy, odrzucony przez Matkę Ziemię, wyrusza za pierwszymi kolonistami, którzy budują domy na zgliszczach Robali.
Ender i ludzie, którzy orbitują wokół niego nie potrafiąc się do niego zbliżyć. Andrew Wiggin i jego wpływ na światy.

W opisie, nim rozpoczęłam lekturę napisano, że to wyczekiwany tom uzupełniający życie Endera pomiędzy "Grą Endera" a "Mówcą Umarłych". Nie wiedziałam, że wyczekiwałam tej opowieści. Dopóki jej nie przeczytałam.
Gorąco polecam. To opowieść o żołnierzu wracającym z wojny. Do zniszczonego domu. Na terytorium wroga.

Skończyłam. Trzy dni. Nie wiem co oznacza to dla innych Czytelników (tak, duża litera, traktuje ich jak osobna narodowość), dla mnie oznacza to tyle, że gdyby nie miażdżący obowiązek wykonywania pracy, trwałoby to krócej.
Książka niesamowita. Zawiera w sobie tyle przejrzystych postaw społecznych, tyle analiz związanych z nimi i tyle propozycji ich postrzegania, że jak...