Wg tego co napisane jest na okładce, jest to coś dla fanów Stephena Kinga i Chucka Palahaniuka. Tego pierwszego znam praktycznie od A do z, tego drugiego – w ogóle! Ja osobiście „Infekcję” uważam za coś w stylu „Z Archiwum X”; rozbudowany odcinek tym razem bez udziału Obcych (choć czy aby na pewno…),a bardziej jako typowy horrorek o zjawiskach niewytłumaczalnych. Brak tylko pary agentów Scully i Muldera. Książka jest napisana świetnym językiem (poza występującą w początkowych rozdziałach biologiczno-patologiczną naukową mową-trawą), w błyskawicznej lekturze pomagają krótkie, zwięzłe i treściwe rozdziały. Genialnym pomysłem Autora były swoiste dialogi między Perry’m Dawsey'em a zamieszkałymi w jego ciele Trójkątami; rozmowa o poruczniku Columbo do teraz powoduje u mnie niekontrolowane wybuchy śmiechu.
Ogólnie jest to dość dobra powieść, może niekiedy wydaje się być ‘niesmaczna’ – obrazy Dawseya znęcającego się nad własnym ciałem w celu usunięcia intruzów są opisane nad wyraz sugestywnie – ale na pewno jej lektura nie jest czasem straconym. Powieść ta doczekała się kontynuacji, więc nie pozostaje mi nic innego jak w przyszłości zdobyć ją i przeczytać. Siedem gwiazdek, może nawet nieco na wyrost, ale jest to pierwsza powieść Scotta Siglera jaką przeczytałem, więc dostaje on ode mnie pewien kredyt zaufania…

Wg tego co napisane jest na okładce, jest to coś dla fanów Stephena Kinga i Chucka Palahaniuka. Tego pierwszego znam praktycznie od A do z, tego drugiego – w ogóle! Ja osobiście „Infekcję” uważam za coś w stylu „Z Archiwum X”; rozbudowany odcinek tym razem bez udziału Obcych (choć czy aby na pewno…),a bardziej jako typowy horrorek o zjawiskach niewytłumaczalnych. Brak tylko...